బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– కొన్ని అపురూప దృశ్యాలు…

    గత కొన్ని నెలలుగా టివీలో వార్తలు చూడడమూ, వార్తాపత్రికలలో రాజకీయ వార్తలు చదవడమూ మానేశాను . చూసి చూసి అసహ్యించుకునే కంటే హాయిగా మానేయడమే సుఖంకదా. మరీ టివీ ని అటకపై పెట్టేస్తే, మిగిలిన కొన్ని కార్యక్రమాలు మిస్సవుతాము. ఏదో “చెరువు మీద కోపమొస్తే..” అన్న సామెతలోలాగ, రాజకీయాలంటే అసహ్యమైతే వాటిగురించి పట్టించుకోవడం మానేయడం ఉత్తమం కదా? ఎన్నికలు పూర్తయి కొత్త ప్రభుత్వాలు ఏర్పడేదాకా మాత్రమే ఈ నియమం. ఆ తరువాత చూద్దాం…

    టీవీ లో ఈ వారం కొన్ని అపురూప దృశ్యాలు చూసే అదృష్టం కలిగింది. అసలు నోరు విప్పితేనే ముత్యాలు రాలిపోతాయా అనుకునే నా అభిమాన దైవం శ్రీ బాపు గారు SVBC లో ఇంటర్వ్యూ ఇవ్వడం. మొన్న 4 న మొదటిభాగం పెట్టారు.రెండో భాగం 11 వ తారీకున చూపిస్తారుట. ఇంటర్వ్యూలో ఎంతసేపూ రమణ గారి గురించీ, తమ సినిమాలకి కెమెరామాన్ రవికాంత్ గారి గురించే కానీ, తన గురించి ఒక్క మాటైనా చెప్పుకోకపోవడం శ్రీ బాపు గారికే చెల్లిందనుకుంటాను. ఆ ఇంటర్వ్యూ విడియో ఇంకా నెట్ లో పెట్టలేదు.

    ఇంక రెండో అపురూప దృశ్యం బ్రహ్మశ్రీ చాగంటి కోటేశ్వరరావుగారి ప్రవచనం. ఎప్పుడు చూసినా, విన్నా అనర్గళంగా ప్రసంగం చేసే శ్రీ కోటేశ్వరరావుగారు ఒక పుస్తకంలో చూసి ప్రవచనం చేయడం. అలాటి rarest of rare సందర్భాలు కూడా చూడొచ్చని ఇప్పుడు తెలిసింది. ప్రేక్షకులని చూస్తూ ధారాపాతంగా ప్రసంగం చేస్తూ, ఎక్కడెక్కడివో శ్లోకాలు అరటిపండు ఒలిచి చేతిలోపెట్టినంత సులభంగా ప్రవచనం చేసే శ్రీ చాగంటి వారు, ఓ పుస్తకంలో చూసి/చదివి ప్రసంగం చేయడం అపురూపంకాక మరేవిటంటారు? ఆ ప్రవచనం లింకు ఇక్కడ చూడండి.

    నిన్న పేపర్లో ఒక వార్త చదివాను- కేంద్రప్రభుత్వ పెన్షనర్లు ఇన్నాళ్ళూ CGHS స్కీం లో ఏదో అవసరం వచ్చినప్పుడు ఏదో హాస్పిటల్ కి వెళ్ళి cashless వైద్యం చేసేసికోవడం చూస్తూంటాం. రేపటినుండీ ( 07-03-2014) ఈ సదుపాయం కాస్తా తీసేశారుట.వైద్యం చేయించుకుని మనమే డబ్బులు కట్టేసి, తరువాత claim పెట్టుకోవాలిట ! CGHS Smart Cards ఇవ్వడానికే టైములేదాయె వారికి, అలాటిది వైద్యం చేయించుకుని claims పూర్తిచేయడానికి ఎన్నేళ్ళు పడుతుందో మరి? రిటైరయినవాళ్ళ దగ్గర వైద్యానికి అయ్యే లక్షలకొద్దీ డబ్బులు ఎలా ఉంటాయో ఆ పరమేశ్వరుడికే తెలియాలి. వీళ్ళేమైనా రాజకీయనాయకులా ఏమిటీ? అదృష్టంకొద్దీ ఇప్పటిదాకా CGHS ద్వారా వైద్యం చేయించుకోవాల్సిన అగత్యం కలుగలేదు. ఆ భగవంతుని దయతో ఇటుపైన కూడా అలాటి అవసరం రాకూడదనే ప్రార్ధిస్తున్నాను. అయినా మన చేతిలో ఏముందిలెండి. చూద్దాం…

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– pets పెంచేవాళ్ళకి శుభవార్త…

    నాకు కుక్కలంటే మహా భయం. ఏంచేయనూ ? ఇదివరకు ఒక టపా కూడా పెట్టాను ఈ విషయంలో. దేనికైనా phoebia లాటిది వచ్చిందీ అంటే దాంట్లోంచి బయట పడడం చాలా కష్టం అవుతుంది.అందులోనూ డెభైయ్యో పడిలో పడ్డ తరువాతైతే ఇంకా కష్టం. ఈవయస్సులో లేనిపోని సాహసకార్యాలు చేయాలనే ఉద్దేశ్యం కూడా ఏమీ లేదు. ఏదో నాదారిన నన్ను వెళ్ళిపోనిస్తే ప్రాణానికి హాయి. కుక్కలని పెంచేవారు అనుకోవచ్చు- ఈమాత్రందానికే అంత భయపడాలా అని. కానీ నాభయం నాది.వాటి జోలికి నేను వెళ్ళను.కొంతమంది నవ్వుకోవచ్చు. సైకిలు తొక్కడం రాదు, నీళ్ళమీద ప్రయాణం చేయాలంటే భయం. ఇంక ఏరోప్లేన్ అంటే చచ్చేభయం.అసలు ఇన్నేసి భయాలు పెట్టుకుని ఎలా బ్రతుకుతున్నారూ అనుకోవచ్చు, బ్రతుకుతున్నానుగా ఇన్నేళ్ళూ? అదీ ఓ బ్రతుకేనా అనికూడా వేళాకోళం చేయొచ్చు.ఎవరి comfort zone వాళ్ళదీ. అయినా ఇన్నేళ్ళ తరువాత what is there to prove? అనేది నా సిధ్ధాంతం.

    మేము ఉండే సొసైటీలో ఒకళ్ళ దగ్గరైతే భీకరమైన కుక్క ఉంది.ఇంక మా సందులో అయితే అడక్కండి, ఓ డజనుదాకా ఉన్నాయి.మా సొసైటీ వారైతే ఆ కుక్కగారి నిత్యకృత్యాలు తీర్చడానికి లిఫ్ట్ లోనే దాన్ని బయటకు తీసికెళ్తారు.అది లిఫ్టులో ఉండగా, ఏడు అంతస్థులూ మెట్లమీదుగానైనా వెళ్తానుగానీ, ఆ లిఫ్ట్ కి చుట్టుపక్కల ఎక్కడా ఉండను. ఈ కుక్కల్ని పెంచేవారికి వారి కుక్క చాలా అమాయకంగా ఉండి ఎవరినీ ఏమీచేయదూ అనే దురభిప్రాయం ఒకటి ఉంది. బహుశా యజమానిని ఏమీ చేయకపోవచ్చు, వారి కుటుంబ సభ్యులినీ, పనిచేసేవారినీ కూడా ఏమీ చేయకపోవచ్చు. అలాగని ఏదో యాధాలాపంగా ఎప్పుడో ఒకసారి చూసినవారిని ఏమీ చేయదని గ్యారెంటీ ఏమిటీ? కొంతమందికి ఓ చిత్రమైన అలవాటు ఒకటుంది,ఆ కుక్కకి చెయిను లాటిది ఏమీ ఉండదు, దానిదారిన అది అటూఇటూ వెళ్తూంటుంది, యజమాని పోనీ దానికి వెనక్కాల దగ్గరగా ఉంటాడా అంటే అదీ లెదు. ఎక్కడో ఎవరితోనో కబుర్లు చెబుతూనో, సెల్ లో ఎవరితొనో మాట్టాడుతూనో, అసలు తనకేమీ పట్టనట్టుగా నడుస్తూంటాడు. పాపం అంతనమ్మకం తన పెట్ మీద.అలాటి సమయంలో నాలాటి తలమాసినవాడెవడో అదే సందులోంచి వెళ్ళాల్సొస్తుంది, ఇంక చూసుకోండి… వెనక్కాల వచ్చే యజమానో, యజమానురాలో- कुछ नही करॅगा॥ అని రాష్ట్రభాషలోనూ, Dont worry it wont do anything.. అని ఇంగ్లీషులోనూ ఆశ్వాసన్ ఇచ్చేస్తారు. వాళ్ళకి సంబంధించినంతవరకూ అది రైటే కావొచ్చు, కానీ నాలాటి అర్భకప్రాణుల సంగతి మాత్రం వాళ్ళకి పట్టదు. దానికి నాతో అంత పరిచయం లేదాయె, దాన్ని చూడగానే నా pulpitations పెరిగిపోతాయి.ఇప్పటిదాకా నాకు BP పెరగడం అనేది లేదు, కానీ ప్రస్థుత పరిస్థితుల్లో ” పారా” (Mercury) కూడా పరిగెత్తేస్తుంది. చివరకి ఏం చేస్తానూ, సిగ్గు విడిచేసి వాళ్ళతో చెప్పేస్తాను, కొద్దిగా దాన్ని చూడండీ, మీ దారికీ, మీకుక్కగారి దారికీ ఎప్పుడూ రానూ అని చెప్పేస్తాను,చెప్పడమేకాదు ఆచరించేస్తాను కూడా. ఏదో మొత్తానికి వీధిన పడకుండా లాగించేస్తున్నాను.
ఇదివరకటి రోజుల్లో సొసైటీల్లో కుక్కలకి సంబంధించిన వారందరికీ కొన్ని నియమనిబంధనలు ఉండేవిట. అవేమిటో తెలిసికోడానికి కూడా ఎప్పుడూ ప్రయత్నించలేదనుకోండి. కుక్క కళ్ళకి కనబడకుండా ఊంటే అదే నాకు పదివేలు. నా జాగ్రత్తలో నేనుంటాను.

    అన్నీ సవ్యంగా ఉంటే జీవితంలో మజా ఏముంటుందీ? ఈ కుక్కల యాజమాన్యానికి ఈ నియమనిబంధాలు నచ్చలేదనుకుంటా. ఎక్కడైనా ఎవరికైనా కంట్రోల్ అనేది నచ్చదుగా, వాళ్ళెవరికో ఫిర్యాదు చేసినట్టున్నారు, సొసైటీ కార్యవర్గం వారు మామీదా, మా కుక్కలమీదా లేనిపోని ఆంక్షలు పెడుతున్నారు అవటా అని. పైగా దీనిలో fundamental rights ప్రస్తావించినట్టున్నారు. ఇంకేముందీ ఈ జంతువుల ప్రాధమిక హక్కులు పరిరక్షించేవాళ్ళు రంగంలోకి దిగేశారు. ఠాఠ్.. అదేమీకుదరదూ అని guidelines ఇచ్చేశారు. ఇక్కడ చదవండిBanning pets in societies illegal ఈ guidelines ధర్మమా అని, నాలాటివాళ్ళు తూర్పుకి తిరిగి దండం పెట్టడం తప్ప ఇంకో దిక్కులేదు… సర్వేజనాసుఖినోభవంతు…

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు

     గత రెండు నెలలుగా మరీ ఊరికే కూర్చోలేదనుకోండి. సరదాగా Facebook తో కాలక్షేపం చేశాను. అందులోనూ నాకు “కోనసీమ” అంటే ఎంతో అభిమానమాయె, నెట్ లో కనిపించిన కోనసీమ ఫొటోలన్నీ share చేసికోవడమూ, అలాగే nostalgic ఫొటోలు కొన్నీ వెదికి పట్టుకుని ప్రతీరోజూ పెట్టడం ఓ దినచర్యగా మారింది.ఆ సందర్భంలోనే చాలా మంది కొత్త మిత్రులు దొరికేరు.నేను FB లో ప్రతీరోజూ active గా ఉండడంవలన జరిగినదేమిటంటే, ఎప్పుడో 50 సంవత్సరాల క్రితం స్నేహుతులైతే దొరికారు. దీనికి సాయం చిత్రం ఏమిటంటే, మా నాన్నగారి దగ్గరా, అన్నయ్యగారి దగ్గరా చదువుకున్న ఒకాయన పరిచయం అయ్యారు. అంతకంటె విచిత్రం ఏమిటయ్యా అంటే వారి నాన్నగారు నేను చదివిన కాలేజీ ప్రిన్సిపాల్ గా చేశారు, ఆయన మాకు ఇంగ్లీషు డ్రామా చెప్పేవారు.అలాగే నేను ఉద్యోగంలో చేరిన మొదటి రోజుల్లో, నా సహచరుడు ఒకతన్ని మళ్ళీ కలవడం. ఇదంతా ఎందుకు వ్రాస్తున్నానంటే FB లాటి Social networking sites లో మంచిమంచి అనుభవాలు దొరుకుతూంటాయి అని చెప్పడానికి. దీనికి flip side కూడా ఉంటూనే ఉంటుంది. టీనేజ్ లో ఉండే పిల్లలు ఎవరితోనో పరిచయాలు పెంచేసికోవడం, నానా అల్లరీ జరగడం, మోసపోవడం చివరికి ఆత్మహత్యలదాకా వెళ్ళడం కూడా మనం పేపర్లలో చూస్తూంటాం. చేయాల్సిన పధ్ధతిలో చేస్తే ఏదైనా మంచికేగా. బైదవే నేను ఇన్నాళ్ళూ పెట్టిన ఫొటోలు మీరుకూడా చూసి ఆనందించండి మరి. ఇక్కడ ఓపిగ్గా ఓ చూపు వేసేయండి.

     మిగతా కబుర్లు కూడా చెప్పుకోవద్దూ… మా 40 వ వివాహవార్షికోత్సవ సందర్భంగా మా అల్లుడూ, అమ్మాయీ మాకు ఒక Tab బహుమతీగా ఇచ్చారు రెండేళ్ళక్రితం. అది చేతికి వచ్చినప్పటినుంచీ మా ఇంటావిడకి దానితోనే కాలక్షేపం. నన్ను నాదారిన Desktop ఉపయోగించుకోనిచ్చేది. నాకూ హాయిగా ఉండేది. రోజులన్నీ మనవికావుగా. 2013 సంవత్సరం చివరి రోజుల్లో, ఆ ముచ్చట కాస్తా తీరిపోయింది.బస్సులో ఎవడో నా బ్యాగ్గునుండి ఆ Tab కాస్తా కొట్టేశాడు. అంతకుముందు మూడు నెలలక్రితం అదే బ్యాగ్గులోంచి నా కెమేరా ఎవడో కొట్టేశాడు, మాట్టాడకుండా కొత్తది కొనుక్కున్నాను. కెమేరాలేకపోతే రోజెళ్ళదనికాదూ, ఏమిటో అలవాటుపడిపోయాను. అప్పుడర్ధమయింది ఏదైనా వస్తువుతో మన attachment ఎంతలా ఉంటుందో. పోనీ అలాగని కొత్తది కొనిపెట్టానా, అబ్బే, మా అల్లుడూ అమ్మాయిలకే తట్టింది పాపం అమ్మకి ఎంతో బాధగా ఉందీ అని.ఇంకేముందీ, మొన్న 28 వ తారీకున చెప్పా పెట్టకుండా కొత్తది Samsung galaxy చేరిలో పెట్టేరు. దానితో కాలక్షేపం అయిపోతొంది.

     ఆమధ్యన కార్తీక పౌర్ణమి నాడు నాకు ఒకాయనతో పరిచయం అయింది. వాళ్ళూ మాకు దగ్గరలోనే ఉంటున్నారు. వారితో అష్టవినాయక దర్శనానికి వెళ్ళేము. ఆ సందర్భంగా మా ఇంటావిడ ఒక టపా వ్రాసింది. మొన్న ఆదివారం భీమాశంకర్ దర్శనానికి వెళ్ళొచ్చాము.

     మధ్యలో ఒకరోజు భాగ్యనగర దర్శనంకూడా జరిగింది. మా స్నేహితులు శ్రీ కృష్ణమోహన్ గారు వ్రాసిన Wodehouse పుస్తకాల ఆవిష్కరణ సందర్భంగా, అక్కడే డాక్టరు గురవారెడ్డిగారి పరిచయంకూడా జరిగింది. నా గోతెలుగు కాలక్షేపం ఉండనే ఉంది.

     మిస్టరీ షాపింగులైతే కల్యాణి గుర్రంలా పరిగెడుతున్నాయి. గత రెండు నెలలోనూ ఓ 15 దాకా చేశాను. అయ్యా ఇదీ విషయం…

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు

    మీ అందరినీ మళ్ళీ “బోరు” కొట్టడానికి సోమవారంనుండీ మళ్ళీ వచ్చేస్తున్నానోచ్.. ముందుగానే ఎలర్ట్ చేసేస్తే నాకూ, మీకూ మంచిదని ఈ టపా.ఎన్నెన్ని కబుర్లున్నాయో..ఎవరితో చెప్పుకోను మరి?

   ఈ రెండు రోజులూ నవ్వుకోడానికి ఓ బొమ్మ పెట్టాను. నిన్ననే 42 ఏళ్ళ దాంపత్యప్రయాణం పూర్తి చేశాము.. ఆ సందర్భంలో మా పిల్లలు చేసిన అల్లరి ఇంతా అంతానా…

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు

    అనుకున్నట్టుగానే ఆంఆద్మీ పార్టీ వారు అన్ని కబుర్లూ చెప్పి చివరకి , ఏ పార్టీనైతే తిట్టిన తిట్టు తిట్టకుండా ఎన్నికలలో “చీపురు” తో తుడిచిపెట్టారో, ఆ కాంగ్రెస్ పార్టీ తోనే చేతులు కలిపి ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేశారు. ఇంక కేజ్రీవాలైతే, ప్రపంచంలో అందరిమీదా చివరకి తన పిల్లలమీద కూడా “ఒట్లు” పెట్టేసి, బిజెపీ కాంగ్రెస్ వారితో చేతులు కలపనూ అన్నాడే, మరి ఇప్పుడేమయిందిట? పైగా తమను ఎన్నుకున్న ఓటర్లందరూ ఆంఆద్మీ వారే ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేయాలని కోరుకున్నారుట ! అదీ ఎక్కడా… అంతర్జాలం ద్వారా.. అంతర్జాలంలో విషయాలు ఎంతగా manipulate చేయొచ్చో ఎవరికి తెలియదు? తనకి పదవీ వ్యామోహం ఉందీ అని ఒప్పుకోడానికి ఏం రోగం? ఎవరైనా కాదన్నారా? పోనీ ఈ కాంగ్రెసు వారి చరిత్ర ఏమైనా అంత ఉత్కృష్టమయినదా, అప్పుడెప్పుడో చౌధరీ చరణ్ సింగుకి కూడా సపోర్టు ఇచ్చినట్టే ఇచ్చి, ఠపీమని తీసేశారు. ఇప్పుడుమాత్రం అలాటిది జరగబోదని ఏదైనా భరోసా ఉందంటారా?కబుర్లు అందరూ చెప్తారు, ఆచరణలోకి వచ్చేటప్పటికే అసలు రంగు బయట పడుతూంటుంది.

       నిన్న ఏదో తెలుగు పేపరు చదువుతూంటే ” పది కిలోమీటర్లు నడిచి బడికి వెళ్ళేవాడిని..” అని మన మహామహీం రాష్ట్రపతి గారి ఉవాచ ట, అదేమో ఒక తెలుగు వార్తాపత్రికకి పతాక శీర్షికట ! ఇంతకంటే ముఖ్యమైన వార్తే దొరకలేదా? పోనీ దొరకలేదే అనుకుందాము, అందులో అంతగా ఆశ్చర్యపడాల్సిన విషయమేమిటో నాకైతే అర్ధం కాలేదు. నూటికి డెభై మంది పరిస్థితి అలాటిదే. సామాన్యప్రజల కష్టాలు కనిపించవూ,VIP లవైతే , అందరూ చదివి అయ్యో పాపం అనుకోవాలిట. 

    నిన్నననుకుంటా, ఆంధ్రప్రదేష్ హైకోర్టువారు, ఓ ఇద్దరు సినిమా నటుల్ని వారికిచ్చిన “పద్మ” ఎవార్డులని ప్రభుత్వానికి తిరిగి ఇచ్చేయమని ఆదేశించారుట. వారి వారి పేర్లకు ముందుగా ఉపయోగించడం ఓ కారణంట. ఇదేదో అందరికీ వర్తిస్తుందంటారా? లేక only a select few కి మాత్రమేనా? భారతరత్న ల విషయమేమిటిట? అయినా మనకెందుకూ ఆగొడవలన్నీ, మనందరికీ వచ్చేయా పెట్టేయా?

    ఈసారి నా పుట్టినరోజుకి మా అబ్బాయి, కోడలు, నవ్య, అగస్థ్య ఓ తమాషా బహుమతి ఇచ్చారు.

    అదికూడా ఒకరోజు ముందుగా! అసలేంజరిగిందంటే, 13 న మా చుట్టాల అమ్మాయి పెళ్ళి రిసెప్షన్ కోసం, వాషి ( న్యూ ముంబై) వెళ్ళాము. మర్నాడు పుణె తిరిగొచ్చిన తరువాత, ఆదివారం ఉదయం ఆరుగంటలకల్లా శతాబ్దిలో భాగ్యనగరానికి వెళ్ళాల్సొచ్చింది, అదీ ఇంకొక స్నేహితుడి కూతురి పెళ్ళికి. ఆ విశేషాలన్నీ ఇంకో టపాలో.

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– “బాపు” రే… ఎక్కణ్ణించి వస్తాయో ఆ ఆలోచనలు…

    తెలుగువారు ప్రస్థుత వాతావరణం లో కూడా సిగ్గూ ఎగ్గూ వదిలిపెట్టేసి పరిసరాలు కూడా మర్చిపోయి మనసారా నవ్వుకోగలుగుతున్నారంటే దానికి ఒకేఒక్క కారణం మన బాపు గారే అనడంలో సందేహమేమీ లేదు. అసలు ఆయన వేసే కార్టూన్లు చూడ్డంతోటే నవ్వొచ్చేస్తుంది. ఇంక వాటికి వ్రాసిన కాప్షన్లైతే మరీనూ. ఆ బుర్రలోకి అలాటి ఆలోచనలు ఎలా వచ్చికూర్చుంటాయో తెలియదు. ఈ టపాలో పెట్టిన ఫొటో ఎప్పుడో “హంస” పత్రిక కి ముఖచిత్రంగా వేశారు. మరి దానికి సంబంధించిన వ్యాసం కూడా చదివేయండి..మన బాపు

    తెలుగు ఆడబడుచుకి నిర్వచనం చెప్పి, తెలుగమ్మాయి ఎలాఉండాలో చూపించిన ఘనత ఆయనదే. ఓ అమ్మాయి అంటే ఓ benchmark సృష్టించి అమ్మాయంటే ఇలాగుండాలీ అని ఓ ఆర్డరు పాస్ చేసేశారు.తెలుగు ఆడబడుచుకి ముగ్ధమనోహరరూపం సృష్టించింది “ఆంధ్రసచిత్రవారపత్రిక” కి ” ముఖపత్రచిత్రం వెనక కథ ఏమిటో కూడా చదివి ఆనందించండి.
ముఖపత్ర చిత్రం

    ఆరోజుల్లో శ్రీబాపు గారు “తెలుగువెలుగు” శీర్షికతో పాటు కొన్ని కథలు చిన్నపిల్లలకోసం వ్రాసేవారు. మచ్చుకి ఓ జపనీస్ కథ ఆధారంగా వ్రాసిన కథ కూడా చదవొద్దూ మరి..అమ్మ బొమ్మ– శ్రీ బాపు

    అసలు తాము తీసిన సినిమాలమీద వ్యంగ్యాస్త్రాలు వేయడం ఎప్పుడైనా విన్నామా? మరి అదే శ్రీ బాపు గారి ఖలేజా..మా సినిమాలు-బాపు( This link may take some time to open.. please bear with me. Be patient..its worth the delay)

    అసలు ఎన్నో ఎన్నెన్నో వ్రాయాలనుకున్నాను. కానీ ఆయన గురించి వ్రాయడానికి మనకి ఓ అర్హత కూడా ఉండాలిగా. అది లేకే ఇంకెవరెవరో వ్రాసినవి మీ అందరితోనూ పంచుకుంటున్నాను.ఈ సందర్భంలోనే , శ్రీ బాపు గారి “గొప్ప మనసు” గురించి, తన అనుభవాన్ని, మా మిత్రులు శ్రీ కృష్ణమోహన్ గారి అక్షరరూపంలో ఉంచారు. చదవండి.satamanam

    అఛ్ఛా Also ran.. అని ఎప్పుడంటారో విన్నారా? ఇదిగో ఇలాటప్పుడు– ప్రముఖులకి సంబంధించిన విషయాలలో ఇంకో అర్భకుడి గురించి చెప్పాల్సొస్తే, ఇలా Also ran.. అని అంటూంటారు.ఇక్కడ ఆ అర్భకుడికి ఎటువంటి ప్రాముఖ్యతా ఉండదు ఏదో ఓ ఒక్క విషయంలో తప్పించి..అదిగో అలాటి సందర్భంలోనే నేను కూడా Also ran. గురువుగారు డిశంబరు 15 న ఎనభైయ్యో సంవత్సరం పూర్తి చేసికుంటూంటే నేను డెభైయ్యో పడిలోకి అడుగెడుతున్నాను, అది నేను చేసికున్న అదృష్టం.

    ఇలాటి జన్మదినాలు ఎన్నో..ఎన్నెన్నో జరుపుకోవాలని ఆ భగవంతుడిని మనసారా ప్రార్ధిస్తూ…

     శ్రీ బాపు గారికి

     హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలు

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– ” అమృతం కురిసిన రాత్రి..”

    గత రెండు మూడు వారాలుగా టీవీ లో ప్రత్యేకంగా ఈటీవీ లో నిజంగానే అమృతమే కురుస్తోంది. మొదటిసారి ఆ కార్యక్రమాలు ప్రసారం చేసినప్పుడు చూసి వినే అదృష్టం కలగలేదు. కారణం అప్పుడు అదే సమయానికి బ్రహ్మశ్రీ చాగంటి కోటేశ్వరరావుగారి ప్రవచనాలు ప్రత్యక్ష ప్రసారం చేస్తూండడం వలన అనుకుంటా, అప్పుడు ఈ అమృతాన్ని ఆస్వాదించ లేక పోయాము. ఈటీవీ వారికి ఎలా తెలిసిందో ఏమో, మళ్ళీ అవే కార్యక్రమాలు, ఎడిట్ చేసి తిరిగి చూపిస్తున్నారు. చాలా మంది చూసే ఉంటారు.

    శ్రీ రామోజీ రావుగారి గురించి, (ఆయన రాజకీయ సిధ్ధాంతాలూ, వ్యాపార విషయాలు పక్కకు పెడితే) చెప్పాలంటే ఎన్నో ఎన్నెన్నో మంచివిషయాలే ఉన్నాయి. ETV2 లో వారు ప్రతీ ఆదివారం ప్రసారం చేసే “తెలుగు వెలుగు”, గత కొన్ని సంవత్సరాలుగా ఔత్సాహిక గాయకులను ప్రోత్సాహ పరిచే “పాడుతా తీయగా”, ప్రతీరోజూ వచ్చే ” తీర్థ యాత్ర” ద్వారా మనందరికీ ప్రత్యక్ష దర్శనం కలిగించే పుణ్యక్షేత్రాలూ, అలనాటి తెలుగు చలన చిత్రాలూ, ఈమధ్యనే శనివారాలు ప్రసారం చేస్తూన్న బ్రహ్మశ్రీ చాగంటి వారి ” అంతర్యామి”– ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో అద్భుత కార్యక్రమాలు మనకి అందిస్తున్నారు.

    పైన చెప్పినవి అన్నీ ఒక ఎత్తైతే ” స్వరాభిషేకం” ఒక ఎత్తు. చలనచిత్ర పరిశ్రమ ప్రారంభించి 80 సంవత్సరాలు పూర్తయిన సందర్భంలో నిర్వహించిన ఓ అద్భుత కార్యక్రమం. మామూలుగా ఏదైనా ఎవార్డుల ఫంక్షనుకీ, అవేవో ఆడియో రిలీజుల ఫంక్షన్లకీ ఆ సినిమాలకి సంబంధించిన వారిని చూస్తూంటాము. కానీ “స్వరాభిషేకం” పేరున, ఆనాటి గాయకులనూ, వర్ధమాన గాయకులనే కాక, సంగీత దర్శకులనూ, ముఖ్యంగా నిర్మాతలను ఒకే వేదిక మీదకు చేర్చి, వారిచేత నిజంగా స్వరాభిషేకమే నిర్వహించారు.

    గత 80 సంవత్సరాలలోనూ వచ్చిన పాటల్లో కొన్ని “ఆణిముత్యాలు” ఎంపికచేసికుని, కొన్నిటిని ఎవరైతే పాడేరో ఆ గాయకుల నోటా, కొన్నిటిని వర్ధమాన గాయకులచేతా పాడించి నిజంగానే ” అమృతం కురిసిన రాత్రి ” అనిపించారు. ఒక్కో పాటా వింటూంటే ఆనాటి దృశ్యాలు ప్రత్యక్షం అయాయి. ఇంక వర్ధమాన గాయకుల విషయానికొస్తే, అసలు పాట పాడిన దిగ్గజాలలాటి గాయకుల ఎదురుగా వారు పాడిన పాటని, అదే స్థాయిలో పాడి మెప్పించడం అంటే మాటలా మరి? పాటలు సినిమాల్లోనూ, సీడీల్లోనూ, వింటూనే ఉంటాము.కానీ అవే పాటలు “live” గా వేదికమీద , అదీ అతిరథమహారథుల సమక్షంలో, పాడి, వారిచేత శభాశీ అందుకోడమంటే నిజంగా చెప్పుకోదగ్గ విషయమే.

    ఈ పాటలకి సంగీతం అందించిన orchestra గురించి ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోవాలి. ఒరిజినల్ పాటలో ఉండే nuance లు అన్నిటినీ capture చేయకలగడం అద్భుతం.

    ఈ స్వరాభిషేకం ధర్మమా అని చలనచిత్ర రంగ దిగ్గజాలు- శ్రీ బాపూ, బాల చందర్, రామానాయుడు, విశ్వనాథ్,భారతిరాజా, దాసరి, ఎంఎస్ విశ్వనాథన్,మిగిలిన సంగీత దర్శకులూ, గాయకులు మంగళంపల్లి వారు, పి.సుశీల, వాణీ జయరాం, యేసుదాస్, చిత్ర, శైలజ వీరందరినీ చూడడం చాలా బాగుంది. ఇదంతా చూసిన తరువాత ఎక్కడో ..ఏదో లోటు కనిపించింది. కొంతమంది ప్రముఖులు కావాలని avoid చేశారా, లేక చేయబడ్డారంటారా? వారు కూడా వచ్చుంటే ఈ కార్యక్రమానికి సంపూర్ణత్వం వచ్చుండేదేమో. అయినా రానివాళ్ళ గురించి బాధపడేకంటే, వచ్చిన వారు మనకు ప్రసాదించినది ఆనందించడంలోనే బాగుంటుందేమో.

    ఆ కార్యక్రమాలు చాలామంది చూసే ఉంటారు. ఎవరైనా మిస్సయితే క్రింది లింకులు చూడండి.

నవంబరు 24 కార్యక్రమం డిశంబరు 1 కార్యక్రమం

    ఈ పైలింకులలోకి వెళ్ళినప్పుడు, ప్రక్కనే మిగిలిన లింకులు ( మొదటిసారి ప్రసారం అయినవి) చూడవచ్చు. ఈ సందర్భంలో డిశంబరు 1 వతేదీన చూపించిన కార్యక్రమం విని, మా మిత్రులు శ్రీ కృష్ణమోహన్ గారు, మంగళంపల్లివారు నర్తన శాలలో పాడిన పాట విని, తన పాత మధుర జ్ఞాపకాన్ని తాజా చేసికున్నారు.swarabhishekam