బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు… డిజిటల్ లైఫ్..

ఒకానొకప్పుడు , ఇంట్లో ఉండే పిల్లలు, ఏ వస్తువు కావాల్సినా, అదేదో ఎమజాన్నో , ఏమిటో దాన్నుండి  ఓ నొక్కునొక్కి తెప్పించేసుకోవడం చూసి, నోరు వెళ్ళబెట్టి చూస్తూండేవాడిని.. నాకైతే అసలు ఈ ఇంటర్నెట్టంతా ఆశ్చర్యమే.. కారుల్లో వెళ్తూంటే అదేదో  GPS  ట, దాన్నడిగితే హాయిగా దారి, డైరెక్షన్ అన్నీ చెప్పేస్తుంది.. పైగా ఏ ఊర్లో ఉంటే అక్కడేట పైగా.. ఎంతచెప్పినా , దారి తెలియకపోతే, ఏ కిరాణా కొట్టువాడినో, లేక మహా అయితే, ఏ పోస్ట్ మాన్ నో అడిగి తెలుసుకున్న శాల్తీనాయే.. మరి ఇలాటివన్నీ ఆశ్చర్యంగా ఉంటాయంటే, ఉండవూ మరి..?

 అలాగే పిల్లలు కూడా, ఏదైనా వస్తువు కావాలంటే, చటుక్కున online  లో ఆర్డర్ చేసేసి తెప్పించేసుకోవడం చూసి, చాలా రోజులు మింగుడుపడేది కాదు.. అంతా పాతచింతకాయ పధ్ధతులు నావి.. ఏదైనా వస్తువు కొనాలనుకున్నప్పుడు, దగ్గరలో ఉండే ఏ  Mall  కో వెళ్ళి కొనుక్కోవడమే సరైన పధ్ధతని ఓ వెర్రి నమ్మకం చాలా రోజులు.. అప్పటికీ పిల్లలు చెప్తూనే ఉండేవారు.. “ డాడీ పరవాలేదూ.. తీసుకున్న వస్తువు నచ్చకపోతే, తిరిగి ఇచ్చేయొచ్చూ.. అన్నా కానీ , నమ్మకం కుదరలేదు.. పైగా ఈ  online  లో వస్తువులకి అంతంత  Discounts  ఎందుకు  offer  చేస్తారూ అని ఓ అనుమానం.. నాసిరకమేమైనా అంటకడతారేమో అని.. నెలసరి సరుకులు కూడా, దగ్గరలో ఉండే ఏ  Mall  కో వెళ్ళే కొనుక్కోవడం, రిలయెన్స్ వాడైతే, హోం డెలివరీ చేసేవాడు.. గొడవుండేది కాదు..ఎప్పుడైనా దుకాణాలకి వెళ్ళినప్పుడు చూసేవాడిని..  చిన్నచిన్న నిక్కర్లువేసుకున్నవాళ్ళందరూ , ఏదో ఓ వస్తువు కొనడం, అదేదో స్కాన్ చేసి, డబ్బు కట్టేయడమూనూ.. ఏమిటో అర్ధమయేది కాదు..

 ఈ ఏడాది, ఉగాది దాకా బయటకు వెళ్ళేవాడిని కాబట్టి గొడవుండేది కాదు.. ఏదో కొనుక్కోవడం, డెబిట్ కార్డ్ తో పేమెంట్ చేసేయడం..ఈ కరోనా లాక్ డౌన్ ధర్మమా అని, ఉగాది నుండీ, అసలు అడుగే బయటపెట్టలేదాయే.. నా విషయం తెలుసుకాబట్టి, మా అబ్బాయి, కోడలు , ఓ రెండు నెలలకి సరిపడే సరుకులన్నీ తెప్పించేసారు, వాళ్ళతోపాటు మాక్కూడా..రెగ్యులర్ గా పాలిచ్చేవాడు, ఓ రోజొచ్చి, పాలకి మరొకరిని పరిచయం చేసాడు.. అదేదో  Bigbasketdaily  ట.. వాడు మొదట్లో బాగానే పోసి, తీరా లాక్ డౌన్ మొదలెట్టేటప్పటికి పాల పాకెట్ల సరఫరా ఆపేసాడు..  నెట్ లో వెదికితే, మరోడు దొరికాడు.. ఖరీదు కొంచం ఎక్కువే అయినా, మరో ఛాయిస్ లేక, వాడితో ఓ నెల లాగించాను.. ప్రతీరోజూ పొద్దుటే కిందకి, పువ్వులు కోసుకోడానికి వెళ్ళినప్పుడు చూసాను.. అతని వివరాలడిగితే చెప్పాడు.. అదేదో  App  ఉందని.. మొత్తానికి వాళ్ళదగ్గరే అప్పుడప్పుడు కూరలూ, శనివారం కొట్టడానికి  కొబ్బరికాయా .. తీసుకోవడం మొదలెట్టాను.. అలాగే, కిరాణా సరుకులకి , ఒకడూ.. మిగిలినవాటికి ఎమజానూ.. మొత్తానికి అడుగు బయటపెట్టకుండా, అన్ని సరుకులూ గుమ్మంలోకే తెప్పించుకోవడం ఓ రకంగా పూర్తిగా అలవాటైపోయింది.. అలాగే మందులకి కూడా, మా వీధిలోనే ఉండే., ఓ మెడికల్ షాప్ వాడితో ఎగ్రీమెంటూ.. నాక్కావాల్సిన మందులు  Whatsapp  చేయడం, మందులు  ఓ అరగంటలో రాగానే,  Paytm  లో డబ్బులు కట్టేయడమూ..

 ఇవేవో ఘనకార్యాలని కాదు చెప్తూంట.. ఈ తరం వారికి పేద్ద ఆశ్చర్యమేమీ కాదు.. “ బాయే హాథ్ కా ఖేల్ “ ఇలాటివన్నీ.. కానీ, నాలాటి ఓ అంటే ఢం రాని అర్భకుడు ఇలాటివి చేయగలిగానంటే, ఆశ్చర్యం వేస్తుంది.. ఈ రోజుల్లో టెక్నాలజీ ఎంతగా  User friendly  అయిపోయిందో కదూ..అసలు  feel good  ఎప్పుడనిపిస్తుందంటే. మా కాలం స్నేహితులు కొందరు అడిగినప్పుడు, ఈ వివరాలన్నీ చెప్పినప్పుడు.. వాళ్ళంటారూ .. “ మీకేమండీ పిల్లలని అడిగేసుంటారు కదూ..”  అంతేకానీ, ప్రయత్నిస్తే మనకి మనమూ నేర్చేసుకోవచ్చనిమాత్రం ఛస్తే ఒప్పుకోరు.. అప్పటికీ చెప్తూనే ఉంటాను, మా స్నేహితులకి.. ఏదైనా నేర్చుకోవాలీ అనే తపననేదుండాలి కానీ, నేర్చుకోవడం ఓ పేద్ద పనేమీ కాదు.. మనమేమీ  ఇప్పటివారిలాగ ప్రోగ్రామింగులూ, కోడింగులూ.. సింగనాదాలూ చేయాలా ఏమిటీ? ఏదో మనక్కవాల్సినవన్నీ, గుమ్మంలోకి తెప్పించుకోవడం, కావాల్సిన సినిమాలన్నీ హాయిగా చూడగలగడం,కావాల్సిన పుస్తకాలన్నీ సావకాశం గా చదువుకోవడమూ, పిల్లల పుట్టినరోజులకి online లో ఏ  Gift Voucheరో పంపడం, నేర్చుకుంటే చాలదా ఏమిటీ? ఈ మిగిలిన జీవితకాలంలో ఎవరిని ఉధ్ధరించాలనీ? మనకి మనాన్నీ, కట్టుకున్నమనిషినీ సుఖపెడితే చాలదూ ?

 ఒకానొకప్పుడు అసలు జీవితంలో ఇలాటివి సాధించగలనా అనుకునేవాడిని.. అక్కడికేదో సాధించేనని కాదు.. జీవితం హాయిగా వెళ్ళిపోడానికి ఈమాత్రం చాలని నా అభిప్రాయం..

ఇప్పుడు వచ్చిన టెన్షనేమిటంటే.. వచ్చేఏడాదికో, మరో ఏడాదికో అసలంటూ ఈ కరోనా తగ్గి, మనమంటూ బయట అడుగుపెట్టగలిగితే, ఇదివరకటిలాగ Malls  కీ, మామూలు దుకాణాలకీ వెళ్ళి షాపింగ్ చేయగలనా అని..ఇన్నాళ్ళూ అనుభవించినా, అనుభవిస్తూన్న ఈ “ సుఖాలు” ( అంటే బయటకి వెళ్ళడం, సామాన్లూ కూరలూ మోసుకురావడాలూ లేకపోవడం ..)  వదులుకోగలమా అని..  కిందటేడాద్దాకా, ప్రతీ ఏడాదీ నవంబర్ నెలలో  Life Certificate  కోసం బాంకుకి వెళ్ళాల్సిన అవసరం కూడా తీరిపోయింది ఈ ఏడాది..  IT Returns  ఎలాగూ  online  లోనే.. ఇంకెందుకూ బయటకి భజన చేయడానికా ..?

సర్వేజనా సుఖినోభవంతూ…

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణికబుర్లు–బాంకుల మొహం చూడక్కర్లేదుట…

 దేశంలో  అంతర్జాలం వచ్చి చాలాకాలమే అయింది.. ఉద్యోగాల్లో ఉండేటప్పుడు, ప్రెవేట్ రంగం మాటెలా ఉన్నా, ప్రభుత్వ రంగం లో కూడా, కంప్యూటర్ నేర్పడానికి, ఎన్నెన్నో ట్రైనింగులు ఏర్పాటు చేసేవారు.. కొన్ని యుగాలనుండి, ప్రతీదీ మాన్యువల్ గానే చేస్తూన్న కొంతమంది, ఉద్యోగస్థులకి ఇది నచ్చలేదు.. కారణం పెద్ద మరేమీ కాదనుకోండి.. వారి జ్ఞాపకశక్తి మీద వారికి నమ్మకమొకటి,  ఏ పనైనా, మరీ కంప్యూటరంత వేగంగా కాకపోయినా, కొంతలో కొంత తామూ ఫాస్ట్ గానే చేయగలమనే నమ్మకమనండి.. ఏదో.. మొత్తానికి ప్రభుత్వరంగంలో, చాలామంది, కంప్యూటర్ నేర్చుకోడానిక్కూడా ఇష్టపడేవారు కాదు..

భవదీయుడు కూడా ఆ జాతి వాడే…

చెప్పడానికి సిగ్గులేదా అనకండి.. 90 లలో నా  mindset  అలాటిదే మరి.. చిత్రం ఏమిటంటే, మా పిల్లలు కోరగా, వారికోసం 1993 లోనే ఇంట్లోకి కంప్యూటర్ తెచ్చిపెట్టాను.. అయినా ఒక్కమాటూ దానిమీద చెయ్యేస్తే ఒట్టు.. ఒకటి భయం.. అంత ఖరీదు పెట్టి ( ఆరోజుల్లో 20000/-) కొని, మరీ నా చేతుల్లో పాడైపోతుందేమో అన్న భయం..+ పైన చెప్పిన mindset.  నేను ఉద్యోగం చేసిన ఫాక్టరీలో , ఏడాదికి, ఫాక్టరీలో వివిధ శాఖల్లోకీ అవసరమైన కంప్యూటర్లు కొనే బాధ్యత కూడా నాదే..అయినా సరే.. కంప్యూటర్ ని ముట్టుకోలేదు.. ఉద్యోగం ఉన్నంతకాలమూ.. అలాటిది, ఓసారి రిటైరయిపోయిన తరవాత, మనస్థితి ఎలా ఎప్పుడు మారిందో చెప్పలేను కానీ.. ఈరోజున “ అంతర్జాలం “ లేకుండా ఉండలేనంతగా మారిపోయాను.అండుకనే అంటారేమో దేనికైనా టైము రావాలీ అని… అలాగని నేనేదో మీఅందరి లాగా ఏమీ  Tech savvy  అనిమాత్రం అనుకోకండి.. ఓ అంటే ఢం రాదు..ఏది కావాల్సినా గూగులమ్మని అడిగితే చాలని మాత్రం తెలుసు.. అది చాలదూ..?

  రిటైరయే ముందర పెన్షన్ ఎకౌంట్ తెరవడానికి వెళ్ళినప్పుడు.. అదేదో  నెట్ బాంకింగ్  కావాలా అని అడిగితే, ముందర మొహమ్మాటపడ్డాను.. ఏదో నెలకో రెండునెలలకో బాంకులకి వస్తే, పాత స్నేహితులని కలిసే అవకాశమూ ఉంటుందీ, పాస్ బుక్ ని అప్డేట్ చేసుకోవచ్చు కూడానూ అనుకున్నాను.. పెన్షన్ ఎకౌంట్ కి Cheque Book ఇవ్వను పొమ్మన్నారు.. చచ్చినట్టు  ATM  లో డబ్బులు తీసుకోవడం మొత్తానికి అలవాటయింది..లేకపోతే మొదట్లో, బాంక్ కి వెళ్ళడమూ, అక్కడుండే  withdrawl form  ని fill  చేసి రెండువైపులా సంతకం పెడితే, ఓ అరగంట పోయాక కాషియర్ పిలిస్తే, డబ్బులు ముట్టేవి.. అదేం కర్మమో కానీ, నా సంతకం లో ఎప్పుడూ తేడా వచ్చేది.. అందుకనే పోస్టాఫీసులో అసలు లావాదేవీలు పెట్టుకోనేలేదు,, వాళ్ళైతే ఈ సంతకాల విషయంలో బహు strict.. తేడావచ్చిందా అంతే సంగతులు..పాపం ఈ బాంకు వాళ్ళు బుల్లిబుల్లి తేడాలు పట్టించుకునేవారు కారు.. మొహం చూసి కూడా ఇచ్చేసేవారు.. ఏదో మరీ వీధినపడకుండా లాగించేసాను చాలాకాలం.

ఈ Netbanking  వ్యవహారానికొచ్చేసరికి,  కొన్ని బాంకులు, మనం ముందుపెట్టుకున్న  Password  ని . మన క్షేమం కోసమే ప్రతీ రెండుమూడు నెలలకీ మార్చమంటారు.. కానీ మా పెన్షన్ వాళ్ళు మరీ బలవంతపెట్టడం లేదు..ఏదో మొత్తానికి ఈ నెట్ బాంకింగ్ లో ఉండే సదుపాయాలు, ఉపయోగాలూ నేర్చేసుకుని, తెలియనివాటిని గూగులమ్మ ద్వారా తెలుసుకుని, కిందటేడాది వరకూ, బాంక్ కి ఏడాదికొక్కసారైనా  వెళ్ళే అవసరముండి వెళ్ళాల్సొచ్చేది.. తెలుసుగా పెన్షనర్ల “  Thద్దినం “ అంటే, బతికున్నట్టు ఋజువు కోసం. రిటైరయిన 14 సంవత్సరాలవరకూ , ప్రతీ ఏడాదీ, మా పాట్లు మావే..  నవంబర్ నెలొచ్చిందంటే చాలు.. పొలోమంటూ ఎక్కడెక్కడున్నవాళ్ళూ, ఎకౌంటున్న బాంకు  దారి పట్టడం.. అదో పేద్ద మేళా లా ఉండేది.. ఓ ఫారం నింపడం, తరవాత్తరవాత ఆధార్ కార్డ్ వచ్చాక, దానికో OTP,  లింక్ చేసిన మొబైలూ.. వగైరాలతో గత 4-5 ఏళ్ళూ జరుగుతోంది.మధ్యమధ్యలో hiccups  కూడా వచ్చాయనుకోండి, ఏదో లేట్ గా సబ్మిట్ చేసానని ఓసారీ, సిస్టం లో update  చేయడం మర్చిపోయామని ఓసారీ.. పెన్షన్ ఆలశ్యమైన సందర్భాలూ ఉన్నాయి…ఈ ఏడాది కరోనా ధర్మమా అని, బయటకు వెళ్ళే వీలేలేదూ.. పైగా ఎవడిని చూసినా సీనియర్ సిటిజెన్లే..  SBI  వాళ్ళు పైనుంచి, ఎన్నో ఎన్నెన్నో సదుపాయాలున్నాయని ప్రకటనలైతే చేస్తారు.. కానీ చివరకొచ్చేసరికి ఏమీ ఉండవు.. ఏమిటయ్యా విషయమూ.. పేపర్లో చదివానే అనండి.. మాకింకా ఆర్డర్స్ రాలేదనడం.. ఎందుకొచ్చినగొడవా,, ఆ Thద్దినం పెట్టకపోతే , మనకి పెన్షనుండదనే భయంతో , బాంకుకి వెళ్ళేవాడిని..మొత్తానికి ఈ ఏడాది, ఇంట్లోనే కూర్చుని , అదేదో ఆధార్  Biometric proof  ఉంటే చాలూ అన్నారు.. పైగా డిశంబర్ 31 దాకా పెంచారు శుభం. ఆ పనేదో కానిచ్చి, మొత్తానికి ఆ జీవన్ ప్రమాణ్ ఐడి పంపిన, నాలుగు రోజులకి, మొత్తానికి నేను బతికున్నట్టు ఒప్పుకున్నారు..

చెప్పొచ్చేదేమిటంటే.. పై ఏడాదినుండీ, బాంకుల మొహమే చూడక్కర్లేదూ.. ఇప్పుడు నాకొచ్చే రొక్క రూపేణా ఆదాయమైతే లేనేలేదూ.. ఉన్నదేదో హాయిగా online  లోనే చేసేసుకోవచ్చు..ఒకటా రెండా.. 57 సంవత్సరాల అనుబంధం ఈ బాంకులతో, ఏదో కారణం తో వెళ్ళాల్సొచ్చేది.. అలాగే పోస్టాఫీసులూనూ..

బాతాఖాని – లక్ష్మిఫణి కబుర్లు… అనుభవాలే అసలు పాఠాలు…

సమాజంలో రకరకాల మనుషుల్ని చూస్తూంటాము.. ఒక్కోరిది ఒక్కోరకం..కొంతమంది కి అందరితోనూ, స్నేహం చేయాలనుంటుంది.. సాధ్యమైనంతవరకూ అవకాశం ఉన్నప్పుడల్లా, అందరితోనూ మాట్టాడుతూంటారు.. అవతలివారు స్పందించారా సరే.. లేకపోతే తనే సద్దుకుపోతాడు.. పోనీ.. ఇష్టం లేదేమో… అనుకుని. ఎవరైనా పలకరించడం పాపం, ఏమీ దాచుకోకుండా, అవతలవాడు అడిగినా అడక్కపోయినా, తనకి తెలిసిన విషయాలు లొడలొడా వాగేస్తాడు.. ఏదో “ భోళా మనిషి “ అని సంఘంలో పేరు రావొచ్చేమో కానీ, లాభాలకంటే, నష్టాలే ఎక్కువ..ఛాన్సు వచ్చినప్పుడు, అవతలివాడు లౌక్యం తెలిసినవాడైతే, ఈ భోళా మనిషి పేరు ఎడాపెడా ఉపయోగించేసి, ఈయనకి చెడ్డపేరు తెస్తాడు.. పైగా ఈ పెద్దమనిషి పేరు వాడితే, ఓరకమైన  authenticity  కూడా వస్తుంది ఈయనకున్న రెప్యుటేషన్ మూలాన.. చివరకి చెడేదెవరూ? ఈ పెద్దమనిషే… ఏదో పుణ్యానికి వెళ్తే పాపం ఎదురయిందిట.. పోనీ, అలాటి చేదు అనుభవం వచ్చాకైనా, స్వభావం మార్చుకుంటాడా అంటే.. అబ్బే.. అలాటిదేమీ ఉండదు.. పుట్టుకతో వచ్చిన బుధ్ధి పుడకలతోనే పోతుందిట.. వీళ్ళకి మరో గుణం ఒకటుంది..   ఈ రోజుల్లో , చాలామంది “ఎవరికివారే యమునా తీరే “ అనుకుంటూ, తమ సంబంధీకులు కానీ, సగోత్రీయులు కానీ, ఒకే ఇంటిపేరువారు కానీ.. ఇలా ఎవరితోనూ సంబంధబాంధవ్యాలు తెలుసుకోడానికి కూడా ప్రయత్నించడం లేదు వివిధ కారణాలవలన.. అలాటి పరిస్థితుల్లో, ఏ పుణ్యాత్ముడో, పాపం నడుం కట్టుకుని ఓ వంశవృక్షం తయారీలో పడి, తనకున్న సాధనాలతో, అందరినీ సంప్రదించి, మొత్తానికి ఓ పేద్ద జాబితా  తయారుచేస్తాడు.. ఈ బోళా మనిషికి ప్రాణం లేచొస్తుంది.. ఇన్నాళ్ళూ, తన దగ్గరి చుట్టాలు ఎక్కడున్నారో తెలియని పరిస్థితి.. కానీ ఇప్పుడు ఈ వంశవృక్షం ధర్మమా అని, తెలుస్తాయి..తన తరం వారికి ఫోనుచేసి, క్షేమసమాచారాలడిగి సంతోషిస్తాడు.. అక్కడితో పోనీ ఆగుతాడా? అబ్బే.. తనుపలకరించిన వాడి తరవాత తరం వాడిని పలకరిద్దామని తపన. ముందు తన స్వపరిచయం చేసుకుంటూ, తన ఫోను నెంబరు కూడా పెడతాడు.. పైగా నీతో మాట్టాడాలనుందీ.. అంటూ సిగ్గు విడిచి మెసేజ్ కూదా పెడతాడు.. ఈ మెసేజ్ కి జవాబుగా, ఫోను మాట దేవుడెరుగు, కనీసం మెసేజ్ కి జవాబుకూడారాదు…అప్పటికీ ఈ ఫోన్ల భాగోతం విని విని, ఇంటావిడ అడిగేస్తుంది కూడానూ.. “ ఏమండీ.. మీరు ఇంతంత పూసుకుని, అభిమానంతో ఫోన్లు చేస్తున్నారే.. ఆ లిస్ట్ లో ఉన్న మీ చుట్టాలొక్కరైనా మీకు ఫోను చేయడానికి ప్రయత్నించారా పోనీ…”.. నిజం చెప్పాలంటే దీనికి జవాబు లేదు ఈ పెద్దమనిషి దగ్గర.. ఏదో సమర్ధించడానికి , “ పోనిద్దూ అందరూ అలాగే అనుకుంటే ఇంక సంబంధాలేం నిలుస్తాయీ..” ..

ఇంటావిడకూడా ఈ వెర్రిమనిషిని చూసి జాలి పడుతుంది. సంబంధబాంధవ్యాలు అటకెక్కాసాయంటే మరి ఇదే ముఖ్యకారణం.. ఈ రోజుల్లో చుట్టపక్కాలగురించి తరవాతి తరం వారికి తెలియదు, తెలుసుకోడానికి ప్రయత్నించినా స్పందనకూడా ఉండకపోవడం ఓ దౌర్భాగ్యం.

    మరికొందరు.. అసలు నోరువిప్పితేనే పాపమన్నట్టుంటారు.. తమంతట తాము పలకరించరు.. మరొకరు పలకరించడానికి ప్రయత్నించినా.. ముభావంగా ఉండి, మొహం ముటముటలాడించుకుంటారు.. అవతలివాడికి, చెప్పకుండానే, బాడీ లాంగ్వేజ్ ద్వారా చెప్తారు.. వీళ్ళ సంగతి బెస్ట్.. లేనిపోని టెన్షన్లు పెట్టుకోరు.. ఎవడెలాపోయినా పట్టించుకోరు.. తను సుఖంగా ఉంటే చాలు..అవసరానికి చెయ్యందించేవాడు ఒక్కడూ ఉండడు ఇలాటివారికి.. మరాఠీ లో “ ఏక్ థా జీవ్ సదాశివ్ “ అంటారు ఇలాటివారిని..

  మరో రకం ఉంటారు.. బహు ప్రమాదం వీరితో.. సొసైటీలో ఓ పేద్ద ఇమేజ్ .. ఆయనకేమిటిలెండి.. “ నిండుకుండ లాటివాడు “ అంటారు.. తనంతట తాను, ఒక్క విషయం పంచుకోడు అవతలివారితో,, సమాచారం ఎలా లాగుదామా అనే తాపత్రయమే ఎక్కువ.. అవతలి వాడు బోళా మనిషైతే, ఈయనకి పండగే పండగ..పురెక్కించి వదిలితే చాలు.. లొడలొడమంటూ, అడిగినవాటికీ, అడగనివాటికీ, అడగబోయేవాటికీ కూడా సమాధానాలు చెప్పేస్తాడు.. కీ ఇచ్చి వదిలేసిన మర బొమ్మలాగ… పోనీ అవతలాయన ఇన్నేసి విషయాలు చెప్తున్నాడే, మనంకూడా ఏదో చెప్తే బావుంటుందేమో అన్న ఆలోచనకూడా రానీయడు.. ఏమో, ఈయనతో అన్నీ చెప్పేస్తే రేపెప్పుడో సహాయం అడిగితే.. వామ్మో.. ఏదో ఇలాగే బావుందనుకుంటాడు కానీ, ఛస్తే తనకి తెలిసినది మాత్రం మరొకడికి తెలియనీయరు..  మళ్ళీ ఓ పేద్ద ఇమేజీ.. పాపం అన్నీ ప్రశాంతంగా వింటారూ.. అవసరమైనదానికి మాత్రమే స్పందిస్తారూ.. అంటూ.. అదొక టైపు స్వభావం..ఇలా అవతలివారిద్వారా సేకరించిన సమాచారం, (ఇందులో స్వంతంగా పరిశోధించిందేమీ ఉండదు ) అక్కడకి అంతా తనకే తెలుసున్నట్టు ప్రవర్తించడం.. వీళ్ళని  so called  “ మేధావులు “ అంటారు..ఈ రోజుల్లో ఎక్కడ చూసినా వీళ్ళే…సమాజంలో ఓ పేద్ద పేరూ,  “ అవతలివారు చెప్పేది శ్రధ్ధగా వినడం వీరికున్న ఓ సుగుణం..మధ్యలో మాట్టాడరు.. పూర్తిగా విన్న తరవాతే అవసరమైనదానికి మాత్రమే స్పందిస్తారూ.. “ అని.. అసలు విషయమేమిటంటే, అవతలివాడు మాట్టాడేదాని గురించి, ఈ “ మేధావి “ అసలు అవగాహననేదే లేదు.. అలాగని తేలిపోతే, ముందరే తేలికైపోతాడు..అందుకనీ ఆ వేషాలన్నీ..తెలుసుకోవాలనుకున్నవన్నీ తెలిసేసుకుని ఓసారి “ ఓహో.. అలాగా ..” అంటూ తలూపితే చాలు.. తను ఏర్పరుచుకున్న ఇమేజ్ కి ఎటువంటి భంగమూ రాదు… ఇలాటి విషయాలు తెలుసుకోదానికి, ఏవేవో మనస్థత్వశాస్త్రం లో పరిశోధనలూ, ఔపోసనలూ అక్కర్లేదు.. జీవితం నేర్పే పాఠాలు చాలు … పైసా వసూల్…

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు … కంఠశోష..

 ఈ కరోనా ధర్మమా అని,  ఈ ఏడాది ఉగాది ముందరనుంచీ , బయటకు అడుగుపెట్టలేదు… పిల్లలతో కలిసి ఉన్నవారికి ఎటువంటి సమస్యా లేదు. కానీ, పిల్లలు పరాయి దేశం లోనో, పొరుగూరిలోనో ఉంటే ఎలా ? నిత్యావసర సరుకులు, ఈ కరోనా వచ్చిన ప్రారంభంలో, ప్రభుత్వాలు, కొందరు సమాజ సేవకులూ , నెలకి సరిపడా సరుకులు ,ఇళ్ళకి డైరెక్ట్ గా పంపిణీ చేసారు.. అలాగని దేశమంతా చేసారనుకుంటే పొరపాటే..ఏవో కొంతమందికే అలాటి అదృష్టం వరించింది.. మామూలుగానే ఇక్కడ కూడా  “  Vote Bank Politics “  రంగంలోకి వచ్చింది.. ఏదో  ముందర  BPL వాళ్ళకన్నారు, తరవాత “ వలస కూలీలకి “ అన్నారు..

ఏ క్యాటగిరీకీ చెందని , మధ్యతరగతి వారిని, అక్కడక్కడ తప్ప, ఎవరూ పట్టించుకోలేదన్నది నిజం  .. ఏవిషయంలో చూసినా, మధ్యతరగతివారే ఎటూకాకుండా పోతూంటారు.. ప్రభుత్వ రాయితీలకి అనర్హులు ( గవర్నమెంట్ వారు పెట్టిన  eligibility  ధర్మమా అని ), పోనీ, పంపిణీ చేస్తూన్నప్పుడు , క్యూలో నుంచుందామా అనుకుంటే, నామోషీ ( మధ్యతరగతి  false prestige),  “ఎవరైనా ఏమైనా అనుకుంటారేమో” Syndrome..ఇలా ఎందుకూ పనికిరాకుండాపోయారు..

  ఈరోజుల్లో ఉద్యోగాలు చేస్తూన్నవారికి, నిత్యావసరసరుకులు తెప్పించుకోవడంలో, అంత ఇబ్బంది ఎదురవలేదు.. కారణం.. ఎప్పటినుంచో ఏది కావాల్సినా  Online  లోనే  order  చేసి క్షణాల్లో తెప్పించుకోవడం అలవాటే కాబట్టి..మొదట్లో బయటి హొటళ్ళు కూడా బంద్ గా ఉండడం మూలాన, తిండి పదార్ధాలు—పిట్జాలు, సబ్ వేలూ.. లాటివి కుదరలేదు.. ఎలాగోలాగ నిత్యావసర సరుకులు తెప్పించుకుని, మొత్తానికి, భార్యాభర్తలిద్దరూ శ్రమపడి, కానిచ్చేసారు.. ఇదివరకటిలాగ కాదు కదా, అందరూ  Work from Home , చదువులతో సహా…తల్లితండ్రుల మాటెలా ఉన్నా, పిల్లలకోసమైనా ఏదో ఒకటి వండిపెట్టాలేకదా.. ఈ సందర్భం లో, పిల్లల్ని చూడ్డానికి పొరుగూరునుండి, వచ్చిన తల్లితండ్రులు , కరోనా ధర్మమా అని చిక్కడిపోయారు… ఏదో కొడుకు/ కూతురు దగ్గరున్నామని సంతృప్తి తప్ప, పెద్దగా ఒరిగిందేమీ లేదు.. బయటకు వెళ్ళడానికి వీలులేదూ, ఇంట్లో కొత్తగా మరో బాధ్యత—మనవలు, మనవరాళ్ళ బాగోగులు చూడ్డం.. వాళ్ళ తల్లితండ్రులేమో ఆఫీసు పనిమీద ఉంటారు కాబట్టి.. రైళ్ళ రాకపోకలు, రవాణావ్యవస్థా  మధ్యలో పునరుధ్ధరించారు.. పోనీ , స్వగ్రామం వెళ్ళిపోదామా అనుకున్నా, పిల్లలు ససేమిరా వెళ్ళనీయరు.. అంతదూరం వెళ్ళి ఏం చేస్తారూ? మీకేమైనా జరిగితే , మాకు రావడానికి వీలుపడదాయే.. కష్టమో నిష్టూరమో ఇక్కడే ఉండండీ.. అనేస్తారు పిల్లలు.. అదీ నిజమే కదా, నాకు తెలిసిన చాలా సందర్భాల్లో, తండ్రి స్వర్గస్థులయినా, వెళ్ళలేకపోయారు.. పొరుగూరు మాట దేవుడెరుగు, ఉన్న ఊళ్ళోనే ఉంటూ, అంతిమ సంస్కారాలు కూడా చేయలేకపోయారు కొందరైతే..విదేశాల్లో ఉండేవారు రాగలరని ఆశించడం కూడా అనవసరం.. అంత తీవ్రంగా ఉంది పరిస్థితి ఇప్పటికీ..

 ఒకవైపున చెప్తూనే ఉన్నారు, అదేదో వాక్సీన్  వచ్చేదాకా, మొహానికి  mask, social distancing  మాత్రమే గతీ.. అని.. ఆ వాక్సీన్ అసలంటూ వస్తుందా, వస్తే ఎప్పటికీ అన్నది ఆ దేవుడికే తెలియదు.. పైగా ఈ కరోనా కి స్వ పర అంటూ తేడాలేదు..  Universal Brotherhood  లాగ అమెరికా ప్రెసిడెంట్ తో సహా, ఎంతోమంది దేశాధినేతలు,రాజకీయనాయకులు,  so called  సెలెబ్రెటీ లని కూడా వదల్లేదు.. ఈ గొప్ప గొప్పవాళ్ళందరూకూడా, సామాన్య ప్రజానీకం కంటే  more hygienic safe and secure environment  లోనే  కదా ఉంటున్నదీ.. మరి వారికి ఎలా తగిలిందిట? దేనికీ రేషనల్ సమాధానం మాత్రం లేదు..

ఒకవైపున కరోనా మహమ్మారి సరిపోదన్నట్టుగా, తెలుగు రాష్ట్రాల్లో ఈమధ్యన వచ్చిన విపరీతమైన వర్షాలూ, వరదలూ.. హైదరాబాదు నగరాన్ని ఓ కుదుపు కుదిపేసింది..  As usual  గట్టిగా వర్షాలొస్తే, నీళ్ళు బయటకి వెళ్ళడానికి దారిలేక , ఇళ్ళల్లోకి ప్రవహిస్తాయి.. ఇలా జరిగినప్పుడల్లా,  Usual, ever green బహానా..  unauthorized encroachments .. అందరికీ తెలిసిందే ఈ విషయం.. అయినా సరే వరద ఉన్నంతకాలమూ, మీడియా వారికి ఓ కాలక్షేపం.. రాజకీయనాయకులకైతే ఒకరినొకరు దుమ్మెత్తిపోసుకోవడంతోనే సరిపోతుంది..  ఓ మినిస్టరెవడో , మూతికి గుడ్డలు కట్టుకుని రావడం, అక్రమ కట్టడాలు ఇదిగో కూల్చేస్తున్నాం.. అదిగో కూల్చేస్తున్నాం అంటూ పేద్ద పెద్ద ప్రకటనలూ, మీడియా కవరేజీ.. అదేదో సినిమా సెట్టింగ్ లాటిదాన్నీ కూల్చేస్తూన్న విడియోలూ… బలే entertainment  లెండి.. ఇలా అంటున్నందుకు క్షమించాలి.. ఓవైపున ప్రజలకి అంత కష్టం వస్తే అది మీకు  entertainment  లా కనిపిస్తోందా అని కోప్పడకండి..నిజంగా జరుగుతున్నదదే.. ఈ ప్రకటనల ధర్మమా అని జరుగుతున్నదేమంటే, అక్రమ కట్టడాల యజమానులకి, కోర్టులకి వెళ్ళి Stay  తెచ్చుకోదానికి కావాల్సినంత టైము దొరుకుతోంది..అసలు ఇలాటివి కట్టిందెవరుట? మన రాజకీయనాయకులే.. ఒకడు అధికారంలో ఉన్నప్పుడు,మరో రాజకీయనాయకుడికి అన్యాయం జరగనీయరు ఈ దౌర్భాగ్యులు.. “ నా వీపు నువ్వు గోకూ.. నీ వీపు నేను గోకుతానూ..” ఇద్దరం మజా చేద్దాం.. that’s the bottomline for this drama.  పైగా వరదలొచ్చిన ప్రతీసారీ.. అది ఏ నగరమైనా సరే ఇదే  Screen play  చూస్తున్నాము.. ఎన్నో ఏళ్ళనుంచి.. వీటినుంచి విముక్తి పొందడం చాలా కష్టం.. నిన్న టీవీ లో ఒకన్యూస్.. హైదరాబాదు లో వరదబాధితుఅలకి ఇస్తూన్న 10,000 రూపాయలలో, సగం, లోకల్ లీడర్స్ నొక్కేస్తున్నారుట.. ఓ విషయం అర్ధమవదూ.. జనాలకి బ్యాంక్ ఎకౌంట్లు తెరిచారని , ఎప్పుడో విన్నాము.. అందులోకి నగదు బదిలీ చేయొచ్చుగా, మరీ లిక్విడ్ కాష్ ఇవ్వాలా?  ఏమో లోగుట్టు పెరుమాళ్ళకే ఎరుక..

 Life goes on…

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు.. నెలలు నిండుతున్నాయంతే…

కరోనా మహమ్మారి వచ్చిచాలా రోజులయింది కదూ.. అటూ ఇటూ చూస్తూ అప్పుడే ఏడు నెలలు నిండి , ఎనిమిదో నెలలోకి ప్రవేశించేసాము.. ఎప్పటికి విముక్తి కలుగుతుందో ఆ భగవంతుడికే ఎరుక. బయటకు వెళ్ళాలంటే భయం కంటే, పిల్లలని శ్రమపెట్టడం ఇష్టం లేకపోవడమే ముఖ్యకారణం.. 70 ఏళ్ళు దాటిన వారు ఎక్కువ vulnerable అంటారు ఏమో.. ఓరకంగా జీవితంలో అనుభవించాల్సినవన్నీ అనుభవించేసినట్టే.. మంచి, చెడూ కూడా.. పిల్లలు వారి పిల్లల బాగోగులు చూసుకోవడంలో బిజీ గా ఉన్న సమయంలో, మధ్యలో, మనం బయటకి వెళ్ళి, ఈ కరోనా అంటించుకుని వస్తే, మన మాటెలా ఉన్నా, పాపం పిల్లలకి లేనిపోని ఇబ్బంది..మనమీద శ్రధ్ధపెట్టకుండా ఉండలేరాయే.. అలాగే తమ భార్యాపిల్లల బాగోగులుకూడా ముఖ్యమే కదా.. అందుకే ఇలాటి విపత్కర పరిస్థితుల్లో, పెద్దవారు, బయటకు అడుగెట్టకుండా ఉండడమే, వాళ్ళు తమ పిల్లలకి చేయగల సహాయం.. మణులూ, మాణిక్యాలూ ఇవ్వక్కర్లేదు.. ఈమాత్రం హాయం చేసినా చాలు…

మావరకూ మేమైతే ఈ ఏడాది ఉగాదినుండీ, బయటకు అడుగుపెట్టలేదు.. అదృష్టం కొద్దీ, పిల్లలిద్దరూ కూడా పూణే లోనే ఉండడం చాలావరకూ నయమే అనిపిస్తోంది. మొదటి రెండు వారాలూ, అబ్బాయి, కోడలూ, వాళ్ళకి కావాల్సినవి తెప్పించుకుంటూ, మాకు కూడా తెప్పించేసారు.. ఏదో మొట్టమొదట్లో చెప్పినట్టు ఓ నెలా, రెండు నెలల్లో ఈ హడావిడంతా పూర్తవుతుందనే అనుకున్నాము… అబ్బే అలాటి లక్షణాలేవీ కనిపించలేదు.. ప్రతీ రోజూ,, టీవీ ల్లో, అవేవో Election Results చెప్పినట్టుగా.. ఇంతమందికి కరోనా వచ్చిందీ, ఇంతమంది మరణించారూ అనే వార్తలు వింటూనే గడిపాము.. ఈ మధ్యలో బాగా తెలిసినవారూ, సన్నిహితులూ, ఫాక్టరీలో కలిసి పనిచేసినవారూ ఎంతోమంది కరోనా బారిన పడి, కోలుకోలేకపోయారు.. అలాగని వారేమీ వయసు ఉడిగిపోయినవారు కూడా కాదు.. ఇంకా సర్వీసులోనే ఉన్నవారు..

ముందుగా టీవీ లో వార్తలు వినడం / చూడ్డం మానేసాక ఒకరకమైన relief.. ఏమిటేమిటో చెప్తారు.. ఎవరిని నమ్మాలో తెలియదు.. అదేదో Vaccine ఇదిగో వచ్చేస్తోందీ, ఇదిగో వచ్చేసిందీ అనే వారే…. మాకు దగ్గరలోనే ఒక COVID Hospital ఒకటుంది.. ప్రతీరోజూ Ambulance ల హరన్లు మాత్రం ఏమీ తగ్గలేదు.. బయటకు వెళ్ళి ఎవరినీ ఉధ్ధరించడం మాట దేవుడెరుగు కానీ, ఇళ్ళల్లోనే ఉంటే మాత్రం, పిల్లల్ని ఉధ్ధరించినట్టే.. ఎనిమిది నెలలవుతోంది బయటి వాతావరణం ఎలా ఉందో చూసి? అయినా కొంపలేమీ మునిగిపోలేదుకదా.. ఉద్యోగాలు చేసేవారు పాపం వెళ్ళక తప్పడం లేదు.. తగు జాగ్రత్తలైతే తీసుకుంటున్నారు.. చదువులైతే మొత్తం online అయేపోయాయి.. ఎంతవరకూ ఉపయోగపడ్డాయో.. పడతాయో రాబోయే కాలం లోనే తెలుస్తుంది.. ఓ కరోనా వచ్చిన కొద్ది నెలలకే, కొంతమంది నాయకులు, కుండబదలు కొట్టినట్టుగా చెప్పనే చెప్పారు.. ఇప్పుడిప్పుడే దీనికి వాక్సీను రాదూ, దీనితో మనం సహజీవనం చేయాల్సొస్తుందీ అని… కానీ చాలామంది కొట్టిపారేసారు.. చివరకి జరిగినదేమిటో చూస్తూనే ఉన్నాము..

మనదేశంలో ఎటువంటి విపత్తునైనా సరే , రాజకీయనాయకులు వారికి అనువుగా మార్చేసుకుంటారు.. రాబోయే బీహార్ ఎన్నికల ప్రచారంలోకూడా జరుగుతున్నదదే.. చివరకి అమెరికా ఎన్నికల్లో కూడా ఇదే పరిస్థితి….అదేదో Vaccine ఆగస్ట్ కి వచ్చేస్తుందన్నారు.. అగస్ట్ వెళ్ళి రెండునెలలవుతోంది.. అతా పత్తా లేదు.. రోజుకో ప్రకటన.. అవేవో ట్రయల్స్ జరుగుతున్నాయీ అంటూ.. అసలు ఇలాటి false hopes ఇచ్చి ప్రజలని ఎందుకు మభ్యపెడతారో అర్ధం కాదు…

Life goes on…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు- అడగందే అమ్మైనా పెట్టదు…

సాధారణంగా  సామాన్య ప్రజానీకానికి, ప్రభుత్వోద్యోగులు అదీ అధికారమున్న ఆఫీసర్లు, ఎవరి గురించీ పట్టించుకోరూ అనే అభిప్రాయం చాలా మందిలో ఉండడం చూస్తూంటాము. కానీ, నా అనుభవం మాత్రం దీనికి పూర్తిగా విరుధ్ధం..

మా ఇంట్లో, ఒక  BSNL Broadband, 2 JIO LIFE   ఉన్నాయి.. ఇన్నున్నప్పుడు, ఇంటర్నెట్ కి లోటేముందీ అనుకోవచ్చు..మా సొసైటీలో  Jio signal  అంత బాగా రాదు..ఆ డాంగిల్ లను, ఓసారి కిటికీ తెరిస్తేనే కానీ, సిగ్నల్ పట్టుకోదు.. అది కూడా వచ్చేప్రాణం పోయే ప్రాణమూనూ..

  ఉండేదిద్దరం.. నేనూ, నా భార్యానూ..తనకో ఫోనూ, ఓ ఐపాడ్డు.. నాకు రెండు ఫోన్లూ, ఓ టాబ్బూ( నా పుట్టిన రోజుకి మా అబ్బాయి గిఫ్ట్ చేసింది) నూ..ఇవి కాకుండా నా డెస్క్ టాప్పూ, లాప్ టాప్పూ… లిటుకులిటుకుమంటూ ఉండే ఇద్దరికీ ఇన్నేసి గాడ్జెట్లు అవసరమా అనకండి.. ఎవరికి వారే స్వాతంత్ర ప్రతిపత్తీ..తన ఐపాడ్ కీ, నా టాబ్ కీ  “ప్రాణాలు” ( అంటే  sim card)  లేవు.. అందుకని బ్రాడ్ బాండ్ మీదే ఆధారం.. జియో సిగ్నల్ రాకపోవడం మూలాన, మొత్తం అన్నిటికీ ప్రాణ ప్రతిష్ఠ చేయడానికి, మా  BSNL Broad Band  మాత్రమే దిక్కూ.. మర్చేపోయాను నా పుట్టినరోజుకి, అల్లుడు, అమ్మాయీ గిఫ్ట్ చేసిన  LG Smart TV  ఒకటీ ..  Amazon, Netflix etc  లు చూసుకోడానికి.. దానిక్కూడా ప్రాణదాత మళ్ళీ ఈ  BSNL Broadban డే..అప్పటికీ ఇన్నాళ్ళూ రోజూ  5 GB Plan.. పాపం ఎన్నిటికని ప్రాణదానం చేస్తుందీ అది మాత్రం? రాత్రి 7.30  అయేసరికి  “ you exhausted your daily quota.. if you want regular speed top up your plan “  అంటూ మెసేజ్ లు..

సాయంత్రానికే పరిస్థితి ఇంతలా దిగజారిపోతే , ఇంకా నాలుగ్గంటలు మెళుకువగా ఉంటానే మరెలా? అదేదో వాడడగిన  Top up  చేసుకుంటూ పోతే  వచ్చే నెలసరి బిల్లుకి అంతుండదు.. ఇదివరకోసారి ఇలా చేసుకుంటూ పోతే ఆ బిల్లు వెయ్యిన్నరొచ్చింది.. అప్పటినుండీ వాడిచ్చిన  options  లో decline  నొక్కడం మొదలెట్టాను.. ఇంక బ్రాడ్ బాండ్ స్పీడ్ పాసెంజరు బండిలా నడుస్తుంది.. ఊరికే గిర్రుమని తిరుగుతుంది కానీ, ఒక్కటీ ఓపెన్ అవదు. ఇలా కాదూ , పోనీ అసలు ప్లానే అప్ గ్రేడ్ చేసేస్తే గొడవే ఉండదుగా అనుకుని, BSNL postpaid plan  లు చూస్తే, అదేదో 300 GB Plan  ఒకటి బావుందనిపించింది.. నెలకి 300 GB  దీనికి  Daily quota  లేదు.. నెలసరే.. బిల్లు కూడా  వెయ్యి లోపు.. దీన్ని బయటకు వెళ్ళకుండా ,  Tariff  మార్చడం ఎలా అని గూగులమ్మని అడిగితే, ఏదో చెప్పింది.. అదేదో  bsnl selfcare  లో లాగిన్ అవుతే పనవుతుందని.. ప్రయత్నం చేసా కానీ అవలేదు.. సరే అనుకుని వాళ్ళ helpline  కి ఫోను చేసి అడిగితే.. అస్సలు  online  లో కుదరదూ,  exchange  కి వెళ్ళి చేయించుకోమన్నారు.. 100 రోజులనుండి, లాక్ డౌన్ ధర్మమా అని బయటకు వెళ్ళకుండా ఉన్నానూ, ఇప్పుడు ఈ మాయదారి బ్రాడ్ బాండ్ కోసం బయటకు వెళ్ళడం ఇష్టం లేదు..

 అలా కాదనుకుని, మేముండే  exchange  కి ఫోను చేస్తే, ఎవ్వడూ ఎత్తడూ.. ఇంక ఇదికాదనుకుని, నెట్ లో మా పూణె రీజియన్ కి Broadband i/c  DGM/AGM  ఎవరా అని వెదికితే మొత్తానికి దొరికాయి వారి నెంబర్లు.. వారి ఆఫీసు  landline  కి ఫోను చేస్తే ఎవ్వరూ ఎత్తలేదు.. ఇలాక్కాదని వారి మొబైల్ కి ఫోను చేస్తే, ఆయనెవరో పాపం ఎత్తారు… మీరు ఫలానాయేనా అంటే అవునన్నారు.. మీరు  BSNL DGM  కదా అంటే, ఆయనన్నారూ..ఒకానొకప్పుడూ.. ఇప్పుడు రిటైరయానూ అనడంతో ఆయనకి  sorry చెప్పి ఫోను పెట్టేస్తూంటే, ఆయనే అడిగారు పనేమిటీ అని.. వివరాలు చెప్తే, నన్ను  hold  లో పెట్టి, ప్రస్తుతం పూణె లో ఆ పోస్ట్ లో ఉండే ఆఫీసర్ మొబైల్ నెంబరిచ్చి, ఆయనకి ఫోను చేస్తే పనవుతుందీ అని చెప్పగా, ఓ పావుగంట తరవాత ఆయనకి ఫోను చేస్తే, పాపం ఆయనకూడా వివరాలు అడిగి, తనకి పంపమంటే, ఆయన  Whatsapp  లో పంపాను.

 ఓ గంట తరవాత నా  landline  లో ఫోనూ.. నేను  BSNL నుండి మాట్టాడుతున్నానూ.. మా  boss  కి ఎందుకు ఫోను చేసారూ.. మీ  exchange  కి చేస్తే సరిపోతుందిగా , అంటే ఆప్రయత్నాలన్నీ విఫలమయితేనే, మీ  boss  కి చేసానూ, అని చెప్పగానే ఆ అమ్మాయి , ఓ నెంబరిచ్చి ఫోనుచేయమంది.. ఓ పావుగంట పోయాక నేను ఫోను చేయగానే, అతను , నన్ను ఓ  online application  పెట్టి, sdo  కి మెయిల్ చేయమన్నాడు.. ప్లాన్ వివరాలు, ఎకౌంట్ నెంబరు, కస్టమర్ ఐడి తో సహా.. అవన్నీ వెంటనే చేయగానే, మర్నాటికల్లా, నా  Broadband plan   300Superstar  కి లక్షణంగా మారిపోయింది, అడుగు బయటపెట్టక్కర్లేకుండా..50mbps స్పీడ్ తో..  BSNL వారి సౌజన్యంతో…

అందుకే అన్నారు.. అడగందే అమ్మైనా పెట్టదూ.. అని.. పైవారి దృష్టికి తెస్తేనే కదా పని అయేదీ…

 నాకు  help  చేసిన ముగ్గురికీ ఫోను ద్వారా థాంక్స్ చెప్పేసాను..

కథ సుఖాంతం..

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు … BC / AC Part 1

 చాలా మందికి గుర్తుండే ఉంటుంది… చిన్నప్పుడు చదువుకునే రోజుల్లో, ప్రపంచ చరిత్రని  రెండు భాగాలుగా చెప్పేవారు.. క్రీస్తు పూర్వం (  B C ),  క్రీస్తు తరువాత (  A D ) అని… అలాగే ఈ సంవత్సరం  అంటే 2020 నుండీ.. కరోనా పూర్వం ( B C ) ,  కరోనా తరువాత (  A C )  అని చెప్పుకోవాలనుకుంటా, భవిష్యత్తు లో…

కలలో కూడా ఊహించుండము.. ఈ మహమ్మారి వైరస్ ప్రపంచాన్ని ఒక్కసారి కుదిపేసి, అతలాకుతలం చేసేస్తుందని.. మన అనుకోడాలతో నిమిత్తం లేకుండా తన పనేదో చేసుకుపోయిందీ.. పోతోందీ ..కూడా.. ఇంకా vaccine  రాకపోయినా,ఈ వైరస్  spread  అవకుండా, అదేదో  Social distancing  పాటిస్తే చాలన్నారు.. ఊరికే బయట తిరిగితే అలాటివి సాధ్యపడవని ఇప్పటికి మూడు సార్లు   Lock Down  చేసేసారు.. నాలుగోది జరుగుతోంది.. జూన్ 1 వ తేదీనుండి, ఏమౌతుందో తెలియదింకా..అదీ ప్రస్తుత పరిస్థితి..

 ఈ  lock down  ధర్మమా అని ఓ విషయం తేలిపోయింది.. ఇన్నిసంవత్సరాలూ ఫలానాది లేకపోతే అసలు బతగ్గలమా అన్నది ఓ “ భ్రమ”..  ఈ రెండు నెలలూ బతకలేదూ ?.. వచ్చిన గొడవల్లా ఏమిటంటే, ఒకానొకప్పుడు అంటే సంపాదన అంతగా లేనప్పుడు, ఏవైతే మనం లగ్జరీలు గా భావించి, వాటి దగ్గరకు కూడా వెళ్ళలేదో,  వాటినే డబ్బులు చేతుల్లో  పుష్కలంగా ఆడేసరికి , అవసరాలుగా మార్చేసి, వాటినే 21 వ శతాబ్దానికి “ అత్యవసరాలు “ గా మార్చేసి, మన పిల్లలని కూడా అదే మార్గంలో పెంచుతున్నాము.. పోనీ, నాలాటి ఏ తలమాసినవాడో , సలహా ఇద్దామని చూసినా, వినేవాడుండకపోగా, నాలాటివాడిని కూడా, అవసరంలేని లగ్జరీలకి  అలవాటు చేసేసారు..  మొత్తానికి ఈ రెండునెలల్లోనూ తెలుసుకున్నదేమిటంటే,  ఈ కొత్తగా తెచ్చుకున్న అలవాట్లు , అందుబాటులో లేకపోయినా , హాయిగా బతికేయొచ్చని..

 మా చిన్నప్పుడు చూసేవాళ్ళం.. బయటనుండి ఎవరైనా ఇంటికి వస్తే,  ఆ కాంపౌండు లోనే ఉండే నూతిలోంచో, తరవాత్తరవాత కుళాయిలకిందో కాళ్ళు కడుక్కుని కానీ, లోపలకు వచ్చేవారు కాదు.. అంతకు పూర్వపురోజుల్లో, ఓ గోలెం నిండా నీళ్ళూ, అందుబాటులో ఓ చెంబూ ఉండేవి.. పసిపిల్లల్ని , ఎత్తుకోవాలంటే, కాళ్ళూ చేతులూ శుభ్రంగా కడుక్కోవడమనేది కంపల్సరీగా ఉండేది..కానీ ఈ ఎపార్ట్మెంట్లు వచ్చాక, గోలాలూ లేవూ, నూతులూ లేవూ.. అదృష్టం బావుంటే, చెప్పులో, బూట్లో విప్పుకుని వస్తారు.. లేదా అలాగే వచ్చేసినా ఆశ్చర్యం లేదు..ఇంట్లో వాడుకోడానికి “ మడి “ చెప్పులైతే ఎప్పుడో వచ్చేసాయి…

 ఈ కరోనాకి పూర్వం, నగరాల్లోనూ, పెద్ద పట్టణాలలోనూ గమనించిందేమిటంటే, చాలా మందికి అంటే కనీసం నూటికి యాభై మందికి , ఇంట్లో రోజూ తినే తిండికంటే, కనీసం వారంలో రెండు మూడుసార్లైనా,జొమాటో, స్విగ్గీ ల ద్వారా బయట నుండి తెప్పించుకోవడమో, కాకపోతే ఏదో హొటల్ కి వెళ్ళి భోజనం చేస్తే కానీ, భోజనం చేసినట్టనిపించేది కాదు..ఈ రెండునెలలూ, నచ్చినా నచ్చకపోయినా, ఇంటి తిండి లో ఉండే ఘనత తెలిసే ఉంటుంది..ఈ  Lock Down  తరవాత హొటళ్ళు ఎప్పుడు తెరుస్తారో తెలియదు, అధవా తెరిచినా, అక్కడ తింటే ఏం ప్రాణం మీదకొస్తుందో అనే భయం.. అలాగే వీకెండ్స్ వచ్చేసరికి, ఔటింగ్ పేరు చెప్పి, ఊళ్ళో ఉండే ఏ పేద్ద  mall  కో వెళ్ళడం, అక్కడ ఉండే  multiplex  లో సినిమా చూసేసి, అక్కడే ఉండే  food court  లో తిండి తినేయడం… అలాగే పెళ్ళికానివారు , అవేవో  pub  లకి వెళ్ళడం… అవన్నీ తప్పనడం లేదు.. ఆధునిక యుగంలో  survive  అవడానికి ఇవన్నీ తప్పవంటారు.. ఏమో..ఇవన్నీ తెరిచేటప్పటికి ఎంత టైము పడుతుందో తెలియదాయె..

మరో విషయం.. పూర్వకాలంలో so called అగ్రకులాలవారు, కొంతమందిని దూరంగా పెట్టేవారనీ, అలాగే మడి ఆచారాల పేరుతో, అస్సలు దగ్గరకే రానిచ్చేవారు కాదనీ.. ఏవేవో చెప్పేవారు.. ఏమో కొన్ని యుగాలక్రితం ఇప్పుడొచ్చిన కరోనా లాటి మహమ్మారి కానీ వచ్చిందేమో, దాని మూలంగానే ఇప్పుడున్న  social distance  లాటిది పాటించారేమో, ఆ concept/practice  నే కొనసాగించారేమో, ఎవరికి తెలుసూ? పైగా ఇలాటివాటివి తెలుసుకుని నిజానిజాలు తెలిస్తే, ఏమో రాజ్యాంగ సవరణలు చేయాలేమో.. అందుకనే  sensitive  విషయాలు తెరమరుగున ఉంటేనే  దేశ నాయకులకి ఆరోగ్యకరమేమో…

సశేషం…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు — జరుగుబాటు…

  ఈ కరోనా Lock Down  ధర్మమా అని ఒక విషయం తేలిపోయింది..మొన్న మార్చ్ 2020 ముందువరకూ , మన అలవాట్లు, ప్రవర్తన, కోరికలు … అన్నీ కూడా “ జరుగుబాటు “ ధర్మమే. 21 వ శతాబ్దం లో పుట్టినవారి సంగతి పక్కకు పెడితే, అంతకుముందు అంటే 1970 తరవాత 3 దశాబ్దాల్లో పుట్టినవారందరూ, మొదట్లో పాపం లక్షణంగానే ఉండేవారు.. కానీ కాలక్రమేణా , వారి వారి దైనందిక జీవితాల్లో ఎక్కడలేని మార్పులూ వచ్చేసాయి…బహుశా అకస్మాత్తుగా మారిన వారి ఆర్ధిక స్థోమత కూడా ఓ కారణం.. 1970 లో పుట్టి చదువులు పూర్తిచేసి, ఉద్యోగాల్లో చేరే టైముకి, దేశంలో , నరసింహారావుగారి ధర్మమా అని, ఆర్ధిక సంస్కరణలు ప్రారంభమయి అప్పటిదాకా  వేలల్లో ఉండే జీతాలన్నీ లక్షల్లోకి వెళ్ళిపోయాయి..ఆర్ధిక సంస్కరణలతో  , అప్పటిదాకా విదేశాల్లోమాత్రమే దొరికే ప్రతీ వస్తువూ, దేశంలోనే అందుబాటులోకి వచ్చేసాయి.ప్రతీవారిలోనూ, ఒకరకమైన విశ్వాసం మొదలయింది.. కానీ కాలక్రమేణా అదే ఓ  arrogance  లోకి దింపేసింది. పదిరూపాయలు ఖర్చుపెట్టేచోట వందరూపాయలు కూడా ఖర్చుచేసే పరిస్థితి..దానికి సాయం ఓ మైకం లాటిదికూడా కమ్ముకోవడం ప్రారంభమయింది..భార్యాభర్తలిద్దరూ మంచి ఉద్యోగాలు చేయడం మూలాన   EMI s have become a way of life.  పూర్తిగా అందరి  life style  మారిపోయింది.. ఇప్పుడే ఇంతంత జీతాలొస్తూంటే, వచ్చే పదేళ్ళలోనూ ఇంకెత్తుకెదుగుతామో అనే ఓరకమైన overconfidence  వచ్చేసింది.. ఈ విషయం ఒప్పుకోకపోవచ్చు ఈ తరం వారు.. ఒకానొకప్పుడు విదేశాలకి వెళ్ళడమే ఓ కల   గా ఉండేది.. అలాటిది విదేశాలకి సరదాగా షికారుకెళ్ళినట్టు వెళ్తున్నారు..ఒకానొకప్పుడు శలవలొస్తే, దేశంలోని ఏ ప్రదేశానికో వెళ్ళే వారందరూ కూడా ఏదో సంస్థ ద్వారా, ఏ  విదేశీ  Holiday Package  నే  బుక్ చేసేసికోవడం.. ఇంక చదువుల విషయానికొస్తే, ఎలాగోలాగ దేశీవిద్య పూర్తిచేసి, విదేశీపైచదువులూ, ఆ పై విదేశీ కొలువులూ..విద్యావ్యవస్థకూడా పూర్తిగా మారిపోయింది..పైచెప్పినవన్నీ , మేము చేయలేము కనుక ఏదో ఈర్ష్య తో చెప్పాననుకోవచ్చు కూడా..

 అన్నిటిలోకీ ముఖ్యమైన మార్పు “ పోటీ “.. ప్రతీదానికీ పోటీయే.. వెళ్ళే స్కూలునుండి,ఉండే సొసైటీ, తినే తిండి, వేసుకునే బట్ట, వెళ్ళే వాహనాలదాకా ఒకరితో ఒకరికి పోటీ.. పోనీ దానివలన లాభమేమైనా ఉందా అంటే అదొక  feel good  అంటారు ఈనాటి యువత. సరే ఒప్పికుందాం ఆ  feel good.. but at what cost  అన్నది పట్టించుకోలేదు. మొన్నమొన్నటిదాకా, వారంలో కనీసం ఓ రెండు రోజులు బయట ఏ హొటల్లోనో భోజనం చేయడం, ఓ ఫాషన్ గా మారిపోయింది.. అలాటిది గత నెలన్నరనుండీ, నచ్చినా నచ్చకపోయినా, ఇంటి తిండికే అలవాటుపడ్డారు, ఎటువంటి వెర్రి వేషాలూ వేయకుందా..

ఎవరికి వారే  satisfaction  లోంచి   delight ని ధ్యేయంగా మార్చేసుకున్నారు.. Satisfaction  కి కనీసం కొన్ని లిమిట్స్ ఉంటాయి—ఇదివరకటిరోజుల్లో చూడండి, పెళ్ళి చేసుకుని, ఓ ఇద్దరు ముగ్గురు పిల్లల్ని కని, వారి బాగోగులు చూసి, ఓ ఇల్లు కట్టుకుంటే సంతోషపడేవారు.. అంతకంటే పేద్దగా కోరికలంటూ ఉండేవి కాదు కూడా..

 ఈ మార్పుల ధర్మమా అని, 21 వ శతాబ్దంలో పుట్టినవారికి,  Middle, Lower Middle Class  అంటే అసలు అవగాహనే లేదంటే ఆశ్చర్యం కూడా లేదు..అలాగని వాళ్ళని తప్పు పట్టలేము కూడా.. పరిస్థితులూ, వాతావరణం అలా మారిపోయాయి..ఈ  నవతరం లో చాలామందికి , కొన్ని విషయాలు అస్సలు తెలియదు కూడా..  తల్లితండ్రులు, మహా అయితే గ్రాండ్ పేరెంట్స్ మాత్రమే వీరి ఫామిలీ అనుకుంటారు.. చిత్రం ఏమిటంటే,  they are happy also.. ఒకానొకప్పుడు ఎంతమంది బంధువులుంటే అంత సంతోషంగా ఉండేవారు కూడా ( అంటే ఈ తరం ముందువారు) , అదే దారిలోవెళ్ళడం..

 ఈ  LOCK Down   ఇంకా ఎన్ని రోజులు కొనసాగుతుందో చెప్పలేము.. అవేవో వాక్సీన్లు వచ్చేదాకా, ఈ  Social Distancing  మాత్రమే  మనల్ని రక్షిస్తుందని తేలిపోయింది.. 40-45 రోజులు  ఇదివరకటి సూకరాలు లేకుండా, బండి లాగించగలిగేమంటే, అవన్నీ జరుగుబాటు రోగాలే అని  తేలిపోయినట్టేకదా…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు-పొల్యూషన్

ఒకానొకప్పుడు వాతావరణం లో మార్పు వచ్చి, ఎండలు ఎక్కువైనప్పుడు, కిటికీలకి వట్టివేళ్ళ తడకలని ఉండేవి, ఆ తడకలు కట్టి వాటిమీద నీళ్ళు చల్లి, ఇంట్లో చల్లగా ఉండేటట్టు చూసుకునేవారు…  కాలక్రమేణా Air Coolers, Air Conditioners  ఆవిష్కరించబడ్డాయి. ఎవరి స్థోమతని బట్టి వారు, ఏదో ఒకటి అమర్చుకుని  ఇళ్ళలోనూ, ఆఫీసుల్లోనూ  వాతావరణం చల్లబరుచుకుంటున్నారు. Global warming  ధర్మమా అని, వాతావరణం  వేడెక్కిపోతోంది…

ఇలాటి వాతావరణ మార్పులకు ముఖ్యకారణం, ఎక్కడా చెట్టూ చేమా ఉండకపోవడమే… రోడ్లు వెడల్పు చేయాలంటే, ఎన్నో సంవత్సరాలపూర్వం నాటిన పెద్దపెద్ద చెట్లు ముందర బలి అయిపోతున్నాయి… అలాగే ఉన్న చెట్లు కొట్టేసి, ఆ స్థానంలో పెద్దపెద్ద ఎపార్టుమెంట్లు వచ్చేస్తున్నాయి.  మట్టిరోడ్లూ, కంకర రోడ్లూ,   concrete  లోకి మారిపోయాయి. వర్షాలకి పడ్డ నీళ్ళు, మట్టిలో ఇంకి, , చెరువుల్లోనూ, నూతుల్లోనూ సంవత్సరమంతా నీళ్ళు పుష్కలంగా ఉండేవి. ఈరోజుల్లో మట్టీలేదూ, నీళ్ళు ఇంకడాలూ లేవు… దానితో భూగర్బజలాలు ఎండిపోయాయి.  దీనితో సొసైటీల్లో తవ్విన బోరుబావుల లో నీళ్ళనేవి కనిపించడంలేదు. అందుకే ఈరోజుల్లో ఎక్కడ చూసినా నీళ్ళ ట్యాంకులద్వారానే  నీళ్ళు. ..

ఇంక ఎండ వేడిని తట్టుకోవడానికి  పెద్దపెద్ద  కార్పొరేట్ ఆఫీసుల్లో, మొత్తం బిల్డింగంతటికీ  ఎయిర్ కండిషనింగూ, అదికూడా  Centrally Airconditioned.  వీటిలో ఉండే ఇబ్బందేమిటంటే, కర్మవశాత్తూ ఆ  AC Duct  లో ఎక్కడో  short circuit  అయి, మంటలు చెలరేగి  మొత్తం బిల్డింగంతా ఆహుతైపోవడమూనూ.. ప్రమాదాలు పొంచిచూస్తూంటాయి. ఏ   బహుళాంతస్థుల బిల్డింగ్ లోనైనా అగ్నిప్రమాదం జరిగినప్పుడు, చెప్పే కారణం ఇదే… పెద్దపెద్ద కార్పొరేట్ Hospitals  లోకూడా ఇలాటివి చూస్తూంటాము..

 ఆరోజుల్లో ఇళ్ళల్లో  అన్నం మిగిలిపోతే, తరవాణి లో ఆ అన్నాన్నుంచి, మర్నాడు పొద్దుటే చద్దన్నంగా తినిపించేవారు. అలాగే కూరగాయలు కూడా ఓ బుట్టలో పోసుకోవడమో, లేక ఇంట్లోనే ఏ పెరట్లోనో ఓ తోటలాటిదుంటే, అందులోనే కూరగాయల మొక్కలు నాటుకుని, ఏరోజుకారోజు కూర కోసుకోవడమే… అయినా ఆరోజుల్లో కూరగాయలు కూడా, ఏ సంతనుండైనా తెచ్చినవైనా సరే, ఓ నాలుగురోజులపాటు పాడవకుండా ఉండేవి… కానీ ఈరోజుల్లోనో,   Fertilizers and Pesticides  ధర్మమా అని, బయటనుండి తెచ్చిన కూరగాయలు, మహా అయితే ఓ రోజు తాజాగా ఉంటాయంతే. అలాగని రోజూ కూరలు తెచ్చుకోవడంకూడా కష్టమే…  Refregirators  ఆవిష్కరించిన తరవాత పరిస్థితి బాగుపడింది. ఈరోజుల్లో ఏ ఇంటిలో చూసినా, ఏదో ఒక సైజుది  Refregirator  లేని ఇల్లులేదంటే ఆశ్చర్యం లేదు.

అలాగే  పొలాలనుండీ, తోటల నుండీ , కూరగాయలూ, పళ్ళూ, పాలూ  టోకున కొనేసి, చిన్నచిన్న వ్యాపారస్థులకి Supply  చేయడం చూస్తూంటాము.. పెద్ద ఎత్తున వాటిని కొనేయడంతో సరిపోదుగా, అవి పాడవకుండా చూడడానికి  మళ్ళీ  Cold Storage  లు  రంగంలోకి వచ్చాయి…  ఈరోజుల్లో, కూరగాయలు కాపాడ్డం దగ్గరనుండి,   Hospitals  లో శవాలు ఉంచేదాకా  ఎక్కడ చూసినా  Cold Storage  లే.

ఇన్నిచోట్ల వేడిని తట్టుకోడానికి, ఇన్నేసి సాధనాలుండగా, ప్రయాణవ్యవస్థ మాటేమిటీ ?  ఇదివరకటి రోజుల్లో ఏ బస్సులోనైనా వెళ్తున్నప్పుడు, కిటికీ తెరిస్తే శుభ్రమైన చల్లగాలికి నిద్ర పట్టేసేది.. కానీ ఈ రోజుల్లోనో దుమ్మూధూళీ తో నిద్రమాటదేవుడెరుగు రోగాలొస్తున్నాయి… దానితో చిన్న చిన్న కారుల దగ్గరనుండి,  దూరప్రయాణాలు చేసే పెద్దపెద్ద బస్సులదాకా అన్నీ ఎయిర్ కండిషండే.. రైళ్ళ సంగతి సరేసరి. ప్రతీ   Train  కీ కనీసం ఓ నాలుగు  AC Coaches  తప్పనిసరైపోయింది… సినిమాహాళ్ళ సంగతైతే అందరికీ తెలిసిందే..

వీటిల్లో కొన్ని కష్టాలుకూడా ఉన్నాయి— ఒకానొకప్పుడు  Ventilation  అనేది ఉండడం వలన, మనిషి ఆరోగ్యకరమైన గాలి పీలుస్తాడనేవారు. కానీ ఈ  AC  లవలన, లోపలవారికి ఊపిరాడదేమోనంత దుస్థితి.. అయినా సుఖాలకి అలవాటు పడితే. వాటితో కష్టాలుకూడా అనుభవించాలిగా..

ఈ కొత్తగా వచ్చిన Lock Down  ధర్మమా అని, కొన్ని మంచి మార్పులు—వాతావరణ కాలుష్యానికి సంబంధించినంతవరకూ – వచ్చాయి.. రోడ్లమీద మోటారు వాహనాలే లేకపోవడంతో.. air pollution  అనేది పూర్తిగా తగ్గిపోయిందిట..అలాగే నదీ కాలుష్యం కూడానూ.. శబ్దకాలుష్యం కూడా అసలు లేదు..దీనర్ధం ఏదైనా మన ప్రాణం మీదకు వస్తే తప్ప, కంట్రొల్ అవదని తేలిపోయింది..ప్రాణభయంతో మొత్తానికి మే మొదటివారం దాకా ఈ Lock out ఉపయోగించడం ఖాయం.. కానీ ఆతరవాత మన ప్రవర్తన ఎలా ఉంటుందీ అన్నదే అసలు ప్రశ్న.. ఎలాగూ అలవాటుపడిపోయారు కదా, ఇదే పధ్ధతిలో కంటిన్యూ అయిపోతారూ అని కొందరూ… అబ్బెబ్బే అలా ఏం కాదూ.. ఈ  restrictions  ఎత్తేసిన తరువాత, అంతా ఇదివరకటిలాగే ఉంటుందీ అని కొందరూ, ఇప్పటికే బెట్టింగ్స్ కూడా వేస్తున్నారు.మన దేశంలో ప్రతీదానికీ బెట్టింగే కదా..

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– లౌడ్ థింకింగ్

    ఈ రోజుల్లో మన యువతరం, మాలాగ ఒకే ఉద్యోగానికి వేళ్ళాడరుగా. ,ఎక్కడ బాగా జీతం వస్తే అక్కడికి మారిపోతూంటారు. దానికి నేను తప్పు పట్టడం లేదు. ఏదైనా ఉద్యొగం చేసినప్పుడు దానిలో Job satisfaction అనేది ఉండాలి. నాకు ఒక విషయం అర్ధం అవదు–ఈ, Job satisfaction అంటే ఏమిటీ–నిజంగా ఇదే కారణం అయితే, మనం చేసే job ఏదైనా అందులో కూడా ఆనందం పొందవచ్చు. చెప్పేదేమిటో క్లియర్ గా ” డబ్బు” కోసమే మేము జాబ్ లు మారుతామూ అని ఒప్పుకుంటే, ఇంకా నిజాయితీ గా ఉంటుంది.

    ఇదివరకటి రోజుల్లో ఎలా ఉండేదీ– మాస్టారి అబ్బాయి మాస్టారే అయ్యేవాడు, బి.ఇ.డీ లేక సెకండరి గ్రేడ్డో. తాలుకాఫీసులో పనిచేసేవారి కొడుకు అందులోనే చేరేవాడు. డాక్టర్ గారి పిల్లలు డాక్టర్లే, ప్లీడర్ గారి పిల్లలు ప్లీడర్లే– ఎదో అక్కడక్కడ వీటిలో కొంచెం మార్పుండేది.70 ల దశకం ప్రారంభం అయిన తరువాత వచ్చిన జనరేషన్ కి ఇదేమీ నచ్చలేదు.ఇంకా పాతచింతకాయ పచ్చడిలా, ఉంటే ఎలాగా అని ఆలోచించారు. అవకాశాలు కూడా అలాగే వచ్చేవి. జీవితం అంతా పరుగులు పెట్టడం ప్రారంభం అయింది. డబ్బే ప్రధానమయ్యింది జీవితానికి, అది సంపాదించాలంటే ఎన్నెన్నో openings కనిపించాయి. మరీ డబ్బుకోసం ఉద్యోగం మారుస్తున్నామనుకోవడానికి మొహమ్మాటం వేసి ఈ job satisfaction అనే కొత్త పదానికి శ్రీకారం చుట్టారు.కొంతమందైతే  Job Profile  బాగోలేదంటారు..
ఇప్పటివారు చెప్పే ఈ కొత్త పదానికి పాత వారు ఎలా అర్ధం చెప్తారు? వాళ్ళు చేసేది ఏ పనైనా పూర్తి sincerity తో చేస్తే అందులోనే ఆనందం కనిపిస్తుంది.ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలేమీ  bed of roses  కాదు, ఎంత సిన్సియర్ గా పనిచేసినా, రావాల్సిన ప్రమోషన్ మరొకడికి వస్తుంది,వాడెంత జూనియర్ అయినా, ప్రభుత్వాలు గత 73 ఏళ్ళుగా కొనసాగిస్తూన్న కొన్ని ప్రత్యేకతలవలన..అలాగని ఉద్యోగాలు మార్చలేదే?    వాళ్ళే ఇప్పటివాళ్ళలాగ, రోజుకో ఉద్యోగం మార్చి ఉంటే, వీళ్ళు ఇలా పెద్ద పెద్ద చదువులు చదివేవారా, ఉద్యోగం స్థిరంగా లేకపోతే డబ్బెక్కడినుండి వస్తుందీ, చదువులూ, పెళ్ళిళ్ళూ ఎలా చేసేవారు? ఏమైనా అంటే ఇప్పటివారు చెప్పే explanation ఒక్కటే–అప్పటి వారు జీవితం తో reconcile అయిపోయారు అని. ఒప్పుకున్నామండి.దానివల్ల లాభం ఎవరికి వచ్చిందీ?

ఇంకా ఏమైనా అంటే అప్పటికీ, ఇప్పటికీ సహస్రాలు తేడా ఉందీ, ప్రపంచం అంతా స్పీడ్ గా వెళ్తోందీ, మీలాంటివారు ఇంకా పాత జ్ఞాపకాలలోనే బ్రతుకుతున్నారూ అంటారు. ఒక్కటి చెప్పండి-ఇప్పటి వారికేమైనా మాలాంటివారి కొచ్చే Feel good జ్ఞాపకాలు ( ఉద్యోగాలకి సంబంధించినంత వరకూ) ఉన్నాయా? ఉండడానికి ఒకే ఉద్యోగంలో ఉన్నవాళ్ళెంతమంది? నాకు ఒక విషయం అర్ధం అవదు. మనం రోజూ తినే తిండితో బోర్ అవుతామా? రోజూ చూసే పిల్లలతో బోర్ అవుతామా? లేనప్పుడు రోజూ చేసే పనితో బోర్ ఎలా అవుతాము?,

    మనింటికి ప్రతీ రోజూ పని మనిషి వస్తుంది, చాకలి బట్టలు తీసుకుని వెళ్తాడు, పాల వాడు పాలు తీసికొస్తాడు, ఒక్కసారి ఊహించుకోండి వీళ్ళంతా వారి వారి పనులతో బోర్ అయిపోయి,
So called job satisfaction అనే వంక తో పని మానేస్తే ఎలా ఉంటుందో? నేను చెప్పేదేమిటంటే ఏదో ఒక ఉద్యోగంలోనైనా కొన్ని సంవత్సరాలు పని చేసి, ఆ పనిలొ నిమగ్నమై
జీవితంలో కొంత సమయమైనా ఈ Feel good అంటే ఏమిటో తెలిసికోవడానికి ప్రయత్నించమని.ఇదంతా పాత రాతి యుగం ఖబుర్లలాగా ఉన్నాయంటారు కదూ?
నేను వ్రాసినదంతా ప్రతీ ఏడాదీ ఉద్యోగాలు మార్చేవారి గురించి మాత్రమె. మనం చేసే ప్రతీ పనిలోనూ ఏదో ఒక ఆనందం ఉంటుంది. దానిని గుర్తించి, దానిని enjoy చేయడంలోనే ఉంది.

గత నెల రోజులుగా మారిన జాతీయ, అంతర్జాతీయ పరిస్థితుల రీత్యా, ఉద్యోగస్థుల దృష్టికోణం లో కూడా మార్పులు చూడొచ్చేమో… ఈ  Lock Down  పూర్తయేటప్పటికి, అసలు ఎంతమందికి ఉద్యోగాలుంటాయో తెలుస్తుంది.. అలాగని ఉద్యోగాలు ఊడిపోతాయనీ కాదు.. ఏమో what the future holds for us  అన్నదానికి గారెంటీ లేదుగా.. అయినా అంతా మంచే జరగాలని ఆశిద్దాం..