బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– 99.999%…

సాధారణంగా ఈ టపాకి పెట్టిన శీర్షిక లాగ, చాలామందికి ఎటువంటి గొడవాలేకుండా, జీవితం సాగిపోతూంటుంది.  ఆ మిగిలిన .001 % కోవ ఉందే, అదిగో దాంట్లోకే వస్తూంటాను నేను అదేం గ్రహచారమో.. ఏదో ఒక సమస్య… అదృష్టమేమంటే , అటుతిరిగీ, ఇటుతిరిగీ సమస్య పరిష్కారమయితే అవుతుంది.. అసలు రావడమెందుకో? ఖాళీగా ఉన్నాను కాబట్టి , పట్టువిడవని విక్రమార్కుడిలా, దాని వెనక్కాల పడతాను. అదో కాలక్షేపం. మరీ సీరియస్ సమస్యలు కాదనుకోండీ, కానీ పంటికిందరాయిలా అన్నమాట ( అసలు మీకు పళ్ళేలేవుగా అని మొదలెట్టకండి ). ఏదో మాటవరసకి అన్నాను…

 నిన్న రాత్రి  Amazon Prime Video  లో ఓ తెలుగు సినిమా చూసాను.. –  ” తస్కర ”  అని. అందులో  Theme  ఏమిటంటే, ఒక   NRI,  అమెరికాలో  IMF  లో పనిచేస్తూంటాడు.. ఏదో అభిప్రాయబేధం వచ్చి, మన దేశానికి  తిరిగి వచ్చి  RBI Site  ని  hack చేసి, 10 లక్షల కోట్ల రూపాయలు హాంఫట్ చేసేస్తాడు… ఎలా చేయగలిగాడో  కూడా  వివరిస్తాడు– Site ముందర  hack  చేసి, అందులో డబ్బు , దేశంలోని వివిధ  dmat  accounts  లోంచీ, debit  చెసి, ఆ రూట్ ద్వారా మొత్తం 10 లక్షల కోట్లూ, దాటించేస్తాడు.  Brief  గా ఇదీ  theme.  మరి ఆ   account holders  కి తెలియదా, అంటే.. తెలుసూ–   account  కి 100- 200 చొప్పున  debit  చేయబడిందని  ఫోనులో  SMS  వచ్చినా, ఎవరూ పట్టించుకోరూ.. ఏవో  Bank charges  అని వదిలేస్తారూ— అలా దేశంలోని ప్రతీ  Account  నుండీ , debit   చేసేస్తాడు..

 ఇదండీ నా కథకి  Background–  ఈరోజుల్లో ఎక్కడ చూసినా,  digital transactions  కదా.. పొద్దుటే దగ్గరలో ఉన్న  Reliance Mall  కి వెళ్ళి, payment  సమయంలో, నా  I C I C I  Card   swipe  చేసింది అక్కడున్న పిల్ల–  Declined  అని  display  అవడంతో, సరే అనుకుని, నా  SBI Card  ఇచ్చి పనిపూర్తిచేసుకున్నాను. ఈ  Transactions  కి సంబంధించిన  SMS  లు వస్తూంటాయిగా– కానీ నిన్న చూసిన సినిమా ప్రభావంలో ఉన్నానేమో, నా రెండు ఫోనులూ  check  చేసుకుంటే, రెండు  కార్డుల నుండీ  debit  అయినట్టు చూసాను. ఓరినాయనో.. ముఖేశా మరీ ఒక్కో బిల్లింగుకీ రెండేసిసార్లు చేస్తావన్నమాట– అదన్నమాట ప్రతీ  quarter  లోనీ అంతంత లాభాలూ.. అనుకుని, ఇవేళ పొద్దుటే, ముందుగా  Reliance Mall  కి వెళ్ళి, నిన్నటి రసీదూ, నాకొచ్చిన  రెండు ఫోన్ల  SMS  లూ తీసికుని వెళ్ళి, ఓ  Complaint  చేసాను.  ఓ నాలుగురోజుల్లో అన్నీ సరిచూసి చెప్తామన్నారు.దారిలోనే ఉందిగా అనుకుని,  I C I C I Bank  కి వెళ్ళి, నా సమస్య చెప్పగా, అక్కడున్నావిడ check  చేసి, నిన్నటి ఆ  Amount, reverse credit  అయిందని చెప్పారు. అదెదో ఓ  SMS  పంపించుంటే, నాకీ తిప్పలుండేవి కావుగా… ఏమిటో అంతా అయోమయం, అధ్వాన్నమూనూ..

అదండీ విషయం.. కథ కంచికీ, నేను ఇంటికీ…

Advertisements

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– कानून का हाथ लंबे होते है…

 ఈ టపాకి పెట్టిన శీర్షిక  ఏదో సినిమాల్లో నూ, పుస్తకాల్లోనూ చూసినట్టు జ్ఞాపకం. ” చట్టం తన పని తను చేసికుంటుందీ..  blah..blah.. ”  అని అధికారపక్షం వారి ప్రకటనలూ వింటూంటాం.   చట్టంకూడా పాపం పలుకుబడి ఉన్నవారి జోలికి పోదు…  ఈరోజుల్లో ఏ న్యాయస్థానం విషయం తీసికున్నా, లక్షలాది కేసులు,  ఉలుకూ పలుకూ లేకుండా పడున్నాయి. కిందకోర్టువారు ఏదైనా తీర్పు ఇచ్చినా, ఆ పైకోర్టుకి ఎపీల్, సుప్రీంకోర్టు లో ఏక న్యాయాధిపతి తీర్పిస్తే, మళీ దానికి ఓ  Constitutional Bench  అడగడమూ.. ఎప్పుడో ఏ రాజకీయనాయకుడో, తింగరి వేషాలు ( అధికార పక్షానికి వ్యతిరేకంగా ) వేస్తే, వాడి పాత నేరాల చిఠ్ఠా విప్పుతారు ఏలినవారు… ఏతా వేతా చెప్పేదేమిటంటే ఈ ”   कानून का हाथ बहुत लंबे ”  అన్నది ఈ కారణాలవలనే వాడుకలోకి వచ్చిందేమో అని.

మనదేశంలో చాలా చట్టాలున్నాయి, కానీ వాటిని   implement  చేయడంలోనే అసలు గొడవంతా.. ఎప్పుడో ప్రభుత్వం ఇరుకులో పడ్డప్పుడు, ఆ రాజ్యాంగం ఏదో ఓసారి చూసి, అవేవో సెక్షన్ల కింద ఓ కేసు రిజిస్టర్ చేస్తారు.. అదికూడా, ఆ నేరం చేసినవాడు అధికారపక్షం వాడా, ప్రతిపక్షం వాడా అన్నది చూసుకుని మరీనూ…ఇదంతా ఏదో విమర్శించడానికి కాదు, జరుగుతున్న కథే. పైగా ఏదో కేసులాటిది file  చేయగానే, అదేం చిత్రమో మొదట వాడికి గుండెనొప్పో ఏదో వచ్చి ఆసుపత్రిలో చేరతాడు. ఆ తరవాతెప్పుడో కోర్టులో హాజరు పరచడమేమిటి, క్షణాల్లో  Bail  మీద బయటకొచ్చేస్తాడు… ఈ సౌలభ్యాలన్నీ రాజకీయనాయకులకీ, పలుకుబడున్నవారికీనూ.. అసలు దేశం విడిచి పారిపోయే సదుపాయాలుకూడా ఉన్నాయి. అదేం కర్మమో ఆ నేరస్థులు హాయిగా ఉన్నారు. ఇక్కడ ప్రభుత్వాలు నెలకోసారి, కేసు నడుస్తోందీ, త్వరలో వాణ్ణి దేశానికి తెప్పించి శిక్ష వేసేస్తామూ.. అని ప్రకటనలు చేస్తూనే ఉంటారు. వాడు రానూ రాడూ, శిక్షా పడదూ…

 అలాగని పోలీసు వ్యవస్థ పనిచేయడంలేదా అనుకోకూడదు. పని చేస్తోంది– వారి  limits  వారివీ.. సినిమాల్లో చూడ్డం లేదూ ? వీళ్ళకి తేరగా దొరికేది మాత్రం సాధారణ జనాలు…ఈమధ్యన  Traffic Signals  తో పాటు అవేవో   CC Cameras  కూడా పెట్టేసారు, పెద్దపెద్దనగరాల్లో..ఏదైనా పెద్ద పెద్ద నేరాలు జరిగినప్పుడు ఈ  C C Footage  ద్వారానే నేరస్థుడిని పట్టుకుంటూంటారు.. అలాగే  Signal ని  Jump  చేసినప్పుడల్లా, వాడి అదృష్టం బాగోక, ఆ కెమేరాలో, వాడూ, వాడి బండీ పడ్డాయా, వెంటనే వాడి ఫోను కి ఓ  S M S  వెళ్ళిపోతుంది.. నువ్వు ఫలానా చోట సిగ్నల్ అతిక్రమించావూ, నీకు జుర్మానా వేసాము అవటా అని…ఆ  sms  అందుకున్నవాడు ఏ  Law abiding citizen  అయితే, వెంటనే పోలీసు స్టేషన్ కి వెళ్ళి కట్టేస్తాడు. కానీ అందరూ అలా ఉండరుగా.. ” చల్తా హై యార్.. ” అని ఆ విషయం వదిలేస్తారు. కానీ ఆ పోలీసు రికార్డులో, వీడూ, వీడి ప్రవరా అన్నీ ఉంటాయి. ఇలాటప్పుడే ”  कानून का हाथ बहुत लंबे है ”  అన్నది రంగంలోకి వస్తుంది. మన అదృష్టం బాగోకపోయినా, లేచినవేళ బాగోకపోయినా, మనకి సంబంధం లేకపోయినా, మనమూ అందులో భాగస్వాములవుతూంటాము.

Exactly  నిన్న సాయంత్రం మాకు ఇలాటి అనుభవమే జరిగింది.. ఎవరో స్నేహితుడింటికి వెళ్ళాలని ఓ  U B E R  ని పిలిచాం.. కొంతదూరం వరకూ బాగానే వెళ్ళాం… ఇంతలో రోడ్డుకడ్డంగా పోలీసులూ,  Traffic Barriers  పెట్టి వచ్చేపోయే గాడీల నెంబర్లు చూడ్డమూ, ఏదో గాడీ చూసి, ఆపి, పక్కనే ఉండే ఖాళీ స్థలంలోకి పంపడమూ. అప్పటికే అక్కడ ఓ పదిపదిహేను  Cab  లు ఉన్నాయి… మమ్మల్ని కారులోవదిలేసి, డ్రైవరు కిందికి దిగి వెళ్ళాడు. పావుగంటైనా రాడే.. గొడవేమిటో తెలియదు, ఇంతలో మరికొన్ని స్వంతవాహనాలు కూడా చేరాయి.. అందులో కొంతమంది స్కూటర్లూ, బైక్కులూ ఆడా, మగా.. ఓ తీర్థంలా తయారయింది. పైగా వాళ్ళు .. ” మావి టాక్సీలు కాదే, ఈ  harassment  ఏమిటీ.. ” అని దబాయించడం, అక్కడికేదో స్వంతవాహనాలవారు నేరాలంటే అస్సలు తెలియదన్నట్టు పోజెట్టి… విషయమేమిటో తెలిసికుందామని, మా ఇంటావిడ వద్దంటున్నా, నేనూ కిందికి దిగాను. ఆ పోలీసులతో నేనేం గొడవ పెట్టుకుంటానో అని తన భయమాయె.. ఇంతలో మా  Driver  వచ్చి ”  सार.. आप्के पास ATM Card   है क्या ..”   అన్నాడు.. అదేదో దారిదోపిడీల్లో, ఏకాంత ప్రదేశానికి తీసికెళ్ళి, బలవంతంగా మన  ATM   Card Swipe  చేయించి ఉన్న డబ్బేదో లాగేస్తాడేమో అన్నంత భయమైతే వేసింది… ఇంతమంది పోలీసులుండగా మరీ అంత అఘాయిత్యం చేస్తాడా అనుకుని, ” నా  Debit Card  తో నీకేం పనీ.. ” అన్నాను.  సార్  Fine 200  రూపాయలు కట్టాలీ, కానీ నా దగ్గర Card  లేదూ, మీకు  Cash 200  ఇచ్చేస్తానూ వెంటనే, అని ఆశ్వాసన్ ఇవ్వడంతో, ఆ పనేదో కానివ్వడమూ, వీడు నాకు ఓ రెండువందల నోటు ఇవ్వడమూ.. కథ కంచికీ, మేము ముందుకీ పయనం చేసి వెళ్ళాల్సిన చోటుకి క్షేమంగా చేరాము…

 దారిలో అడిగాను– ఆ డ్రైవర్ ని ” ఏమిటి నాన్నా విసేషమూ.. ” అని. వాడెప్పుడో అయిదారునెలల క్రితం   Traffic Signal break  చేసాడుట– ఆవిషయం వీడి ఫోనుకి  SMS  కూడా వచ్చిందిట.. చూద్దాంలెద్దూ అని వదిలేసాడుట. ఆ నేరం  online  లో రిజిస్టరవడం వలన ఆ ఫైనేదో కట్టేదాకా వీడిని వదలరు, ఆ ఫైను కూడా  Cash  రూపాన కాకుండా,  Card  ద్వారానే.. అప్పుడు తెలిసింది– ఈ కానూనూ, లంబే హాథ్ కీ అర్ధం… ఇటుపైన ఏ  Cab  ఐనా  book  చేసినప్పుడు వాడిని ముందుగానే అడగాలేమో … ” నీకు నేర చరిత్ర ఏమైనా ఉందా.. ” అని.  ఈ లోపులో మనకి  allot  చెసిన  Driver  గారి  reputation  మాత్రం  U B E R  వాడు మనకి పంపిస్తూనే ఉంటాడు…

శుభం…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు

ఏదో నెత్తిమీదకి ఏళ్ళొచ్చాయికదా అని ప్రతీదీ మనకే తెలుసుననుకోకూడదు… చిన్నప్పుడు నాన్న చెయ్యిపట్టుకుంటే ఆయన ఎక్కడకి తీసికెళ్తే అక్కడికే వెళ్ళడం.  ఉద్యోగంలో చేరాక, ఆరోజుల్లో, ఏవో ” ఉడుపి హొటళ్ళు ” తప్ప ఇంకేమీ ఉండేవికావు.. ఉండేవేమో ఎవడికి తెలుసూ, వచ్చే నాలుగురాళ్ళకీ ఈ పెద్ద హొటల్స్ కూడా ఎందుకూ?.. పెళ్ళైన తరవాత, ఆ వెర్రి ఇల్లాలు,  నాకన్నీ తెలుసుననే భ్రమలో ఉండేది.. మహా వెళ్తే ఏ ఆదివారప్పూటో సినిమాకి వెళ్ళడం. పైగా ఆరోజుల్లో శనాదివారాలు రాత్రి భోజనం మానేసి ఫలహారం ( దీన్నే జరుగుబాటు రోగం అంటారు ).. పక్కనే ఉండే ఏ ఉడిపీ హొటల్లోనో ఇడ్లీ సాంబార్, కావల్సొస్తే రెండేసి ప్లేట్లు లాగించేసి కొంపకి చేరడం.

అఛ్ఛా.. అప్పుడెప్పుడో ఓ సినిమా వచ్చింది.. అందులో హీరోయో, హీరోయిన్ దో డబుల్ రోల్– ఒకరు చలాకీ , రెండొవారు అమాయకమూనూ.. స్థానాలు మార్చుకుంటారు.. అమాయకపు  ప్రాణిని ఇంట్లోవాళ్ళు యాతనపెడితూంటే , కొత్తగావచ్చిన మనిషి, పరిస్థితిని చక్కపెట్టాలని, నిశ్చయించుకుంటుంది. ఆస్థి అంతా ఈపిల్లపేరునే ఉంటుంది. ఏదో చెక్ సంతకం పెట్టాల్సినప్పుడు, చేతికో కట్టుకట్టుకుని మొత్తానికి తప్పించుకుంటుంది…

నిన్నటి రోజున మా శివ జాస్థి గారు, మా ఇంటికి వచ్చారు. ఇంట్లో ఎందుకూ, డిన్నర్ బయటే తిందామన్నారు.. సరే మరి, తప్పుతుందా.. నాకేమో ఈ పెద్దపెద్దహొటల్స్ లో ఆర్డరు ఎలా ఇవ్వాలో తెలియదాయే.. ఉడిపీ హోటళ్ళ స్థాయే నాది… పిల్లలతో పెద్ద హొటళ్ళకి వెళ్ళినా, వాళ్ళే ఆర్డర్ చేయడంతో నేనెప్పుడూ వీధిన పడలేదు… ఇవేళ బాధ్యతంతా నామీద పెట్టేసింది మా ఇంటావిడ.. పైగా ఆ మెనూ చూసి మనక్కావాల్సినవి ఆర్డర్ చేయాలిట.. నాకేమో ఆ పేర్లు తెలియవు.. అప్పుడెప్పుడో ఓ Five Star Hotel  లో అదేదో  బఫేట.. అక్కదపేర్చున్నవన్నీ నాకళ్ళకి ఒకేలా కనిపించాయి.. ఏదో చూడ్డానికి బావుందికదా అని తీసుకోబోతూంటే, మా మనవడు, ” తాతయ్యా నువ్వు  Non Veg  ఎప్పుడు మొదలెట్టావూ.. ” అన్నాడు. ఓరినాయనోయ్ అది Non veg  అని నీకెలా తెలుసురా అంటే, అక్కడేదో   Red Dot ఉందిగా అన్నాడు. అప్పుడుతెలిసింది, ఆ Red Dot  కీ, Green dot  కీతేడా..  This is my only brush with Buffet in a Big Hotel. మళ్ళీ , ఎవరో ఒకరు తోడులేకుండా మళ్ళీ ఆ బఫేల మొహం చూడలేదు. ఇప్పుడు నాలాటివాడికి అదేదో   A la carte Dinner  ఆర్డరు చేయాలంటే జరిగే పనేనా? భగవంతుణ్ణి ప్రార్ధిస్తే ఏదో మార్గం చూపిస్తాడే.. అదేం అదృష్టమో నిన్నటి రోజున, నాకు రొంపా, జలుబూ, దగ్గూ వచ్చేసి, గొంతుక కాస్తా  Mute  అయిపోయింది… నోరువిప్పితే మాట కి బదులుగా ఓన్లీ హవా మాత్రమే.. అమ్మయ్యా బతికిపోయానురా అనుకుని, శివ గారినీ, మా ఇంటావిణ్ణీ ఆర్డరు చేసేయమన్నాను.. ఆ డిన్నర్ పూర్తిచేసి ఇంటికొచ్చాము.

 ఇంక వాళ్ళిద్దరూ  deep discussions  లో పడిపోయారు. వాళ్ళు మాట్టాడుకునే విషయం, నా మట్టిబుర్రలో పడదాయె.. ఆ సాహిత్యం పజిల్సూ అవీనూ.. నా  IQ levels  బహుతక్కువ. మధ్యలో నన్నేదైనా అడుగుతారేమో అని భయం. అలాగని అక్కడ కూర్చోకుండా ఉన్నా బాగోదూ.. అంత అభిమానంతో వచ్చిన అతిథిని చిన్నబుచ్చినట్టుండదూ?  మళ్ళీ, నేనూ, నా మూగబోయిన గొంతుకా నా rescue  కి వచ్చెసాయి.. అయినా ఏదో నాకు నేననుకోడమేకానీ , వాళ్ళకీ తెలుసు నా  role  ఆటలో సత్రకాయ లాటిదని .

అలా మొత్తానికి హొటల్లోకానీ, వీళ్ళ సాహిత్యచర్చలో కానీ, నాకున్న పరిమిత జ్ఞానం బయట  పెట్టుకోవాల్సిన అవసరం లేకుండా బయటపడ్డాను.

 

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు

 ఏదో ఆరోగ్యం లక్షణంగా ఉన్నన్ని రోజులూ పరవాలేదు కానీ, ఎక్కడో కొద్దిగా తేడా వచ్చిందా,  ఇంట్లో ఉండే పిల్లా, పెద్దా అందరూ ఉచిత సలహాలిచ్చేవారే.  దానికి సాయం , మన కుటుంబ స్నేహితుడెవరైనా ఏ డాక్టరో అయారా,  సుఖశాంతులతో వెళ్తూన్న మన జీవితాలు, రోడ్డున పడ్డట్టే..

అలాగని మరీ hospitalizatio నూ వగైరాలూ కాకపోయినా, ప్రతీదానిమీదా ఆంక్షలు ప్రారంభమైపోతాయి… చాలామంది సలహాలిస్తూనే ఉంటారు– ఏడాదికోసారైనా   General check up  చేయించుకోమనీ.. మనకే బధ్ధకమూ,, పోనిద్దూ ఇప్పుడేమీ ఆరోగ్య సమస్యలు లేవుకదా.. అనే ఓ భావనానూ… చేయించుకుంటే  ఏం నష్టమూ, అని సకుటుంబ సపరివారమంతా పోరగా.. పోరగా మొత్తానికి ఓ ముహూర్తం చూసుకుని, CGHS  Dispensary  కి వెళ్ళడం. ఒంటరిగా వెళ్తే మజా ఏముందీ.. ఆ డాక్టరేం చెప్పారో, ఈయనేం విన్నారో.. వివరాలన్నీ పూర్తిగా తెలుసుకోపోతే నిద్ర పట్టదుగా..ఇంటావిడ సమేతంగా వెళ్ళాను… మొత్తం అందరూ రాలేదు.. బతికిపోయాను.

 ఆ డాక్టరుగారు ఓ పదిరకాల  Tests  రాసిచ్చి, వాటి Test Report  తీసికుని రమ్మన్నారు… ఆ కాగితం పట్టుకుని, దగ్గరలో ఉండే ఓ  Corporate Hospital  కి వెళ్తే, మర్నాడు పొద్దుటే, కడుపులో ఏమీ వేసికోకుండా , (కాఫీకూడా) రమ్మన్నారు… అదృష్టమేమిటంటే, ఈ రక్త పరీక్షలకి తను తోడు రాకపోవడం– ఎలాగూ  Test results  వచ్చినప్పుడు చూడొచ్చులే అనేమో…ఏదో మొత్తానికి వెళ్ళి ఆ రక్తదానమేదో ఇచ్చొచ్చాను. పాపం రక్తం ఇచ్చొచ్చానుకదా అని జాలిపడిపోయి, రోజూకంటే ఎక్కువ breakfast  లభ్యం అయింది.మళ్ళీవెళ్ళి , రెండోసారి కూడా రక్తం ఇచ్చి, , ఆ  Dracula  కి thanks  చెప్పి కొంపకి చేరాను.. ఇదంతా 10 నెలలకింద జరిగింది.

ఆ test reports  దొంతరంతా పట్టుకుని తిరిగి మా  CGHS Dispensary  కి పయనం–ఇంటావిడతో సహా.. ఓ పదినిముషాల వెయిటింగ్ తరవాత, ఆ కాగితాలు చదవడం..  Oh!  అంటూ భ్రుకుటి ముడవడం,, ఓసారి పెదిమలు విరవడం లాటి హావభావాలు పుర్తిచేసి, మళ్ళీ నన్నోసారి టేబుల్ ఎక్కించి, గుండె కొట్టుకుంటుందో లేదో మరోసారి టెస్టు చేసి, సుగర్ లెవెల్  ఎక్కువగా ఉందీ జాగ్రత్తగా ఉండాలీ వగైరాలు చెప్తూంటే , పోనీ ఇంటావిడ ఆగొచ్చుగా, అబ్బే.. ” అయితే రేపణ్ణుంచీ కాఫీలో పంచదార మానేయమంటారా, రోజూ కనీసం  200 గ్రాముల తీపి పదార్ధాలు తింటూంటారు, అవికూడా మానిపించేయనా అంటూ, ఈవిడ  పెట్టబోయే ఆంక్షల చిఠ్ఠా చెప్పేసింది. పోనీ ఆయనేం చెప్తారో వింటే ఏం పోయిందీ ? డాక్టరుగారూ, మా ఇంటావిడా ఓ సంయుక్త ప్రకటన చేసేసి, మొత్తానికి నా సుఖసంతోషాలకి గండి పెట్టేసారు.  వెళ్తూవెళ్తూ, వివిధరకాల మాత్రలు పంచరంగుల్లోవి కూడానూ.. మర్నాటినుండీ ఇంట్లో  Curfew starts.. దీనికి సాయం, పిల్లలకి విషయం చెప్పేయడం– మళ్ళీ అక్కడకి  వెళ్ళి ఏం కక్కూర్తిపడతానో అని..అప్పటిదాకా ఇంట్లో ఉన్న స్వీట్స్ అన్నీ పనిమనిషి  పాలయ్యాయి… మర్నాటినుండీ భోజనంలో మార్పు, పిల్లలు చెప్పిందీ, తననుకున్నదీ, ఆ డాక్టరు చెప్పిందీ, మొత్తం అన్నిటికీ ఓ  mean  తయారుచేసి ప్రారంభం చేసేసారు.. పధ్ధతులు మారేటప్పటికి నాకూ చిరాకూ, కోపం..  ప్రతీ రోజూ పిల్లలదగ్గరనుండి ఫోనులూ.. రోజువిడిచి రోజు  personal counselling  అడక్కండి– తెలుసు నా శ్రేయస్సుకోరే చేస్తున్నారూ అని.. ఈలోపులో  నేనైతే తెలిసినవారందరికీ నా కష్టసుఖాలు చెప్పుకున్నాను.. ఒకడేమో ఫలానావి తినొద్దంటాడు, ఇంకోరేమో ఇది మామూలేనండీ .. కొంచం జాగ్రత్తతీసికుంటే చాలంటారు…. మొత్తానికి ఈ తిండివిషయం లో ఏ ఇద్దరికీ ఏకాభిప్రాయం లేదని… వ్యవహారం ఎక్కడదాకా వెళ్ళిందంటే, ప్రతీ వరలక్ష్మీ వ్రతానికీ చేసే  తొమ్మిది పిండివంటల్లోనూ, ఏడు ప్రసాదాలు తీపిలేనివే.. ఉన్న ఆ రెండింటిలోనూ నామమాత్రంగా బెల్లం… బయటకే హొటల్ కైనా పిల్లలతో వెళ్తే, ఆ బఫేలో, నా పక్కని అబ్బాయో, అమ్మాయో, వెనక్కాలైతే సహధర్మచారిణీ..  Z Category Security  లాగన్నమాట.

మొత్తానికి ఈ పదినెలల నా  నియమనిబధ్ధతా, మా ఇంటావిడ కఠోర management , పిల్లల సహకారంతోనూ, పరిస్థితులు చక్కబడ్డట్టే.. ప్రతీ రెండునెలలకీ ఆ టెస్టులేవో చేసుకుని, మొత్తానికి  మా ఫామిలీ ప్రెండు డాక్టరుగారికి కూడా చెప్పి, ఆయన  approval తో కొంచంకొంచంగా  curfew relax  అయింది.

 నాకు ఈ సందర్భంలో ఒక్క విషయం అర్ధం అవలేదు–  general  గా ఇళ్ళల్లో ఈ sugar levels  చెక్ చేసినప్పుడు, ఓ రక్తపుబొట్టుతో అయిపోయే పనికి, ఈ  Pathological Labs  లోనూ,  Hospitals  లోనూ, మరీ   సిరెంజ్ గుచ్చేసి అంత రక్తం తీసుకుంటారెందుకనీ అని… అదేదో చెప్పి పుణ్యం కట్టుకోరూ….?

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు- రాజస్థాన్ యాత్ర-5..

ఓపిగ్గా చదివినందుకు ధన్యవాదాలు.. మిమ్మల్నింకా బోరుకొట్టదలుచుకోలేదు… జైపూర్ వచ్చిన మర్నాడు, పిల్లలు అదేదో  Hot air balloon  లో గగనవిహారం చేయడానికి వెళ్ళారు.. అన్నీ మూసేసిన ఏరోప్లేన్ లోనే భయపడ్డ నాలాటి వాడు,  Open  గా ఉన్న ఆ గుమ్మటంలోనా వెళ్ళడం ? అబ్బే అలాటి ఉద్దేశ్యాలేవీ పెట్టుకోకుండా ఇంట్లోనే ఉండిపొయాము.

వాళ్ళు నలుగురూ తిరిగి వచ్చిన తరువాత, జైపూర్ హవా మహల్ వైపు  sight seeing  కి వెళ్ళాము.

ఆ మరుసటిరోజు, పుష్కర్ , అజ్మేర్ దర్గా దర్శించుకుందామని బయలుదేరాము.

అజ్మీర్ షరీఫ్  దగ్గరకి వెళ్ళేటప్పుడు,  ఓ రెండుకిలోమీటర్ల దూరంలో, పార్కింగ్ చేసి, ఓ ఆటోలో వెళ్ళాల్సొచ్చింది. సందులూ గొందులూ తిప్పుతూ మొత్తానికి అక్కడకి చేర్చాడు… విపరీతమైన జనసందోహం. అన్ని ధర్మాలవారూ ఈ దర్గాని దర్శించుకోవడం ఇక్కడి ప్రత్యేకత.

అక్కడ ఓ రెండు గంటలు గడిపి ,  పుష్కర్ కి బయలుదేరాము. అక్కడ బ్రహ్మ గుడి, పుష్కర్ సరస్సూ చూసి, తిరిగి జైపూర్ చేరాము.మర్నాడు సాయంత్రం   Flight  లో పుణె తిరిగి వచ్చాము.

మొత్తం ఓ వారంరోజులు పిల్లలతో గడపడం చాలా సంతోషమయింది. ప్రయాణం లో మమ్మల్ని అత్యంత  luxurious  గా తీసికెళ్ళారు పిల్లలు..

ఈ ప్రయాణం ధర్మమా అని నాకైతే, కుక్కలు, విమానాల భయాలైతే చాలామట్టుకి తగ్గినట్టే…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు- రాజస్థాన్ యాత్ర -4

మర్నాడు పొద్దుటే  హరీష్, శిరీష ఆఖరిసారి మళ్ళీ వెళ్ళారు అడవిలోకి, ఆ పులేమైనా తిరిగి దర్శనం ఇస్తుందేమోనని. కానీ కనిపించలేదుట… మొత్తానికి రణథంబోర్ పూర్తిచేసుకుని, జైపూర్ కి బయలుదేరాము.. వెళ్ళేలోపల ఓ అద్భుత సంఘటన– నా ప్రాణానికైతే అది అద్భుతమే మరి… విమానం భయం కొంతవరకూ తీరిందా, అలాగే  సఫారి కూడా, ఎటువంటి అవాంతరాలూ జరక్కుండా లాగించేసినట్టేగా, ఇంక మిగిలినదల్లా, ఆ  Resort  లో పహరా కాసే ఆ శునకరాజములు… ఏదో వాటి బారినపడకుండా కానిచ్చేసేనన్నంత సేపు పట్టలేదు… సామాన్లన్నీ కారులో పెట్టి, ఇంక మెట్లు దిగుదామనుకున్నంతలో, ఓ శునకం, దానికి నామీద ఏం అభిమానం పుట్టుకొచ్చిందో, వచ్చేసి నన్నోసారి ముట్టుకునేసరికి,  నా ప్రాణం అనంతవాయువుల్లో కలిసిపోయిందే అనుకున్నాను… ఓవైపున అది నన్నుముట్టుకుని కాళ్ళు  ఎత్తుతుంటే, ఒక్కడూ ఏమీమాట్టాడరే, అదేదో  routine check up  చేస్తున్నట్టు చేసి, ఏమనుకుందో ఏమో పక్కకు నుంచుంది. ఆ హొటల్ వాళ్ళందరూ– సాబ్జీ  ఓ కుఛ్ నహీ కర్తా అంటూనే ఉన్నారు, వాళ్ళదేం పోయిందీ, కానీ ఇంతదాకా వచ్చిన తరవాత అదేదో నేనే స్వయంగా తెలుసుకుందామని, ఏమైతే అయిందనుకుని, దానిమీద ఓ చెయ్యేసాను… ప్రాణాలుగ్గబెట్టుకుని,  కళ్ళుమూసేసుకుని చెయ్యేసేశాను..  ready with bated breath..  కళ్ళుమూసుకునే ముందర, మా ఇంటావిడనీ, అబ్బాయి కోడలూ, మనవరాలు, మనవడినీ  ఓ సారి తనివితీరా చూసేసుకుని, మళ్ళీ చూడగలనో లేదో, ఈ మాయదారి  test  నాకెందుకు చెప్పండీ…. అబ్బే ఏమీ అవలేదు–  surprise.. surprise..  వామ్మో అంత భయంకరమైన శునకాన్ని , నేను ముట్టుకున్నానా అనుకుని మాత్రం ఓసారి గుండె లయతప్పినట్టనిపించింది.. నిజంగా పాపం ఆ వెర్రి జీవి ఏమీ చేయలేదు..  ఈ మూడురోజులూ అనవసరంగా దాన్ని అనుమానించి భయపడ్డాను.. ఇదేదో తెలిసుంటే, దాన్ని ముద్దుపెట్టుకుంటానని కాదూ, నా పెద్దరికం నిలుపుకోగలిగే వాడినేమో… 

 ఈరోజుల్లో ఎవరైనా సెలెబ్రెటీ ని కలిస్తే ఓ ఫొటో తీయించుకోవడం  order of the day  కదా.. సరే అనుకుని, నేనూ ఫొటోకి దిగాను…

పులి తో ఎలాగూ దిగలేదు కదా అని పులి బొమ్మతో తీయించుకున్నాను ఫుటో..   మిమ్మల్ని మరీ బోరుకొట్టేసాను కదూ.. ఇంకొక్క భాగం రాసి , రాజస్థాన్ యాత్ర పూర్తిచేస్తాను… 

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– రాజస్థాన్ యాత్ర -3

 రాత్రి డిన్నర్ అయిన తరువాత చల్లగా, చెప్పారు, మర్నాడు ఉదయం 630 కల్లా, మళ్ళీ ఆ ఆడవిలోకి వెళ్తున్నామని. ఈసారి ఇంకో  Zone,  మేముండే    DEV VILAS  కి దగ్గరలోనే..  నాకు అక్కడ నచ్చిన మరో విషయం ఏమిటంటే, రాత్రి పడుక్కోబోయే ముండు, రెండు  Hot water bags  తెచ్చి, మా కంబళి/ రగ్గు లకింద పెట్టడం. రూమ్మంతా వెచ్చవెచ్చగానే ఉందనుకోండి, కానీ ఈ  arrangement  ఇంకా బావుంది. అంత వెచ్చగా పడుక్కుని, మర్నాడు ఏదో చిన్నప్పుడు పరీక్షల్లో లేచినట్టు, మరీ తెల్లారకట్ల లేవమంటే కష్టమే కదూ..  మధ్యలో మా అగస్త్య  reminder  ఒకటీ.. సుభే సుభే తయ్యార్ హోకే రెహనా  అంటూ..ఎంతైనా మనవడిదగ్గర పరువుంచుకోవద్దూ? మొత్తానికి ఆ జిప్సీ ఏదో వచ్చేసరికి, ఒంటినిండా  all available  స్వెట్టర్లూ, జాకెట్టూ వేసేసికుని , నెత్తికో మఫ్లర్ కూడా చుట్టుకుని, గంగిరెద్దుకి అలంకరణ చేస్తారే, అలాగ నన్ను మా ఇంటావిడ నన్ను అలంకరించగా చాయ్ తాగేసి రెడీ అయ్యాను.

అన్నీ చెప్పి ముఖ్యమైన విషయం చెప్పడమే మర్చిపోయాను– జైపూర్ లో లాగ కాకుండా, ఇక్కడ ఈ Resort  లో రెండు భయంకరమైన  కుక్కలు,  పైగా నాకంటే పొడుగ్గా ఉన్నాయి, వాటిని  free  గా వదిలేసారు… అక్కడున్న 3 రోజులూ భయమే నాకు.. ఎలాగొలాగ వాటి బారిన పడకుండా లాగించేసాను మొత్తానికి… 630 కల్లా ఆ దగ్గరలోఉన్న Zone  కి చేరాము. మా గైడ్ అయితే చెప్పాడు, ఆ ముందురోజు ఓ పులి కనిపించిందని, మధ్యమధ్యలో కిందకి చూడ్డం, అవిగో పగ్ మార్కులు.. ఇవిగో పగ్ మార్కులూ.. పులి ఇక్కడే ఎక్కడో తిరుగుతోంది.. అంటూ, అడవంతా తిప్పాడు. అడవి జంతువులు తప్పించి, పులి మాత్రం కనిపించలేదు.

చివరకి ఆ పులేదో కనిపించకపోయేసరికి, 12 గంటలకి తిరిగి వెళ్ళాము. లంచ్ అయిన తరువాత, మళ్ళీ మూడోసారి, చివరిప్రయ్త్నం చేయడానికి వెళ్ళాము… పొద్దుటికంటే కొంచం better..  పక్షులు, జంతువులా  warning signals  ధర్మమా అని మిగిలిన అన్ని వాహనాలూకూడా, ఓ చెరువు చుట్టూరా చేరిపోయాయి. ఇంతలో ఓ పెద్ద గాండ్రింపు వినబడింది, మరీ నిన్నటంత దూరంలోకాదూ, కానీ స్పష్టంగా వినడంమాత్రం విన్నాను.. ఆ పులి ఏదో జంతువునుచంపి, తన పిల్లలకి పెట్టడమో, లేక తనే విశ్రాంతి తీసికోడమో చేస్తూందన్నాడు మా గైడ్.. ఇవన్నీ ఎలా తెలుస్తాయో వీళ్ళకి, ఎంతైనా ఎన్నోసంవత్సరాల అనుభవం కదా… సాయంత్రం 630 కి  తిరిగి వెళ్ళి, డిన్నర్ తీసికుని బొజ్జున్నాం. మరికొన్ని విసేషాలు తరువాతి పోస్ట్ లో