బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు- అడగందే అమ్మైనా పెట్టదు…

సాధారణంగా  సామాన్య ప్రజానీకానికి, ప్రభుత్వోద్యోగులు అదీ అధికారమున్న ఆఫీసర్లు, ఎవరి గురించీ పట్టించుకోరూ అనే అభిప్రాయం చాలా మందిలో ఉండడం చూస్తూంటాము. కానీ, నా అనుభవం మాత్రం దీనికి పూర్తిగా విరుధ్ధం..

మా ఇంట్లో, ఒక  BSNL Broadband, 2 JIO LIFE   ఉన్నాయి.. ఇన్నున్నప్పుడు, ఇంటర్నెట్ కి లోటేముందీ అనుకోవచ్చు..మా సొసైటీలో  Jio signal  అంత బాగా రాదు..ఆ డాంగిల్ లను, ఓసారి కిటికీ తెరిస్తేనే కానీ, సిగ్నల్ పట్టుకోదు.. అది కూడా వచ్చేప్రాణం పోయే ప్రాణమూనూ..

  ఉండేదిద్దరం.. నేనూ, నా భార్యానూ..తనకో ఫోనూ, ఓ ఐపాడ్డు.. నాకు రెండు ఫోన్లూ, ఓ టాబ్బూ( నా పుట్టిన రోజుకి మా అబ్బాయి గిఫ్ట్ చేసింది) నూ..ఇవి కాకుండా నా డెస్క్ టాప్పూ, లాప్ టాప్పూ… లిటుకులిటుకుమంటూ ఉండే ఇద్దరికీ ఇన్నేసి గాడ్జెట్లు అవసరమా అనకండి.. ఎవరికి వారే స్వాతంత్ర ప్రతిపత్తీ..తన ఐపాడ్ కీ, నా టాబ్ కీ  “ప్రాణాలు” ( అంటే  sim card)  లేవు.. అందుకని బ్రాడ్ బాండ్ మీదే ఆధారం.. జియో సిగ్నల్ రాకపోవడం మూలాన, మొత్తం అన్నిటికీ ప్రాణ ప్రతిష్ఠ చేయడానికి, మా  BSNL Broad Band  మాత్రమే దిక్కూ.. మర్చేపోయాను నా పుట్టినరోజుకి, అల్లుడు, అమ్మాయీ గిఫ్ట్ చేసిన  LG Smart TV  ఒకటీ ..  Amazon, Netflix etc  లు చూసుకోడానికి.. దానిక్కూడా ప్రాణదాత మళ్ళీ ఈ  BSNL Broadban డే..అప్పటికీ ఇన్నాళ్ళూ రోజూ  5 GB Plan.. పాపం ఎన్నిటికని ప్రాణదానం చేస్తుందీ అది మాత్రం? రాత్రి 7.30  అయేసరికి  “ you exhausted your daily quota.. if you want regular speed top up your plan “  అంటూ మెసేజ్ లు..

సాయంత్రానికే పరిస్థితి ఇంతలా దిగజారిపోతే , ఇంకా నాలుగ్గంటలు మెళుకువగా ఉంటానే మరెలా? అదేదో వాడడగిన  Top up  చేసుకుంటూ పోతే  వచ్చే నెలసరి బిల్లుకి అంతుండదు.. ఇదివరకోసారి ఇలా చేసుకుంటూ పోతే ఆ బిల్లు వెయ్యిన్నరొచ్చింది.. అప్పటినుండీ వాడిచ్చిన  options  లో decline  నొక్కడం మొదలెట్టాను.. ఇంక బ్రాడ్ బాండ్ స్పీడ్ పాసెంజరు బండిలా నడుస్తుంది.. ఊరికే గిర్రుమని తిరుగుతుంది కానీ, ఒక్కటీ ఓపెన్ అవదు. ఇలా కాదూ , పోనీ అసలు ప్లానే అప్ గ్రేడ్ చేసేస్తే గొడవే ఉండదుగా అనుకుని, BSNL postpaid plan  లు చూస్తే, అదేదో 300 GB Plan  ఒకటి బావుందనిపించింది.. నెలకి 300 GB  దీనికి  Daily quota  లేదు.. నెలసరే.. బిల్లు కూడా  వెయ్యి లోపు.. దీన్ని బయటకు వెళ్ళకుండా ,  Tariff  మార్చడం ఎలా అని గూగులమ్మని అడిగితే, ఏదో చెప్పింది.. అదేదో  bsnl selfcare  లో లాగిన్ అవుతే పనవుతుందని.. ప్రయత్నం చేసా కానీ అవలేదు.. సరే అనుకుని వాళ్ళ helpline  కి ఫోను చేసి అడిగితే.. అస్సలు  online  లో కుదరదూ,  exchange  కి వెళ్ళి చేయించుకోమన్నారు.. 100 రోజులనుండి, లాక్ డౌన్ ధర్మమా అని బయటకు వెళ్ళకుండా ఉన్నానూ, ఇప్పుడు ఈ మాయదారి బ్రాడ్ బాండ్ కోసం బయటకు వెళ్ళడం ఇష్టం లేదు..

 అలా కాదనుకుని, మేముండే  exchange  కి ఫోను చేస్తే, ఎవ్వడూ ఎత్తడూ.. ఇంక ఇదికాదనుకుని, నెట్ లో మా పూణె రీజియన్ కి Broadband i/c  DGM/AGM  ఎవరా అని వెదికితే మొత్తానికి దొరికాయి వారి నెంబర్లు.. వారి ఆఫీసు  landline  కి ఫోను చేస్తే ఎవ్వరూ ఎత్తలేదు.. ఇలాక్కాదని వారి మొబైల్ కి ఫోను చేస్తే, ఆయనెవరో పాపం ఎత్తారు… మీరు ఫలానాయేనా అంటే అవునన్నారు.. మీరు  BSNL DGM  కదా అంటే, ఆయనన్నారూ..ఒకానొకప్పుడూ.. ఇప్పుడు రిటైరయానూ అనడంతో ఆయనకి  sorry చెప్పి ఫోను పెట్టేస్తూంటే, ఆయనే అడిగారు పనేమిటీ అని.. వివరాలు చెప్తే, నన్ను  hold  లో పెట్టి, ప్రస్తుతం పూణె లో ఆ పోస్ట్ లో ఉండే ఆఫీసర్ మొబైల్ నెంబరిచ్చి, ఆయనకి ఫోను చేస్తే పనవుతుందీ అని చెప్పగా, ఓ పావుగంట తరవాత ఆయనకి ఫోను చేస్తే, పాపం ఆయనకూడా వివరాలు అడిగి, తనకి పంపమంటే, ఆయన  Whatsapp  లో పంపాను.

 ఓ గంట తరవాత నా  landline  లో ఫోనూ.. నేను  BSNL నుండి మాట్టాడుతున్నానూ.. మా  boss  కి ఎందుకు ఫోను చేసారూ.. మీ  exchange  కి చేస్తే సరిపోతుందిగా , అంటే ఆప్రయత్నాలన్నీ విఫలమయితేనే, మీ  boss  కి చేసానూ, అని చెప్పగానే ఆ అమ్మాయి , ఓ నెంబరిచ్చి ఫోనుచేయమంది.. ఓ పావుగంట పోయాక నేను ఫోను చేయగానే, అతను , నన్ను ఓ  online application  పెట్టి, sdo  కి మెయిల్ చేయమన్నాడు.. ప్లాన్ వివరాలు, ఎకౌంట్ నెంబరు, కస్టమర్ ఐడి తో సహా.. అవన్నీ వెంటనే చేయగానే, మర్నాటికల్లా, నా  Broadband plan   300Superstar  కి లక్షణంగా మారిపోయింది, అడుగు బయటపెట్టక్కర్లేకుండా..50mbps స్పీడ్ తో..  BSNL వారి సౌజన్యంతో…

అందుకే అన్నారు.. అడగందే అమ్మైనా పెట్టదూ.. అని.. పైవారి దృష్టికి తెస్తేనే కదా పని అయేదీ…

 నాకు  help  చేసిన ముగ్గురికీ ఫోను ద్వారా థాంక్స్ చెప్పేసాను..

కథ సుఖాంతం..

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు … BC / AC Part 1

 చాలా మందికి గుర్తుండే ఉంటుంది… చిన్నప్పుడు చదువుకునే రోజుల్లో, ప్రపంచ చరిత్రని  రెండు భాగాలుగా చెప్పేవారు.. క్రీస్తు పూర్వం (  B C ),  క్రీస్తు తరువాత (  A D ) అని… అలాగే ఈ సంవత్సరం  అంటే 2020 నుండీ.. కరోనా పూర్వం ( B C ) ,  కరోనా తరువాత (  A C )  అని చెప్పుకోవాలనుకుంటా, భవిష్యత్తు లో…

కలలో కూడా ఊహించుండము.. ఈ మహమ్మారి వైరస్ ప్రపంచాన్ని ఒక్కసారి కుదిపేసి, అతలాకుతలం చేసేస్తుందని.. మన అనుకోడాలతో నిమిత్తం లేకుండా తన పనేదో చేసుకుపోయిందీ.. పోతోందీ ..కూడా.. ఇంకా vaccine  రాకపోయినా,ఈ వైరస్  spread  అవకుండా, అదేదో  Social distancing  పాటిస్తే చాలన్నారు.. ఊరికే బయట తిరిగితే అలాటివి సాధ్యపడవని ఇప్పటికి మూడు సార్లు   Lock Down  చేసేసారు.. నాలుగోది జరుగుతోంది.. జూన్ 1 వ తేదీనుండి, ఏమౌతుందో తెలియదింకా..అదీ ప్రస్తుత పరిస్థితి..

 ఈ  lock down  ధర్మమా అని ఓ విషయం తేలిపోయింది.. ఇన్నిసంవత్సరాలూ ఫలానాది లేకపోతే అసలు బతగ్గలమా అన్నది ఓ “ భ్రమ”..  ఈ రెండు నెలలూ బతకలేదూ ?.. వచ్చిన గొడవల్లా ఏమిటంటే, ఒకానొకప్పుడు అంటే సంపాదన అంతగా లేనప్పుడు, ఏవైతే మనం లగ్జరీలు గా భావించి, వాటి దగ్గరకు కూడా వెళ్ళలేదో,  వాటినే డబ్బులు చేతుల్లో  పుష్కలంగా ఆడేసరికి , అవసరాలుగా మార్చేసి, వాటినే 21 వ శతాబ్దానికి “ అత్యవసరాలు “ గా మార్చేసి, మన పిల్లలని కూడా అదే మార్గంలో పెంచుతున్నాము.. పోనీ, నాలాటి ఏ తలమాసినవాడో , సలహా ఇద్దామని చూసినా, వినేవాడుండకపోగా, నాలాటివాడిని కూడా, అవసరంలేని లగ్జరీలకి  అలవాటు చేసేసారు..  మొత్తానికి ఈ రెండునెలల్లోనూ తెలుసుకున్నదేమిటంటే,  ఈ కొత్తగా తెచ్చుకున్న అలవాట్లు , అందుబాటులో లేకపోయినా , హాయిగా బతికేయొచ్చని..

 మా చిన్నప్పుడు చూసేవాళ్ళం.. బయటనుండి ఎవరైనా ఇంటికి వస్తే,  ఆ కాంపౌండు లోనే ఉండే నూతిలోంచో, తరవాత్తరవాత కుళాయిలకిందో కాళ్ళు కడుక్కుని కానీ, లోపలకు వచ్చేవారు కాదు.. అంతకు పూర్వపురోజుల్లో, ఓ గోలెం నిండా నీళ్ళూ, అందుబాటులో ఓ చెంబూ ఉండేవి.. పసిపిల్లల్ని , ఎత్తుకోవాలంటే, కాళ్ళూ చేతులూ శుభ్రంగా కడుక్కోవడమనేది కంపల్సరీగా ఉండేది..కానీ ఈ ఎపార్ట్మెంట్లు వచ్చాక, గోలాలూ లేవూ, నూతులూ లేవూ.. అదృష్టం బావుంటే, చెప్పులో, బూట్లో విప్పుకుని వస్తారు.. లేదా అలాగే వచ్చేసినా ఆశ్చర్యం లేదు..ఇంట్లో వాడుకోడానికి “ మడి “ చెప్పులైతే ఎప్పుడో వచ్చేసాయి…

 ఈ కరోనాకి పూర్వం, నగరాల్లోనూ, పెద్ద పట్టణాలలోనూ గమనించిందేమిటంటే, చాలా మందికి అంటే కనీసం నూటికి యాభై మందికి , ఇంట్లో రోజూ తినే తిండికంటే, కనీసం వారంలో రెండు మూడుసార్లైనా,జొమాటో, స్విగ్గీ ల ద్వారా బయట నుండి తెప్పించుకోవడమో, కాకపోతే ఏదో హొటల్ కి వెళ్ళి భోజనం చేస్తే కానీ, భోజనం చేసినట్టనిపించేది కాదు..ఈ రెండునెలలూ, నచ్చినా నచ్చకపోయినా, ఇంటి తిండి లో ఉండే ఘనత తెలిసే ఉంటుంది..ఈ  Lock Down  తరవాత హొటళ్ళు ఎప్పుడు తెరుస్తారో తెలియదు, అధవా తెరిచినా, అక్కడ తింటే ఏం ప్రాణం మీదకొస్తుందో అనే భయం.. అలాగే వీకెండ్స్ వచ్చేసరికి, ఔటింగ్ పేరు చెప్పి, ఊళ్ళో ఉండే ఏ పేద్ద  mall  కో వెళ్ళడం, అక్కడ ఉండే  multiplex  లో సినిమా చూసేసి, అక్కడే ఉండే  food court  లో తిండి తినేయడం… అలాగే పెళ్ళికానివారు , అవేవో  pub  లకి వెళ్ళడం… అవన్నీ తప్పనడం లేదు.. ఆధునిక యుగంలో  survive  అవడానికి ఇవన్నీ తప్పవంటారు.. ఏమో..ఇవన్నీ తెరిచేటప్పటికి ఎంత టైము పడుతుందో తెలియదాయె..

మరో విషయం.. పూర్వకాలంలో so called అగ్రకులాలవారు, కొంతమందిని దూరంగా పెట్టేవారనీ, అలాగే మడి ఆచారాల పేరుతో, అస్సలు దగ్గరకే రానిచ్చేవారు కాదనీ.. ఏవేవో చెప్పేవారు.. ఏమో కొన్ని యుగాలక్రితం ఇప్పుడొచ్చిన కరోనా లాటి మహమ్మారి కానీ వచ్చిందేమో, దాని మూలంగానే ఇప్పుడున్న  social distance  లాటిది పాటించారేమో, ఆ concept/practice  నే కొనసాగించారేమో, ఎవరికి తెలుసూ? పైగా ఇలాటివాటివి తెలుసుకుని నిజానిజాలు తెలిస్తే, ఏమో రాజ్యాంగ సవరణలు చేయాలేమో.. అందుకనే  sensitive  విషయాలు తెరమరుగున ఉంటేనే  దేశ నాయకులకి ఆరోగ్యకరమేమో…

సశేషం…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు — జరుగుబాటు…

  ఈ కరోనా Lock Down  ధర్మమా అని ఒక విషయం తేలిపోయింది..మొన్న మార్చ్ 2020 ముందువరకూ , మన అలవాట్లు, ప్రవర్తన, కోరికలు … అన్నీ కూడా “ జరుగుబాటు “ ధర్మమే. 21 వ శతాబ్దం లో పుట్టినవారి సంగతి పక్కకు పెడితే, అంతకుముందు అంటే 1970 తరవాత 3 దశాబ్దాల్లో పుట్టినవారందరూ, మొదట్లో పాపం లక్షణంగానే ఉండేవారు.. కానీ కాలక్రమేణా , వారి వారి దైనందిక జీవితాల్లో ఎక్కడలేని మార్పులూ వచ్చేసాయి…బహుశా అకస్మాత్తుగా మారిన వారి ఆర్ధిక స్థోమత కూడా ఓ కారణం.. 1970 లో పుట్టి చదువులు పూర్తిచేసి, ఉద్యోగాల్లో చేరే టైముకి, దేశంలో , నరసింహారావుగారి ధర్మమా అని, ఆర్ధిక సంస్కరణలు ప్రారంభమయి అప్పటిదాకా  వేలల్లో ఉండే జీతాలన్నీ లక్షల్లోకి వెళ్ళిపోయాయి..ఆర్ధిక సంస్కరణలతో  , అప్పటిదాకా విదేశాల్లోమాత్రమే దొరికే ప్రతీ వస్తువూ, దేశంలోనే అందుబాటులోకి వచ్చేసాయి.ప్రతీవారిలోనూ, ఒకరకమైన విశ్వాసం మొదలయింది.. కానీ కాలక్రమేణా అదే ఓ  arrogance  లోకి దింపేసింది. పదిరూపాయలు ఖర్చుపెట్టేచోట వందరూపాయలు కూడా ఖర్చుచేసే పరిస్థితి..దానికి సాయం ఓ మైకం లాటిదికూడా కమ్ముకోవడం ప్రారంభమయింది..భార్యాభర్తలిద్దరూ మంచి ఉద్యోగాలు చేయడం మూలాన   EMI s have become a way of life.  పూర్తిగా అందరి  life style  మారిపోయింది.. ఇప్పుడే ఇంతంత జీతాలొస్తూంటే, వచ్చే పదేళ్ళలోనూ ఇంకెత్తుకెదుగుతామో అనే ఓరకమైన overconfidence  వచ్చేసింది.. ఈ విషయం ఒప్పుకోకపోవచ్చు ఈ తరం వారు.. ఒకానొకప్పుడు విదేశాలకి వెళ్ళడమే ఓ కల   గా ఉండేది.. అలాటిది విదేశాలకి సరదాగా షికారుకెళ్ళినట్టు వెళ్తున్నారు..ఒకానొకప్పుడు శలవలొస్తే, దేశంలోని ఏ ప్రదేశానికో వెళ్ళే వారందరూ కూడా ఏదో సంస్థ ద్వారా, ఏ  విదేశీ  Holiday Package  నే  బుక్ చేసేసికోవడం.. ఇంక చదువుల విషయానికొస్తే, ఎలాగోలాగ దేశీవిద్య పూర్తిచేసి, విదేశీపైచదువులూ, ఆ పై విదేశీ కొలువులూ..విద్యావ్యవస్థకూడా పూర్తిగా మారిపోయింది..పైచెప్పినవన్నీ , మేము చేయలేము కనుక ఏదో ఈర్ష్య తో చెప్పాననుకోవచ్చు కూడా..

 అన్నిటిలోకీ ముఖ్యమైన మార్పు “ పోటీ “.. ప్రతీదానికీ పోటీయే.. వెళ్ళే స్కూలునుండి,ఉండే సొసైటీ, తినే తిండి, వేసుకునే బట్ట, వెళ్ళే వాహనాలదాకా ఒకరితో ఒకరికి పోటీ.. పోనీ దానివలన లాభమేమైనా ఉందా అంటే అదొక  feel good  అంటారు ఈనాటి యువత. సరే ఒప్పికుందాం ఆ  feel good.. but at what cost  అన్నది పట్టించుకోలేదు. మొన్నమొన్నటిదాకా, వారంలో కనీసం ఓ రెండు రోజులు బయట ఏ హొటల్లోనో భోజనం చేయడం, ఓ ఫాషన్ గా మారిపోయింది.. అలాటిది గత నెలన్నరనుండీ, నచ్చినా నచ్చకపోయినా, ఇంటి తిండికే అలవాటుపడ్డారు, ఎటువంటి వెర్రి వేషాలూ వేయకుందా..

ఎవరికి వారే  satisfaction  లోంచి   delight ని ధ్యేయంగా మార్చేసుకున్నారు.. Satisfaction  కి కనీసం కొన్ని లిమిట్స్ ఉంటాయి—ఇదివరకటిరోజుల్లో చూడండి, పెళ్ళి చేసుకుని, ఓ ఇద్దరు ముగ్గురు పిల్లల్ని కని, వారి బాగోగులు చూసి, ఓ ఇల్లు కట్టుకుంటే సంతోషపడేవారు.. అంతకంటే పేద్దగా కోరికలంటూ ఉండేవి కాదు కూడా..

 ఈ మార్పుల ధర్మమా అని, 21 వ శతాబ్దంలో పుట్టినవారికి,  Middle, Lower Middle Class  అంటే అసలు అవగాహనే లేదంటే ఆశ్చర్యం కూడా లేదు..అలాగని వాళ్ళని తప్పు పట్టలేము కూడా.. పరిస్థితులూ, వాతావరణం అలా మారిపోయాయి..ఈ  నవతరం లో చాలామందికి , కొన్ని విషయాలు అస్సలు తెలియదు కూడా..  తల్లితండ్రులు, మహా అయితే గ్రాండ్ పేరెంట్స్ మాత్రమే వీరి ఫామిలీ అనుకుంటారు.. చిత్రం ఏమిటంటే,  they are happy also.. ఒకానొకప్పుడు ఎంతమంది బంధువులుంటే అంత సంతోషంగా ఉండేవారు కూడా ( అంటే ఈ తరం ముందువారు) , అదే దారిలోవెళ్ళడం..

 ఈ  LOCK Down   ఇంకా ఎన్ని రోజులు కొనసాగుతుందో చెప్పలేము.. అవేవో వాక్సీన్లు వచ్చేదాకా, ఈ  Social Distancing  మాత్రమే  మనల్ని రక్షిస్తుందని తేలిపోయింది.. 40-45 రోజులు  ఇదివరకటి సూకరాలు లేకుండా, బండి లాగించగలిగేమంటే, అవన్నీ జరుగుబాటు రోగాలే అని  తేలిపోయినట్టేకదా…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు-పొల్యూషన్

ఒకానొకప్పుడు వాతావరణం లో మార్పు వచ్చి, ఎండలు ఎక్కువైనప్పుడు, కిటికీలకి వట్టివేళ్ళ తడకలని ఉండేవి, ఆ తడకలు కట్టి వాటిమీద నీళ్ళు చల్లి, ఇంట్లో చల్లగా ఉండేటట్టు చూసుకునేవారు…  కాలక్రమేణా Air Coolers, Air Conditioners  ఆవిష్కరించబడ్డాయి. ఎవరి స్థోమతని బట్టి వారు, ఏదో ఒకటి అమర్చుకుని  ఇళ్ళలోనూ, ఆఫీసుల్లోనూ  వాతావరణం చల్లబరుచుకుంటున్నారు. Global warming  ధర్మమా అని, వాతావరణం  వేడెక్కిపోతోంది…

ఇలాటి వాతావరణ మార్పులకు ముఖ్యకారణం, ఎక్కడా చెట్టూ చేమా ఉండకపోవడమే… రోడ్లు వెడల్పు చేయాలంటే, ఎన్నో సంవత్సరాలపూర్వం నాటిన పెద్దపెద్ద చెట్లు ముందర బలి అయిపోతున్నాయి… అలాగే ఉన్న చెట్లు కొట్టేసి, ఆ స్థానంలో పెద్దపెద్ద ఎపార్టుమెంట్లు వచ్చేస్తున్నాయి.  మట్టిరోడ్లూ, కంకర రోడ్లూ,   concrete  లోకి మారిపోయాయి. వర్షాలకి పడ్డ నీళ్ళు, మట్టిలో ఇంకి, , చెరువుల్లోనూ, నూతుల్లోనూ సంవత్సరమంతా నీళ్ళు పుష్కలంగా ఉండేవి. ఈరోజుల్లో మట్టీలేదూ, నీళ్ళు ఇంకడాలూ లేవు… దానితో భూగర్బజలాలు ఎండిపోయాయి.  దీనితో సొసైటీల్లో తవ్విన బోరుబావుల లో నీళ్ళనేవి కనిపించడంలేదు. అందుకే ఈరోజుల్లో ఎక్కడ చూసినా నీళ్ళ ట్యాంకులద్వారానే  నీళ్ళు. ..

ఇంక ఎండ వేడిని తట్టుకోవడానికి  పెద్దపెద్ద  కార్పొరేట్ ఆఫీసుల్లో, మొత్తం బిల్డింగంతటికీ  ఎయిర్ కండిషనింగూ, అదికూడా  Centrally Airconditioned.  వీటిలో ఉండే ఇబ్బందేమిటంటే, కర్మవశాత్తూ ఆ  AC Duct  లో ఎక్కడో  short circuit  అయి, మంటలు చెలరేగి  మొత్తం బిల్డింగంతా ఆహుతైపోవడమూనూ.. ప్రమాదాలు పొంచిచూస్తూంటాయి. ఏ   బహుళాంతస్థుల బిల్డింగ్ లోనైనా అగ్నిప్రమాదం జరిగినప్పుడు, చెప్పే కారణం ఇదే… పెద్దపెద్ద కార్పొరేట్ Hospitals  లోకూడా ఇలాటివి చూస్తూంటాము..

 ఆరోజుల్లో ఇళ్ళల్లో  అన్నం మిగిలిపోతే, తరవాణి లో ఆ అన్నాన్నుంచి, మర్నాడు పొద్దుటే చద్దన్నంగా తినిపించేవారు. అలాగే కూరగాయలు కూడా ఓ బుట్టలో పోసుకోవడమో, లేక ఇంట్లోనే ఏ పెరట్లోనో ఓ తోటలాటిదుంటే, అందులోనే కూరగాయల మొక్కలు నాటుకుని, ఏరోజుకారోజు కూర కోసుకోవడమే… అయినా ఆరోజుల్లో కూరగాయలు కూడా, ఏ సంతనుండైనా తెచ్చినవైనా సరే, ఓ నాలుగురోజులపాటు పాడవకుండా ఉండేవి… కానీ ఈరోజుల్లోనో,   Fertilizers and Pesticides  ధర్మమా అని, బయటనుండి తెచ్చిన కూరగాయలు, మహా అయితే ఓ రోజు తాజాగా ఉంటాయంతే. అలాగని రోజూ కూరలు తెచ్చుకోవడంకూడా కష్టమే…  Refregirators  ఆవిష్కరించిన తరవాత పరిస్థితి బాగుపడింది. ఈరోజుల్లో ఏ ఇంటిలో చూసినా, ఏదో ఒక సైజుది  Refregirator  లేని ఇల్లులేదంటే ఆశ్చర్యం లేదు.

అలాగే  పొలాలనుండీ, తోటల నుండీ , కూరగాయలూ, పళ్ళూ, పాలూ  టోకున కొనేసి, చిన్నచిన్న వ్యాపారస్థులకి Supply  చేయడం చూస్తూంటాము.. పెద్ద ఎత్తున వాటిని కొనేయడంతో సరిపోదుగా, అవి పాడవకుండా చూడడానికి  మళ్ళీ  Cold Storage  లు  రంగంలోకి వచ్చాయి…  ఈరోజుల్లో, కూరగాయలు కాపాడ్డం దగ్గరనుండి,   Hospitals  లో శవాలు ఉంచేదాకా  ఎక్కడ చూసినా  Cold Storage  లే.

ఇన్నిచోట్ల వేడిని తట్టుకోడానికి, ఇన్నేసి సాధనాలుండగా, ప్రయాణవ్యవస్థ మాటేమిటీ ?  ఇదివరకటి రోజుల్లో ఏ బస్సులోనైనా వెళ్తున్నప్పుడు, కిటికీ తెరిస్తే శుభ్రమైన చల్లగాలికి నిద్ర పట్టేసేది.. కానీ ఈ రోజుల్లోనో దుమ్మూధూళీ తో నిద్రమాటదేవుడెరుగు రోగాలొస్తున్నాయి… దానితో చిన్న చిన్న కారుల దగ్గరనుండి,  దూరప్రయాణాలు చేసే పెద్దపెద్ద బస్సులదాకా అన్నీ ఎయిర్ కండిషండే.. రైళ్ళ సంగతి సరేసరి. ప్రతీ   Train  కీ కనీసం ఓ నాలుగు  AC Coaches  తప్పనిసరైపోయింది… సినిమాహాళ్ళ సంగతైతే అందరికీ తెలిసిందే..

వీటిల్లో కొన్ని కష్టాలుకూడా ఉన్నాయి— ఒకానొకప్పుడు  Ventilation  అనేది ఉండడం వలన, మనిషి ఆరోగ్యకరమైన గాలి పీలుస్తాడనేవారు. కానీ ఈ  AC  లవలన, లోపలవారికి ఊపిరాడదేమోనంత దుస్థితి.. అయినా సుఖాలకి అలవాటు పడితే. వాటితో కష్టాలుకూడా అనుభవించాలిగా..

ఈ కొత్తగా వచ్చిన Lock Down  ధర్మమా అని, కొన్ని మంచి మార్పులు—వాతావరణ కాలుష్యానికి సంబంధించినంతవరకూ – వచ్చాయి.. రోడ్లమీద మోటారు వాహనాలే లేకపోవడంతో.. air pollution  అనేది పూర్తిగా తగ్గిపోయిందిట..అలాగే నదీ కాలుష్యం కూడానూ.. శబ్దకాలుష్యం కూడా అసలు లేదు..దీనర్ధం ఏదైనా మన ప్రాణం మీదకు వస్తే తప్ప, కంట్రొల్ అవదని తేలిపోయింది..ప్రాణభయంతో మొత్తానికి మే మొదటివారం దాకా ఈ Lock out ఉపయోగించడం ఖాయం.. కానీ ఆతరవాత మన ప్రవర్తన ఎలా ఉంటుందీ అన్నదే అసలు ప్రశ్న.. ఎలాగూ అలవాటుపడిపోయారు కదా, ఇదే పధ్ధతిలో కంటిన్యూ అయిపోతారూ అని కొందరూ… అబ్బెబ్బే అలా ఏం కాదూ.. ఈ  restrictions  ఎత్తేసిన తరువాత, అంతా ఇదివరకటిలాగే ఉంటుందీ అని కొందరూ, ఇప్పటికే బెట్టింగ్స్ కూడా వేస్తున్నారు.మన దేశంలో ప్రతీదానికీ బెట్టింగే కదా..

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– లౌడ్ థింకింగ్

    ఈ రోజుల్లో మన యువతరం, మాలాగ ఒకే ఉద్యోగానికి వేళ్ళాడరుగా. ,ఎక్కడ బాగా జీతం వస్తే అక్కడికి మారిపోతూంటారు. దానికి నేను తప్పు పట్టడం లేదు. ఏదైనా ఉద్యొగం చేసినప్పుడు దానిలో Job satisfaction అనేది ఉండాలి. నాకు ఒక విషయం అర్ధం అవదు–ఈ, Job satisfaction అంటే ఏమిటీ–నిజంగా ఇదే కారణం అయితే, మనం చేసే job ఏదైనా అందులో కూడా ఆనందం పొందవచ్చు. చెప్పేదేమిటో క్లియర్ గా ” డబ్బు” కోసమే మేము జాబ్ లు మారుతామూ అని ఒప్పుకుంటే, ఇంకా నిజాయితీ గా ఉంటుంది.

    ఇదివరకటి రోజుల్లో ఎలా ఉండేదీ– మాస్టారి అబ్బాయి మాస్టారే అయ్యేవాడు, బి.ఇ.డీ లేక సెకండరి గ్రేడ్డో. తాలుకాఫీసులో పనిచేసేవారి కొడుకు అందులోనే చేరేవాడు. డాక్టర్ గారి పిల్లలు డాక్టర్లే, ప్లీడర్ గారి పిల్లలు ప్లీడర్లే– ఎదో అక్కడక్కడ వీటిలో కొంచెం మార్పుండేది.70 ల దశకం ప్రారంభం అయిన తరువాత వచ్చిన జనరేషన్ కి ఇదేమీ నచ్చలేదు.ఇంకా పాతచింతకాయ పచ్చడిలా, ఉంటే ఎలాగా అని ఆలోచించారు. అవకాశాలు కూడా అలాగే వచ్చేవి. జీవితం అంతా పరుగులు పెట్టడం ప్రారంభం అయింది. డబ్బే ప్రధానమయ్యింది జీవితానికి, అది సంపాదించాలంటే ఎన్నెన్నో openings కనిపించాయి. మరీ డబ్బుకోసం ఉద్యోగం మారుస్తున్నామనుకోవడానికి మొహమ్మాటం వేసి ఈ job satisfaction అనే కొత్త పదానికి శ్రీకారం చుట్టారు.కొంతమందైతే  Job Profile  బాగోలేదంటారు..
ఇప్పటివారు చెప్పే ఈ కొత్త పదానికి పాత వారు ఎలా అర్ధం చెప్తారు? వాళ్ళు చేసేది ఏ పనైనా పూర్తి sincerity తో చేస్తే అందులోనే ఆనందం కనిపిస్తుంది.ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలేమీ  bed of roses  కాదు, ఎంత సిన్సియర్ గా పనిచేసినా, రావాల్సిన ప్రమోషన్ మరొకడికి వస్తుంది,వాడెంత జూనియర్ అయినా, ప్రభుత్వాలు గత 73 ఏళ్ళుగా కొనసాగిస్తూన్న కొన్ని ప్రత్యేకతలవలన..అలాగని ఉద్యోగాలు మార్చలేదే?    వాళ్ళే ఇప్పటివాళ్ళలాగ, రోజుకో ఉద్యోగం మార్చి ఉంటే, వీళ్ళు ఇలా పెద్ద పెద్ద చదువులు చదివేవారా, ఉద్యోగం స్థిరంగా లేకపోతే డబ్బెక్కడినుండి వస్తుందీ, చదువులూ, పెళ్ళిళ్ళూ ఎలా చేసేవారు? ఏమైనా అంటే ఇప్పటివారు చెప్పే explanation ఒక్కటే–అప్పటి వారు జీవితం తో reconcile అయిపోయారు అని. ఒప్పుకున్నామండి.దానివల్ల లాభం ఎవరికి వచ్చిందీ?

ఇంకా ఏమైనా అంటే అప్పటికీ, ఇప్పటికీ సహస్రాలు తేడా ఉందీ, ప్రపంచం అంతా స్పీడ్ గా వెళ్తోందీ, మీలాంటివారు ఇంకా పాత జ్ఞాపకాలలోనే బ్రతుకుతున్నారూ అంటారు. ఒక్కటి చెప్పండి-ఇప్పటి వారికేమైనా మాలాంటివారి కొచ్చే Feel good జ్ఞాపకాలు ( ఉద్యోగాలకి సంబంధించినంత వరకూ) ఉన్నాయా? ఉండడానికి ఒకే ఉద్యోగంలో ఉన్నవాళ్ళెంతమంది? నాకు ఒక విషయం అర్ధం అవదు. మనం రోజూ తినే తిండితో బోర్ అవుతామా? రోజూ చూసే పిల్లలతో బోర్ అవుతామా? లేనప్పుడు రోజూ చేసే పనితో బోర్ ఎలా అవుతాము?,

    మనింటికి ప్రతీ రోజూ పని మనిషి వస్తుంది, చాకలి బట్టలు తీసుకుని వెళ్తాడు, పాల వాడు పాలు తీసికొస్తాడు, ఒక్కసారి ఊహించుకోండి వీళ్ళంతా వారి వారి పనులతో బోర్ అయిపోయి,
So called job satisfaction అనే వంక తో పని మానేస్తే ఎలా ఉంటుందో? నేను చెప్పేదేమిటంటే ఏదో ఒక ఉద్యోగంలోనైనా కొన్ని సంవత్సరాలు పని చేసి, ఆ పనిలొ నిమగ్నమై
జీవితంలో కొంత సమయమైనా ఈ Feel good అంటే ఏమిటో తెలిసికోవడానికి ప్రయత్నించమని.ఇదంతా పాత రాతి యుగం ఖబుర్లలాగా ఉన్నాయంటారు కదూ?
నేను వ్రాసినదంతా ప్రతీ ఏడాదీ ఉద్యోగాలు మార్చేవారి గురించి మాత్రమె. మనం చేసే ప్రతీ పనిలోనూ ఏదో ఒక ఆనందం ఉంటుంది. దానిని గుర్తించి, దానిని enjoy చేయడంలోనే ఉంది.

గత నెల రోజులుగా మారిన జాతీయ, అంతర్జాతీయ పరిస్థితుల రీత్యా, ఉద్యోగస్థుల దృష్టికోణం లో కూడా మార్పులు చూడొచ్చేమో… ఈ  Lock Down  పూర్తయేటప్పటికి, అసలు ఎంతమందికి ఉద్యోగాలుంటాయో తెలుస్తుంది.. అలాగని ఉద్యోగాలు ఊడిపోతాయనీ కాదు.. ఏమో what the future holds for us  అన్నదానికి గారెంటీ లేదుగా.. అయినా అంతా మంచే జరగాలని ఆశిద్దాం..

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు..చట్టాలు…

 చట్టాల దారి చట్టాలదీ.. మన దారి మనదీ…

మనదేశంలో, చాలామంది పెద్దగా పట్టించుకోని విషయం ఏమైనా ఉందా అంటే, ప్రభుత్వాలు చేసిన చట్టాలూ, సాంప్రదాయాలూనూ అనడంలో సందేహం లేదు. పట్టించుకోకపోవడం మాట అటుంచి, ఎవరైనా పెద్దమనుషులు, వాటిని పట్టించుకోవడం చూస్తే, వారిని వేళాకోళం చేయడమోటీ. దానితో ఎవరికివారే, “ మనకెందుకొచ్చిన గొడవా…” అనుకోడం.. దీనితోనే, సమాజంలో జరిగే , నేరాలు కూడా పెరిగిపోతున్నాయి. పోనీ, చట్టాలు కాపాడాల్సినవారు, ఏమైనా తమ విధులు సరీగ్గా నిర్వర్తిస్తున్నారా అంటే, అదీ తక్కువే.  ఎక్కడో, నూటికీ, కోటికీ ఒకరో, ఇద్దరో నిజాయితీ మనుషులు కనిపిస్తారు. పోనీ, వాళ్ళైనా క్షేమంగా ఉంటారా అంటే, అదీ లేదూ.. ఏరంగం తీసికున్నా, ఇదే రంధి. సునితంగా పరిశీలిస్తే, మనకే తెలుస్తాయి.

దేశంలో జరిగే ప్రతీ విషయానికీ, ఓ చట్టం చేసేశారు, మనరాజ్యాంగ కర్తలు. వచ్చిన గొడవేమిటంటే, ఆ చట్టంలో, వాటిని ఎలా, చట్టబధ్ధంగా అతిక్రమించొచ్చో, వెసులుబాట్లు కూడా చెప్పేశారు. ఏమాత్రం బుర్రలో “గుజ్జు” ఉన్నవాడైనా, వీటిని హాయిగా ఉపయోగించేసి, బలాదూర్ గా తిరిగేస్తున్నాడు. పైగా, ఏమైనా అంటే, “చట్టప్రకారమే కదా చేశానూ” అంటాడు. కావాల్సిందల్లా, అధికారమూ, లేదా కనీసం, అధికారం లో ఉన్నవాడితో పరిచయం..

ఉదాహరణకి, 18 సంవత్సరాల వయసు వచ్చేవరకూ, పిల్లలకి డ్రైవింగు  లైసెన్సు ఇవ్వకూడదూ అని ఓ చట్టం ఉంది. కానీ, ప్రతీరోజూ మనం చూసేదేమిటీ? స్కూలుకో, ట్యూషనుకో , ఒ పిల్లో, పిల్లాడో  జుయ్యిమంటూ స్కూటీ మీదో, బైక్కుమీదో  వెళ్ళడం. పైగా ఒక్కరే కాదు, మొగపిల్లలు ఓ ముగ్గురూ, ఆడపిల్లలైతే ఇద్దరూ, హెల్మెట్ అనేది ఉండాలి అని ఓ చట్టం ఉంది. కానీ, చాలా నగరాల్లో, వీటిని పట్టించుకునే వాళ్ళే లేరాయె. అటు తల్లితండ్రులూ, అలాగే ఉన్నారు, పిల్లల సంగతి సరే సరి. మన మనస్థత్వం ఏమిటంటే, ప్రభుత్వం చట్టం చేసింది కాబట్టి, దాన్ని ఉల్లంఘించడం మన జన్మహక్కు. బస్…

 ఏడాదికోసారి, అవేవో పాన్ మసాలాలూ, ఘుట్కాలూ, నిషేధించామంటారు. అయినా సరే, తినేవాళ్ళకి దొరుకుతూనే ఉంటాయి.. ఇంక టీవీల్లో యాడ్లు కూడా, ఆ కంపెనీ తయారు చేస్తూన్న ఇంకో పదార్ధం పేరుతో చూపించేస్తూంటారు.

 ఇంక ట్రాఫిక్కు సంగతి అడగొద్దు. ఎర్ర దీపం ఉన్నాసరే,  దూసుకుపోయేవారు కొందరైతే, పోనీ అని ఓ క్షణం ఆగి వెళ్ళేవారుకొందరూ, కొంతమంది బుధ్ధిమంతులు, పూర్తి ఆకుపచ్చ లైటొచ్చేదాకా, కదలరు, అలాటివాళ్ళని,  వెనకాలున్నవారు, హారన్ కొట్టి,కొట్టి  భయపెట్టేవారుకొంతమంది.

 ప్రభుత్వానికి కట్టాల్సిన పన్నుల విషయానికొస్తే, చట్టాలలో ఉండే లొసుగులు తెలియచెప్పే , టాక్స్ కనసల్టెంట్ల విషయం ఎవరికి తెలియదూ? మరి నల్లధనం పేరుకుపోతోందంటే పెరగదు మరీ ? ఇంక మన రాజకీయనాయకుల విషలు కూడా, ఈ చట్టాలకి అతీతులే. వాళ్ళేం చెప్తే అదే చట్టం. ఇవన్నీ చట్టానికి బంధించినంతవరకూ.

రాజకీయ నాయకుల విషయమైతే..  less said the better… వారెప్పుడూ,    దివినుండి, భువికి దిగొచ్చిన దైవదూతలనుకుంటారు. పైగా అధికారంలో ఉన్నప్పుడే కాదు, “ మాజీ “ లూ , వారి “  అనునాయులూ”,  ఓ  “ పార్టీ కండువా” వేసికున్న ప్రతీ గల్లీ నాయకుడు కూడా…

పుణ్యక్షేత్రాలలో చూస్తూంటాము– ఫొటోగ్రఫీ నిషిధ్ధమూ అని బోర్డులమీద రాసుంటుంది. అయినా సరే, ఎవరికీ కనిపించకుండా, రహస్యంగా ఫొటోలు తీయడం, కొందరికి ఆనందం. పైగా ఇంకోరితో గొప్పలు కూడా చెప్పుకోవచ్చుగా, మేము ఫలానా చోట ఫొటోలు తీసికున్నామూ అని. కానీ, వారు ఎంత హీనస్థితికి దిగజారిపోయారో వారికే తెలియని పరిస్థితి.  ఆ దేవాలయం అధికారులెవరైనా, ఈ విషయం గమనించి, వారి కెమేరాని, లాక్కుంటే తెలుస్తుంది, … మళ్ళీ దానికీ ఓ “ విరుగుడు “ ఉందండోయ్…  భక్తులమీద దేవాలయ అధికారుల ధాష్టీకం అంటూ, మీడియా ముందర హడావిడి చేయొచ్చు. లేదా కులంపేరుతో, ధర్నాలు చేయొచ్చు. కాదూ కూడదంటే, కెమేరా  ఉపయోగించింది, ఓ స్త్రీ అయితే, కావాల్సినంత కాలక్షేపం… మహిళా సంఘాలన్నీ ఊరేగింపుగా వచ్చి, స్త్రీల హక్కులమీద పేద్ద గొడవ చేయొచ్చు. ఇంతహడావిడిలోనూ, అసలు కారణం తెరవెనక్కు వెళ్ళిపోతుంది.

ఏడాదికోసారి, విద్యాసంస్థలు వసూలుచేసే ఫీజులగురించి, ఓ విధానమో, చట్టమో వస్తూనే ఉంటుంది. అయినా, వాళ్ళు వసూలుచేసే ,  “ మామూళ్ళ “ గురించి, చెప్పే ధైర్యం ఎవడికైనా ఉందా? కారణం, మన ప్రెవేటు విద్యాసంస్థలన్నీ, ఏదో ఒక రాజకీయనాయకుడికి సంబంధించినదే. అలాగే ప్రెవేటు ట్రావెల్స్ కూడా. కేంద్ర రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలే, ఏ పండగైనా వచ్చినప్పుడు, ఎడా పెడా ఛార్జీలు పెంచేస్తోంటే,  వీళ్ళనడిగేదెవడూ?

 పైగా ఇలాటివాటి గురించి ఎత్తితే “ చట్ట విరుధ్ధం “ అనడం.ఈమధ్యన అయితే దేశద్రోహం అని కూడా అంటున్నారు…. మరో తమాషా ఏమిటంటే, ఒకే చట్టం డబ్బున్నవారికి ఓలాగా, డబ్బులేనివారికి ఇంకోలా వర్తింపచేయడం.. గొప్పగొప్పవారు ఎలాటి నెరాలు చేసినా అదేదో bail  క్షణాల్లో వచ్చేస్తుంది.. కొండొకచో  anticipatory bail  కూడా దొరుకుతూంటుంది..కాదూకూడదనుకుంటే, విదేశాలకి పారిపోవడానికి  Passport, Visa  లు  home delivery  కూడా అవుతూంటాయి..

చట్టాలు వాటికి అప్పుడప్పుడు చేసే మార్పులూ చూస్తూంటే, ఎంతో ఆనందం వేస్తుంది.. ” అబ్బ మన దేశం లో ఎన్ని చట్టాలో.. ” అని..కానీ సాధారణంగా ఈ చట్టాలనబడేవి, నోరులేని అమాయక ప్రాణులమీదే అనడంలో సందేహం లేదు.. సంఘంలో పెద్దమనుషులుగా చెల్లుబాటవుతున్నవారికి తెలుసు.. ఏమీ పరవాలేదూ అని.. ఆమధ్యన ఎలెక్షన్లతరువాత, నేర చరిత్ర ఉన్న ప్రతీ రాజకీయనాయకుడూ, అధికార పార్టీలోకి లైను కట్టారు.. కనీసం ఓ అయిదేళ్ళపాటు గొడవుండదని.. వీళ్ళు ఓడిపోయి మరో పార్టీ వస్తే దాంట్లోకి జంప్.. సిగ్గూ శరమూ ఎప్పుడో వదిలేయబట్టే కదా రాజకీయాల్లోకి వస్త…

 సమాజంలో ఏ “ పెద్దమనిషి” ని అయినా అరెస్టు చేస్తే, వెంటనే ఓ ప్రకటన వింటూంటాము… “ చట్టం తన పని చేసుకుంటూ పోతుంది “ అంటూ. అలాగే, చట్టం దారి చట్టానిదీ, మన దారి మనదీనూ…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు–ఆటొమేషన్

 ఒకానొకప్పుడు  ఎవరైనా ఏ పనైనా చేయాల్సొస్తే, స్వయనా చేసుకోవడమో, మహా అయితే  ఆరోగ్యరీత్యానో, వయసురీత్యానో ఇంకోరెవరిచేతో చేయించుకునే వారు. అలాగే ఏదైనా తెలియకపోతే , స్కూల్లో ఉపాధ్యాయులనో, లేక ఇంట్లో ఉండే ఏ పెద్దవారినో అడిగి తెలుసుకునేవారు.

ఉదాహరణకి ఏ లెక్కలో తెలియకపోతే, ముందుగా ఎక్కాలు బట్టీపట్టించేవారు., దీనితో ప్రతీదీ లెక్కకట్టడం సులభంగా వచ్చేది. కొంతమందైతే నోటితోనే లెక్కలు కట్టేవారు—చాకలీ, పాలవాడూ లాటివారు. వాళ్ళకి లెక్కకట్టడానికి ఓ పేపరూ, పెన్సిలూ అవసరమయేవికావు. అలాగని వాళ్ళేమీ పెద్దపెద్ద చదువులు చదివేరనీ కాదు. వ్యాపారంలోకి వచ్చిన తరవాత, కనీసం లెక్కలైనా  వచ్చుండాలని ఓ దృఢనిశ్చయం  లాటిదన్నమాట.. నోటిలెక్కలు రాని, ఏ వ్యాపారస్థుదూ ఉండేవారు కాదు. అలాగే మన ఇళ్ళల్లో  మన అమ్మలూ, అమ్మమ్మలూ కూడా, బయటకెళ్ళి చదువులు చదవకపోయినా, రాయడం, చదవడం, అలాగే లెక్కలు కట్టడం కూడా సునాయసంగా వచ్చేసేది..  Degrees లేకపోయినా, పెద్దపెద్ద రచనలు చేసేవారు… ఎవరిపనులు వారు చేసుకోవడంలోనే ఆనందం పొందేవారు. దీనివలన ఇంకో ఉపయోగమేమంటే, ఆ పనిలో ఉండే సుళువులు కూడా తెలిసేవి, ఇంకోరికి చెప్పగలిగే స్థితిలో ఉండేవారు… ఎవరిపని వారే చేసుకోవడంతో, తమ ఆరోగ్యాలుకూడా బావుండేవి. శరీరంలోని అవయవాలకి , ఆ చేసే పని రూపేణా, మంచి   Exercise  కూడా ఉండేది. ఉదాహరణకి, ఏదైనా సమస్య వచ్చినప్పుడు, స్వంతంగా ఆలోచిస్తేనే కదా, మెదడుకి మేతలాటిదుండేదీ? అలాగే ఏపని స్వంతంగా చేసినా, సంబంధిత అవయవం, తుప్పుపట్టకుండా నాలుక్కాలాలపాటు పని చేసేదీ?

 కాలక్రమేణా, విజ్ఞానమూ  అభివృధ్ధి చెందిందీ, దానితో పాటు, సంబంధిత పనులకి కొన్నికొన్ని , పరికరాలూ, సాధనాలూ పుట్టుకొచ్చాయి… వీటిని ఏదో అత్యవసరానికి ఉపయోగించుకోవడం కాకుండా, ఎప్పుడుపడితే అప్పుడే  ఉపయోగంలోకి వచ్చి, అవి లేకపోతే మన జీవితమే వ్యర్ధమన్నంతగా తయారైపోయాయి…దీనివలన మనుషుల్లో బధ్ధకం, ఊబకాయం, లేనిపోని ఆరోగ్యసమస్యలూ మొదలయ్యాయి… ఆ తరంవారికీ, ఈతరంవారికీ స్పష్టంగా కనిపించే తేడా ఇదే… ఇదివరకటిరోజుల్లో శుభ్రమైన తిండీ, గాలీ ఉండడంతో విడిగా వ్యాయామాలూ, పరిగెత్తడాలూ అవసరమయేవి కావు.. ఓరకమైన క్రమశిక్షణ ఉండేది… అలాగని ఇప్పుడు లేదా అనీ కాదూ, ఉంది.. కానీ ఏ పనిచేయడానికైనా దానికో మెషీనూ, అది బాగా పనిచేసినంతకాలమూ గొడవలేదు. ఏ కారణం చేతైనా మూలపడిందా, మనం వీధిన పడిపోతున్నాము..

ఉదాహరణకి, ఏ పచారీ కొట్టుకైనా వెళ్ళి  పప్పులూ, ఉప్పులూ తీసుకున్నామనుకోండి, ధరని బట్టి, మొత్తం ఎంతయిందో నోటితో లెక్కకట్టడానికి బదులు, అదేదో  Calculator  ఉంటేనేకానీ, లెక్కకట్టే స్థితిలోలేరు… వాడి మెదడుకీ  పనిలేదూ, వాడికీ పనుండదూ, .. బహుశా ఇదంతా  Time saving  అని ఈతరం వారు సమర్ధించొచ్చు, కానీ  at what cost?

 ఆ భగవంతుడు మనకి ఆలోచించడానికి మెదడనే ఓ అద్భుతమైన అవయవం ఇచ్చినప్పుడు, దాన్ని ఉపయోగించడానికి ఏం రోగం ? ఈరోజుల్లో ఏది చూసినా ఔట్ సోర్సింగే (  Out sourcing )  కదా, అందుకేనేమో మనుషులు కూడా, అదే రంధిలో పడ్డారు. వాడేవాళ్ళకీ, తయారుచేసేవారికీ కూడా లాభదాయకంగా ఉంటోంది. ఉపయోగించేవాళ్ళుండబట్టేకదా తయారయేదీ… ఉభయతారకంగా ఉంది….

 టెక్నాలజీ ఎంతగా అభివృధ్ధి చెందిందో ఉదాహరణకి ఆమధ్యన  కొత్తగా ఆవిష్కరించబడ్డ   ALEXA  అనే పరికరం… దాన్ని ఏదడిగితే అది చేస్తుందిట. ఏపనైనా చేస్తుందిట. ఏ సందేహమడిగినా క్షణాల్లో జవాబు చెప్పేస్తుందిట. మంచంమీద పడుక్కుని , లైటార్పేయాలన్నా, గాస్ కట్టేయాలన్నా, టీవీ కట్టేయాలన్నా, తలుపులు మూసేయాలన్నా… ఒకటేమిటి, మనం ఒకానొకప్పుడు స్వయంగా చేసుకునే పనులన్నీ “ జీ హుజూర్.. “ అంటూ చేసేస్తుందిట. కాపరాలుకూడా చేసేస్తుందేమో చూడాలింక…ఈ మధ్యన ఎక్కడ చూసినా “ రోబో టెక్నాలజి “ ఉపయోగం స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది.. అదేదో మెషీన్ , ఓసారి స్విచ్ ఆన్ చేస్తే, మొత్తం కొంపంతా తుడిచి. “ మాప్ “ కూడా చేసేస్తుందిట.. పనిమనిషెందుకూ ఇంక?

దీనివలన ఉపయోగాలమాటెలా ఉన్నా, బధ్ధకం మాత్రం పెరగడం తథ్యం.  ఒకానొకప్పుడు చదువుకునే పిల్లలు ఏదైనా సందేహం వస్తే, ఏ పుస్తకం లోనో చదివేవారు.. ఇప్పుడో, ఆ  ALEXA  ని అడిగితే చాలు.  ఇంక ఆ పుస్తకాలూ, చదువులూ చట్టుబండలూ ఎందుకంటా?

టెక్నాలజీ అభివృధ్ధి చెందడం ఎంతో అవసరం, కానీ  మరీ మనుషుల్లో బధ్ధకం, అలసత్వం పెరిగేటట్టుగానా?  ఏమో కాలమే నిర్ణయిస్తుంది వీటి పరిణామాలు.. అవేవో తెలిసేదాకా హాయిగా సుఖపడ్డమే…

బాతాఖాని -లక్ష్మిఫణి కబుర్లు.. పరీక్షల హడావిడి..

   ఇదివకటి రోజుల్లో పరీక్షలైపోగానే శలవులిచ్చేసేవారు. ఆ శలవల్లోనే, పరిక్షపేపర్లు దిద్దడాలూ, ఫలితాలూ స్కూల్లో ఓ బోర్డుమీద పెట్టేవారు. ఓ విషయం చెప్పుకోవాలిలెండి, మరీ అధమాధముడయితే తప్ప, ప్రతీ వాడూ పై క్లాసులోకి వెళ్ళేవాడు. మరీ అత్తిసరు మార్కుల్లాంటివొస్తే, ఏదో మోడరేషన్ పేరుచెప్పి పై క్లాసులోకి తోసేసేవారు. ఉన్న నాలుగైదు సబ్జెక్టుల్లోనూ, దేనిలోనైనా కొద్దిగా తక్కువొచ్చినా, మిగిలిన మార్కుల  ప్రభావంతో గట్టెక్కేసేవారు. ఈ శలవల్లో, ఉపాధ్యాయులు పేపర్లు దిద్దే టైములో బలే తమాషాగా ఉండేది. కొంతమంది పేరెంట్స్ తమ పిల్లలకి మార్కులు వేయించుకోడానికి, టీచర్ల ఇళ్ళచుట్టూ ప్రదక్షిణాలు చేసేవారు. ఈ కరోనా మహమ్మారి ధర్మమా అని, దేశంలో చాలా రాష్ట్రాలలో ఈ ఏడాదికి మాత్రం 1^st  నుంచి  9^th   దాకా పరీక్షలు లేకుండా పాస్ చేసేస్తారుట.. సుఖపడ్డారు పిల్లలూ, వాళ్ళ తల్లితండ్రులూ…

 ఇవన్నీ ఓ ఎత్తూ, స్కూలుఫైనల్ పరీక్షలు మరో ఎత్తూనూ.  మారోజుల్లో SSLC  Board  కర్నూల్లో అనుకుంటా ఉండేది.. రాష్ట్రంలోని అన్ని పేపర్లూ, రాష్ట్రం మొత్తంమీది అన్ని స్కూళ్ళ ఉపాధ్యాయులకీ, దిద్దడానికి సద్దేవారు. అంటే, సాధారణంగా ఏ స్కూలు పేపరు ఏ చోటకెళ్ళిందో తెలిసేది కాదు.  ఆ పేపర్లు దిద్ది , ఓ  సైనుగుడ్డలో వాటిని పొందిగ్గా సద్ది, అటుపైన ఆ సైనుగుడ్డని సూదీదారంతో డబుల్ కుట్లు వేసి, రిజిస్ట్రీలో పంపేవారు. ఈ వివరాలన్నీ నాకెలా తెలుసా అంటే, మా ఇంటినిండా టీచర్లే.. మొత్తానికి ఏ శలవులాఖరికో ఫలితాలు వచ్చేవి. మళ్ళీ అదో పెద్ద సరదా. ఏ విశాలాంధ్ర పేపరులోనో రిజల్ట్స్ వచ్చేవి. మార్కులెలా వచ్చాయో తెలిసికోవాలంటే ఇంకో పదిరోజులో, పదిహేనురోజులో ఆగాల్సొచ్చేది.  SSLC  Book  అని ఒకటుండేది. దాంట్లో శ్రీ బి. వెంకటరమణప్పగారి  సంతకం స్టాంపుతో, మన మార్కులు వచ్చేవి. ఎంతచెప్పినా, ఓ 50 % వచ్చిందంటే గొప్పగా ఉండేది. ఆ  SSLC Book  అప్పటికీ, ఇప్పటికీ మన జన్మదిన దాఖలా. ఈరోజుల్లోలాగ  Birth Certificates  వగైరా ఉండేవి కావు. దాంట్లో వేసిన జన్మతిథే ఫైనల్.

మొత్తానికి SSLC  పాసయితే, ఊళ్ళోనే ఉండే కాలేజీ. ఎక్కడో తప్ప పైఊళ్ళకి పంపేవారుకాదు. పైగా ఆరోజుల్లో, ఇప్పటిలాగ కార్పొరేట్ స్కూళ్ళూ, కాలేజీలు ఉండేవి కావు. ఊళ్ళో ఉండే ఏ జమిందారుగారో, ఊరికి ఉపకారం చేద్దామని, సమృధ్ధిగా విరాళాలూ, భూదానం చేసి ఓ కాలేజీ మొదలెట్టేవారు. దాన్ని రాష్ట్రంలో ఉండే ఏ మూడు నాలుగు విశ్వవిద్యాలయాలకో అనుబంధం చేసేవారు. కాలేజీ పరీక్షలు ఆ విశ్వవిద్యాలయం వారు నిర్వహించి, డిగ్రీ ఇచ్చేవారు. కాలేజీ లెక్చెరర్స్ అయినా, స్కూలు ఉపాధ్యాయులైనా  ఓ బాధ్యతతో చెప్పేవారు. ఇప్పుడున్న కోచింగ్ క్లాసులూ, సింగినాదం ఉండేది కాదు.. సాధారణంగా క్లాసులో చెప్పేదే అర్ధమయేటట్టు చెప్పడం ఓ ప్రత్యేకత. అంతగా అర్ధం కాకపోయినా, మాస్టారింటికి  వెళ్ళి అడిగే చొరవా, చనువూ ఉండేది. మాతృభాష తెలుగుకి స్కూల్లోనూ, కాలేజీ మొదటి సంవత్సరంలోనూ కూడా పెద్దపీటే వేసేవారు.. కాలేజీకి వెళ్ళేదాకా సాధారణంగా నిక్కర్లే. కాలేజీకి వచ్చిన తరవాతే, చేతికో వాచీ, వేసికోడానికి ప్యాంటులూనూ. డిగ్రీ చేతికి వచ్చిన తరువాత, వారివారి ఆర్ధిక స్తోమతను బట్టి, ఏ పైచదువులు ఇంజనీరింగుకో, మెడిసిన్ కో ఏ విశాఖపట్నమో, కాకినాడో, గుంటూరో వెళ్ళేవారు. కారణం ఆ కాలేజీలు అక్కడే ఉండేవి కాబట్టి. మిగిలినవారు ఏ టీచర్ ట్రైనింగుకో వెళ్ళేవారు. మిగిలినవారంతా ఏ తాలూకాఫీసులోనో  ఉద్యోగాల్లో చేరేవారు. ఎక్కడో నూటికీ కోటికీ ఏ తెలివైనవారో విదేశాలకి వెళ్ళేవారు. ఆరోజుల్లో అలా వెళ్ళిన మన తెలుగువారే, అంచెలంచెలుగా ఎదిగి, ఇప్పుడు ఉన్నతస్థానాలు చేరుకుని, విదేశాల్లో వెలిగిపోతున్నారు. వాళ్ళూ పైచెప్పిన క్రమంలోనే చదువుకుని పైకొచ్చిన వారే. కానీ వారి పునాదులు గట్టివి.  చదువుని ఓ దేవతగా భావించి అభివృధ్ధిలోకి వచ్చారు. కాలేజీల్లోనూ అక్కడా, కొత్త విద్యార్దులని ragging  పేరుతో హింసించేవారు కాదు. అలాగని అసలు ఆ సరదాయే లేదనీ కాదు. సరదాగా వారిని ఆటపట్టించి కొత్త పోగొట్టేవారు. రాజకీయాలుండేవా అంటే ఉండేవే అని చెప్పుకోవాలి. కానీ అవన్నీ కులమతాలకి అతీతంగా ఉండేవి.  విద్యార్ధులకి ఓ హెడ్మాస్టారన్నా, ప్రిన్సిపాలుగారన్నా ఓ విధమైన భక్తీ గౌరవమూ ఉండేవి. కారణం వారి ప్రవర్తనే అని చెప్పడంలో ఎటువంటి సందేహమూ లేదు. ఇప్పటివారికి ఆరోజుల్లో చదువులంటే , ఏదో వానాకాలం చదువుల్లెద్దూ అనే ఓ దురభిప్రాయం ఉంది.

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు–పెరటి చెట్టు…

పురాతన గ్రంధాల్లో చదివాము— వైద్య శాస్త్రంలో మన దేశంలో ఎందరో ఘనాపాఠీలుండేవారని… మన పెద్దలు తమ అనుభవంచేతనైతేనేమిటి,  ఆ గ్రంధాలు చదవడం వలన అయితేనేమిటి, తరతరాలుగా వనమూలికలనే ఉపయోగించి వైద్యం చేసేవారు. వీటిని ఎలా వాడాలో, ఏ మొతాదులో వాడాలో కూడా పుస్తకాల్లో వివరంగా ఉండేది… కాలక్రమేణా వంశపారంపర్యంగా సామాన్యులకి కూడా అందుబాటులోకి వచ్చాయి. పైగా ఈ వనమూలికలు చాలా ప్రదేశాల్లో దొరికేవి. ఏ మూలిక దేనికి ఉపయోగిస్తుందో తెలిస్తే చాలు… ఇంట్లోనే  ప్రధమ చికిత్సలాటిది కానిచ్చెసి, అవసరాన్నిబట్టి ఏ  వైద్యుడివద్దకో తీసికెళ్ళేవారు..

 అందుకనేనేమో మన చిన్నప్పుడు, ఏదెబ్బైనా తగిలి రక్తం కారుతూంటే, వెంటనే ఏ పసుపో అద్దేస్తే రక్తం కాస్తా కారడం ఆగిపోయేది. అలాగే ఏ కావిర్లు లాటివో వస్తే, అదేదో చెట్టు ఆకులు తెచ్చి, పసరు  ఓ నాలుగైదురోజులు తాగిస్తే, మామూలు గా అయిపోయేవారు. ఇంక పాము కాటులూ, తేలుకాట్లకీ అయితే , ఏవో మంత్రాలు వేస్తే, ఆ విషం కట్టుబడిపోయేది. “ మంత్రాలకి చింతకాయలు  రాల్తాయా”  అని ఇప్పటివారు హేళన చేయొచ్చు, కానీ రాలేవన్నది మాత్రం నిజం… అలాగే పెరిగిపెద్దయాము కదా.. ఏ పిప్పిపన్ను నొప్పో వస్తే ఓ లవంగం అక్కడ పెట్టుకుంటే, ఆ నొప్పి తగ్గేదిగా.  అవన్నీ ఈనాటివారు  విన్నప్పుడు నవ్వులాటగా కనిపించవచ్చు, కానీ ఈ లవంగాలతోనూ, ఈ పసుపుతోనూ తయారుచేసి, ఏదో బహుళజాతి కంపెనీవాళ్ళో , పెద్దపెద్ద  వ్యాపార ప్రకటనలతో హోరెత్తించేసి, తయారీ ఖర్చుకి నాలుగైదింతలు చేసి అమ్మినా, ఎగబడి కొనుక్కుంటారే కానీ, “ అరే ఇది మన పసుపే, మన లవంగమే కదా.. “ అని ఒక్కడూ ఆలోచించడు. ఒకానొకప్పుడు పళ్ళుతోముకోడానికి, బొగ్గో,  వేపపుల్లో వాడేవారు.. అవన్నీ  exploit  చేస్తూ,  “ మీ Tooth  paste  లో  Coal ఉందా,  Neem  ఉందా “ అని ప్రకటనరావడం తరవాయి, “ అబ్బ ఎంత మంచి పేస్టో.. “ అంటూ ఇంట్లో వాళ్ళందరూ ఆ పేస్టే వాడ్డం… వీటికి సాయం , యోగా లో ప్రసిధ్ధిచెందిన ఆ పతంజలి గారేమో , బహుళజాతి కంపెనీలు తయారుచేసే ప్రతీ వస్తువునీ, మన దేశీయ పేరుపెట్టగానే , వాటి వెనక్కాల పడ్డం ఓ వేలం వెర్రైపోయింది… MNC Brands  అన్నిటికీ ఓ దేశవాళీ పేరు పెట్టి, తన   Business Empire  ని లక్షల  కోట్లలోకి తీసికెళ్ళగలిగారు.

 ఇవన్నీ ఒక ఎత్తైతే, ఆరొగ్యవిషయంలో, విదేశీ శాస్త్రజ్ఞులు చెప్పిందే మన వాళ్ళకి వేదం… పోనీ మనవాళ్ళేదైనా చెప్తే వింటారా, అబ్బే .  అదేదో  విదేశీకంపెనీ ఓ మందుతయారుచేసిందంటే, వాళ్ళ దేశం లో అమ్ముడుబడ్డా లేకపోయినా, మనవాళ్ళు మాత్రం తప్పకుండా కొంటారు… ఎంతైనా ఫారిన్ కంపెనీదికదాండీ.. అంటూ.. అవే మూలాలతో దేశంలో ఎవరో తయారుచేస్తే దానిమొహం చూసేవాడుండడు…  ఆ విదేశీ శాస్త్రజ్ఞులు తక్కువ తిన్నారా ఏమిటీ?   యుగయుగాలనుండీ మన దేశంలో విరివిగా వాడుకలో ఉండే కొన్నిటిని,  ఏదో  research  పేరుతో “ హాఠ్ దాన్ని ఉపయోగిస్తే ఆరోగ్యానికి హానికరం “ అంటాడు. అప్పుడెప్పుడో, మన పసుపు మీద అవాకులూ చవాకులూ మాట్టాడారు.. చివరకి వాళ్ళ విదేశీ కంపెనీలే తెలివితెచ్చుకుని, అదే పసుపు కి బ్రహ్మరధం పడుతున్నారు. ఈమధ్యన ఇంకోడెవడో “ కొబ్బరి నూనె విషంతో సమానం.. “ అన్నాడు. అంటే మనవాళ్ళు యుగయుగాలనుండీ కొన్ని చోట్లైతే వంటకి కూడా, వాడుతున్నది విషమా?  మనవాళ్ళకి ఎటువంటి ఆరోగ్య సమస్యా రాలేదే?కరోనా మహమ్మారి ధర్మమా అని so called technologically developed  దేశాల్లోనే మరణాలు ఎక్కువగా రికార్డవుతున్నాయి.  ఆయనెవరో ఈమధ్యన  రొజూ ఓ మూడు నాలుగు చెంచాల కొబ్బరి నూనె తాగితే, ఎలాటి ఆరోగ్యసమస్యలూ ఉండవన్నారు. ఎవరిని నమ్మేదీ?

అంతదాకా ఎందుకూ… యుగయుగాలనుండీ అలవాటు పడ్డ  Gripewater  ని పక్కకు పెట్టేసారు.. ఈ విదేశీ కంపెనీలు.. నెత్తికి నూని, అన్నంలోకి నెయ్యీ వేసుకోవడం ఓ ఘోరపాపంకిందజమకట్టించేసారు..ప్రతీదానికీ అదేదో కొలస్ట్రాల్ పెరుగుతుందీ అని భయ పెట్టడం.. అసలు ఈరోజుల్లో వచ్చే రోగాలకి ముఖ్య కారణం—బర్గర్లూ, సబ్ వేలూ, వాటితో సాఫ్ట్ డ్రింకులూ అని మాత్రం ఒప్పుకోరు..

ఈ కరోనా  Lockdown  వలనైనా వీటి వాడకం తగ్గితే బావుండును…

గుర్తుండే ఉంటుంది- ఆమధ్యనెప్పుడో , తలనొప్పికి వాడే  SARIDON  మాత్రలు నిషేధించేమని ఓ ప్రకటన వచ్చింది. వాటిని వాడితే అవేవో  side effects  వస్తాయన్నారు. కొంతమందికి వాటిని వేసుకుంటేకానీ తలనొప్పి తగ్గదాయే. పైగా వీటికి డాక్టర్  prescription  కూడా అవసరం లేదు. ఏడాది తిరిగేటప్పటికల్లా సుప్రీం కోర్టు వారు, “ ఏం పరవాలేదూ వాడుకోవచ్చూ.. “ అని తీర్పిచ్చేసారు. అసలు మొదట్లో, ఎందుకు వాడద్దన్నారో మాత్రం తెలియదు. .. ఏమో సుప్రీంకోర్టు న్యాయమూర్తుల్లో ఎవరైనా వైద్యుడున్నారేమో….

అసలు గొడవంతా ఎక్కడంటే, మనవాళ్ళు దేశంలో వైద్యవిద్య అభ్యసించి, పై చదువులకి విదేశాలు వెడతారే అక్కడొచ్చింది… పోనీ ఆ పైవిద్యేదో మన దేశంలోనే చదవొచ్చా అంటే, ఇక్కడేమో ప్రవేశానికే వందలకొద్దీ ఆటంకాలు, ఏవేవో అడ్డంకులు.., కాదూ కూడదంటే, ఏ  Private College  లోనో కోట్లు ఖర్చుపెట్టాల్సిన పరిస్థితి. ఈ గొడవంతా పడలేక, ఆ ఖర్చేదో పెట్టుకుంటే, హాయిగా విదేశీ   degree  దొరుకుతుందికదా అని, అక్కడకే లైను కట్టేస్తున్నారు. పైగా ఆ డాక్టరు  పేరు చివర ఓ విదేశీ degree  తగిలిస్తే, కాసుల వర్షమే కదా…

 “ పెరటి చెట్టు వైద్యానికి పనికిరాదు “ అన్న  లోకోక్తిలోంచి బయటపడితే తప్ప, మనకి బాగుపడే లక్షణాలు కనిపించడం లేదు…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు–keeping fingers crossed…

 ప్రవచనాల్లో చెప్పగా విన్నాం—కాలమానాన్ని  నాలుగు యుగాలుగా విభజించారని..

కృత యుగం

త్రేతా యుగం

ద్వాపర యుగం

కలియుగం

 ఏదో కాలజ్ఞానం బోధిస్తానేమో అని మాత్రం కంగారు పడకండి.. అంత పరిజ్ఞానం లేదు..ప్రస్తుతం జరుగుతున్నది కలియుగం అని కదూ అంటారూ.. అది కూడా ఎలా తెలిసిందీ అంటే, మనింట్లో పెద్దవాళ్ళు , ఏదైనా కొత్త విషయం విన్నా, అసలలాటిది జరుగుతుందేమో అనే ఊహ కూడా లేనప్పుడు.. “ అంతా కలి కాలం బాబూ..” అనేవారు గుర్తుండే ఉంటుంది. అంటే ఈ “ కలియుగం “ లో   anything can happen beyond rational thinking  అనే కదూ..  ఆనాటి విషయాలేమైనా, వారు చదివినవో, లేక విన్నవో చెప్పడానికి ప్రయత్నించినా  ఈ తరం పిల్లలు సుతరామూ ఒప్పుకోరు… కనీసం ఇదివరకటి రోజుల్లో వినడమైనా వినేవారు.. ఇప్పుడు ఏ విషయం చెప్పినా ముందు “  Why? “  అంటారు.. దానికి సమాధానం మనదగ్గర ఉండదాయే..Life goes on…

 ఈ 21 వ శతాబ్దం ప్రారంభమయి 20 ఏళ్ళవుతోంది—అందరికీ గుర్తుండే ఉంటుంది.. 1999 వ సంవత్సరం పూర్తయి, 2000  సంవత్సరంలోకి అడుగెట్టే ముందర , నానా హడావిడీ జరిగింది..అంతర్జాలం ప్రాచుర్యంలోకి వచ్చి చాలాకాలమే అయింది.. సాధారణంగా సంవత్సరాలు రాయాల్సొచ్చినప్పుడు మరీ నాలుగంకెల్లో కాకుండా, రెండేసి అంకెల్లో తేల్చేసేవారు.. ఉదాహరణకి 1975 ని  75 అని రాస్తే సరిపోయేది.కానీ 1999 తరవాత  2000 వ సంవత్సరానికి 00 అని రాస్తే నానా అల్లరీ జరిగిపోయేది, 1900 కీ  00 రాసి, 2000 కీ 00 రాయలేముగా.. అదేదో   Y2K  అన్నారు..తరవాత 2001 నుండీ 01..02..03..20 దాకా వచ్చేసాము.

 ఈ రోజుల్లో అంతా స్పీడు యుగం.. కిందటి శతాబ్దంతో పోలిస్తే, ఎన్నో ఎన్నెన్నో కొత్త ఆవిష్కారాలు వచ్చేసాయి.. వచ్చే 30 -40  ఏళ్ళల్లోనూ  ఇంకా అభివృధ్ధి చెందుతాయనడం లో సందేహమే లేదు..మా రోజుల్లో మేము చదువుకున్నవి, నేర్చుకున్నవీ. ఈ రోజుల్లో వచ్చిన అభివృధ్ధితొ పోలిస్తే, ఎంత వెలవెలలాడిపోతున్నాయో, అలాగే ఈ రోజుల్లో నేర్చుకున్నవి కూడా, వచ్చే 30-40 ఏళ్ళల్లో  outdated  అయిపోవడం మాత్రం ఖాయం..

 కొత్తగా ప్రపంచాన్ని గడగడలాడిస్తూన్న “ కరోనా “ వైరస్ ధర్మమా అని, దేశంలో ఎప్పుడూ ఊహించని పరిణామాలు చోటు చేసుకుంటున్నాయి. ఇన్నాళ్ళూ కననివీ, విననివీ గత మూడువారాలుగా జరుగుతున్నాయి… ఇంకా ఎన్నా (న్నే) ళ్ళు కొనసాగుతాయో ఆ భగవంతుడికే తెలుసు.. ఎప్పుడూ కలలో కూడా ఊహించనివన్నీ జరుగుతున్నాయి.24 గంటలూ జనసందోహంతో నిండిపోయే  ముంబై లోకల్స్ 3 వారాలపాటు మూసేసారు.దేశమంతా విమానయానాలు ఏక్ దం బంధ్..దేశంలో కశ్మీర్ నుండి కన్యాకుమారి దాకా జోడించే రైలు మార్గాలు అన్నీ కూడా 3 వారాలు బంధ్.నగరాల్లో రోడ్లన్నీ నిర్మానుష్యం.. ఇదంతా ఎందుకూ.. ఆ మహమ్మారి  కరోనా, మరణ తాండవానికి బ్రేక్ పెట్టడానికి.దేశంలో ఉండే ప్రసిధ్ధ దేవాలయాలు మూసివేసారు.. చర్చిల్లో, మసీదుల్లో ఆదివారాలు, శుక్రవారాలు జరిగే ప్రార్ధనలక్కూడా బ్రేక్ పడింది.. అసలు ఇలాటి పరిస్థితి వస్తుందని ఎప్పుడైనా ఊహించామా?కానీ వచ్చింది.. ఈ మూడు నాలుగు వారాలూ ఎలా ఉంటాయో అప్పుడే చెప్పలేము..ఒకలా చెప్పాలంటే సామాన్య జనజీవనమే బంధ్ అయిపోయింది.. ఇలాటివన్నీ సినిమాల్లో కెమేరా మాయాజాలంతో చూపించేవారు.. కానీ ఇప్పుడు యదార్ధంగా జరుగుతున్నదదే… పైగా ఈ LOCK DOWN  ఇంకా ఎన్ని రోజులు/నెలలు ఉంటుందో ఎవరూ చెప్పలేరు..

 అన్ని ఓ కొలిక్కొచ్చి పరిస్థితి చక్కబడిందే అనుకుందాం… అసలు గొడవంతా అప్పుడు ప్రారంభం అవుతుంది..  ప్రపంచ ఆర్ధికవ్యవస్థ అంతా అతలాకుతలం అయిపోయింది.. ఉద్యోగాలుంటాయో ఊడుతాయో చెప్పలేము..   సాధారణంగా కొత్త సంవత్సరం వచ్చిందంటే, ఏవేవో జాతకాలు మారుతాయేమో అని అనుకుంటాం, కానీ మరీ ఇంత దారుణంగా మారతాయని మాత్రం ఎవరూ ఊహించుండరు..

ప్రస్తుతరోజుల్లో ఉన్న సదుపాయం ఏమిటంటే, అంతర్జాలం ధర్మమా అని, దేశవిదేశాల్లో జరుగుతూన్న పరిణామాలని క్షణాల్లో తెలుసుకోగలుగుతున్నాము..అంతరిక్షంలో తిరుగుతున్న కమ్యూనికేషన్ ఉపగ్రహాల మూలంగా…  కర్మకాలి వాటిల్లో ఏమైనా సాంకేతిక లోపాలొచ్చి , ఆ కక్ష్యలోంచి బయటకొచ్చేస్తే ? రావని ఎవరుమాత్రం గారెంటీ ఇవ్వకలరూ?  ఆకాశంలో పక్షులు తప్ప మరోటి కనిపించడం లేదు, గత కొద్ది రోజులుగా..  ఇవన్నీ ఎప్పుడైనా ఊహించామా?

చివరకి తేలిందేమిటంటే  …ఏదీ మన చేతిలో లేదనీ, ఆ పైవాడు ఎలా ఆడిస్తే ఆడ్డమే అనీ.. ఈ విషయం ఎప్పణ్ణుంచో చెప్తున్నారు అయినా వినేదెవరూ?

సర్వేజనా సుఖినోభవంతూ…