బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు

   నేను వీలున్నంతవరకూ మా ఇంటి దగ్గరలోని అయ్యప్ప,అమ్మవారి దేవాలయాలకి వెళ్తూంటాను.కానీ అదేమిటో ఈ దసరాల్లో అమ్మవారి గుడికి వెళ్ళడం పడలేదు మొదట్లో. అందుకోసమని ప్రత్యేకంగా నవమి రోజున వీలుచేసికుని అమ్మవారి గుడి( బెంగాలీ వారి ఆద్వర్యంలో) గుడికి వెళ్ళేటప్పటికి, మా బెంగాలీ ఫ్రెండొకరు Arre bobaa toom hamraa momdir me gayaa ! అన్నాడు. నాయనా నువ్వంటే ఏదో పండగరోజుల్లో వస్తావు కానీ, నేను ప్రతీ రోజూ వస్తానూ అంటే నమ్మడే! ఇంతట్లో ఆ గుడి పూజారీ,వాచ్ మన్నూ వచ్చి నొమస్కార్ సాబ్ అంటూ పలకరించేటప్పటికి, ‘ఇప్పుడైనా నమ్ముతావా’అన్నాను. పూజా రోజుల్లో పండాల్ కి వెళ్ళడం నేను వీలైనంతవరకూ అవాయిడ్ చేస్తాను. కారణం మరేమీ లేదు,బయటి వాళ్ళెవరొచ్చినా సరే, బెంగాలీ మిత్రులు మాత్రం ఒకళ్ళతో ఒకళ్ళు వారి మాతృభాషలోనే,మాట్లాడుకుంటారు. అది తప్పనడం లేదు, పోనీ ఇంకో భాషవాడు వచ్చాడూ, వాడి సౌకర్యంకోసమైనా కామన్ భాషలో మాట్లాడుకుంటే బాగుంటుంది కదా అని!Somehow I feel leftout.అందుకోసం నా దారిన నేను ప్రొద్దుటిపూటే వెళ్ళి దర్శనం చేసికుంటూంటాను! భక్తుంటే చాల్దా ఏమిటీ, ఎప్పుడు వెళ్తేనే?

   అక్కడినుండి అయ్యప్ప గుడికి వచ్చాను. అక్కడా ఇదే అనుభవం! Oh! yo came tow over demple! అదేమీ వాళ్ళని గేలి చేస్తూ అనడం లేదు, ఇంకోలా అనుకోకండి. ఎవరి ప్రొనన్సిఏషన్ వాళ్ళది! అక్కడికి మనమేమీ పేద్ద పండితుల మనడం లేదు. ఏదో సందర్భం వచ్చిందికదా అని వ్రాశాను!వాళ్ళకీ అదే సమాధానం చెప్పి, అక్కడుండే పూజార్ల ధర్మమా అని, నేను ప్రతీ రోజూ వస్తానూ అని నిరూపించుకున్నాను.మాకు దగ్గరలో ఎక్కడా తెలుగువారిచే నిర్వహింపబడే దేవాలయాలు లేవు. ఉన్న నాలుగైదూ మాకు దూరంగా ఉన్నాయి. అందువలన దగ్గరలో ఉండే దేముళ్ళతోనే సరిపెట్టేసికుంటున్నాను!ఆ దేముళ్ళు కూడా ఏమీ అనుకుంటున్నట్లులెదు! వెళ్ళిపోతూంది రోజు.

   మనవాళ్ళేమైనా తక్కువ తిన్నారేమిటీ, ఏదైనా పండక్కో, పూజకో వెళ్తే తెలుస్తుంది, మనవాళ్ళలో ఓ సుగుణం ఉంది, మాట్లాడే నాలుగు ముక్కల్లోనూ మూడున్నర ఆంగ్ల మాటలే ఉంటాయి!దాంతో తెలుస్తుంది, అమ్మయ్య మన తెలుగువారి కార్యక్రమానికే వచ్చామూ అని!మనం ఎక్కడా నిరాశ పడఖ్ఖర్లేదు.ఇతర భాషలవాళ్ళకి అర్ధం అవదేమో అనుకుని మరీ బాధ పడిపోతూంటారు! అలాగని నేను ఏదో ఆంగ్ల పదాలు లేకుండా, వ్రాస్తున్నానని కాదు, అదేమిటో ఏదో వ్రాద్దామనుకుంటానూ, దానికి తెలుగు పదం ఛస్తే గుర్తుకు రాదు! అందుకే మా అబ్బాయి గ్రంధాలయం లో పెట్టిన పుస్తకాలు, అందులోనూ పాత తరం వారివి- ఉదాహరణకి శ్రీపాద సుబ్రహ్మణ్య శాస్త్రి గారు, కందుకూరి వీరేశలింగం గారూ వ్రాసిన పుస్తకాలు చదవడం మొదలెట్టాను.ఆ మధ్యన శ్రీ విశ్వనాధ వారి ‘వేయి పడగలు’ పూర్తి చేశాను.నా మట్టి బుర్రలోకి కొంతైనా గుంజు నింపుదామనే ప్రయత్నం లో! ఏ మాటైనా అర్ధం కాపోతే, మా మాస్టారుని( అదేనండీ మా ఇంటావిడ) అడిగేస్తూంటాను. ప్రతీ రోజూ, శంకరయ్య గారి ప్రహేళికలూ, గళ్ళనుడికట్టూ పూరిస్తూంటుందిగా! ఏమిటేమిటో చదువేస్తూంటుంది.

    క్రిందటి వారంలో మా ఇంట్లోనే ఉన్నాము. ఇదివరకైతే డెస్క్ టాప్ మా గదిలోనే ఉండేది కాబట్టి, రాత్రి పన్నెండింటిదాకా ఏదో కెలుకుతూ ఉండేవాడిని. ఆ డెస్క్ టాప్ కాస్తా వాళ్ళు కొత్తగా పెట్టిన ఆఫీసులోకి మార్చేశారు. రాత్రిళ్ళు వెళ్దామంటే
ఆ కాంపౌండు నిండా కుక్కల్ని వదిలెస్తూంటారు. నాకేమో కుక్కలంటే భయమాయిరి!ఇంక ఎలాగా? మా అబ్బాయి, తన లాప్ టాప్ ఉపయొగించుకోమన్నాడు. తను అనడం అంటే అన్నాడు కానీ, నాకు ఉపయోగించుకోడం రావాలిగా! నాకెమో మౌస్ ఉంటేనే కానీ బండి కదల్దు.అదేమిటో మెయిల్ చెక్ చేసికోడానికే అరగంట పట్టింది.ఎక్కడో నొక్కితే ఏదో తెరుచుకుంటుంది. ఇంక టపాలు వ్రాయడం ఎక్కడ? పైగా నాకొచ్చిన పధ్ధతిలో ఒంటి వేలుతోనే టైపు చేస్తాను. మా వాళ్ళందరికీ నవ్వూ!నా ఇష్టంవచ్చినట్లు చేస్తాను, మీకేం అంటూ దెబ్బలాడేస్తూంటానులెండి.ఇంక ఈయన్ని బాగుచేయడం మన తరంకాదూ అని వదిలేశారు.ఓ గంటసేపు దానితో కుస్తీ పట్టి వదిలేశాను.ఇదౌతున్నంతసేపూ మా ఇంటావిడ, గుమ్ముగా కూర్చుంది. నాకు విసుగెత్తి ఆ లాప్ టాప్ ని వదిలేసి, నా పుస్తకమేదో పుచ్చుకుని కూర్చున్నాను. ఈవిడ నేను అలా వెళ్ళడం చూసి,’యంత్రం.కాం’ ఓపెన్ చేసేసి,గళ్ళనుడికట్టో ఇంకోటేదో టైపు చేసేసి పంపించేసిందికూడానూ!
వామ్మోయ్ మనం కష్టాల్లో పడ్డాం రా బాబూ అనుకున్నంతసేపు పట్టలేదు,’ ఏమండీ వీలున్నప్పుడు ఓ లాప్ టాప్ కొందామండీ, అప్పుడు ఎంచక్కా మనిద్దరం కూడా టపాలు వ్రాసుకోవచ్చూ’ అని అననే అనేసింది!