బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– అయోమయం అధ్వాన్నం…

గుర్తుందా మనదేశంలో ఏ ప్రాంతంలోనైనా సరే, ఊళ్ళో రెండుమూడేళ్ళకోసారి రోడ్లు వేస్తూంటారు. ఒకానొకప్పుడు మట్టిరోడ్లు, ఆ తరవాత కంకర, ఇప్పుడైతే ఏక్ దం కాంక్రీటులోకి దిగిపోయారు. ఒకప్పుడు వర్షాలువచ్చినప్పుడు ఆ నీళ్ళు  ఇంకడం, దానిద్వారా భూజలసంపద  పెరగడం, దానివలన ఎక్కడైనా ఓ చెరువో, నుయ్యో తవ్వినప్పుడు, నీళ్ళు పడడం  లాటివన్నీ కథల్లో చదువుకోడమే.. ఈరోజుల్లో మట్టి అనేదే కనిపించదు.. అయినా ఇప్పుడు ఆ గొడవంతా ఎందుకులెండి– కాంక్రీటు రోడ్లకి అలవాటు పడిపోయారు జనాలు.. దానికి సాయం పంచాయితీ బోర్డులూ, మునిసిపాలిటీలూ, కార్పొరేషన్లూ కూడా ఈ రోడ్లు వేయడమనే ప్రక్రియకి ప్రాధాన్యత ఇస్తున్నారు. రోడ్లు వేయడంవరకూ బాగానే ఉంది..  ఆరోడ్డువేసేది ఓ శాఖవాడు, తీరా ఆరోడ్డు వేసిన తరువాత ఇంకో శాఖవాడికి గుర్తొస్తుంది– అరే అక్కడ నీళ్ళ పైపుకి ఏదో రిపేరీ వచ్చిందీ అని– ఆ వేసిన రోడ్డేదో తవ్వేసి వాడిపని వాడు చూసుకుంటాడు.. అలా వివిధశాఖలవారూ– అంటే టెలిఫోను, ఎలెట్రీ, వీళ్ళు కాకుండా ప్రెవేట్ కంపెనీల వాళ్ళూ ( కేబుల్స్ వేయడానికి).. ఎవరిదారిన వాళ్ళు , ఒకరితరవాత ఇంకోరు  వేసిన రోడ్డుని తవ్వుకుంటూ పోతారు. మధ్యలో  BRTS  అంటారు,  Metro  అంటారు.. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే, మనరోడ్లు లక్షణంగా ఎప్పుడూ ఉండవు. అన్ని శాఖలవాళ్ళూ  coordinate  చేసుకుని పని ఎందుకుచేయరో ఛస్తే అర్ధమవదు.  అవునులెండి ..ఈ పనులకి టెండర్లూ.. అస్మదీయులూ, తస్మదీయులూ.. ఎంత కథ నడవాలీ?

ప్రభుత్వాల ముఖ్యోద్దేశమేమిటంటే, ఏదోలాగ జనాల్ని సుఖంగా బతకనీయకూడదని… ఏమిటేమిటో  welfare statట్టూ సింగినాదం అంటూంటారు. అప్పుడెప్పుడో UPA   ప్రభుత్వం, నందన్ నీలెకేనీ గారి నేతృత్వంలో ,    ఆధార్  గుర్తింపు కార్డులు మొదలెట్టారు.. వాటిని మొదలెట్టినప్పుడు, ప్రస్తుత అధికార ( ఆనాటి ప్రతిపక్షం )పార్టీవారు.. హాత్తెరీ ఇంత ఖర్చు అవసరమా, ఇదేమైనా అమెరికాయా ప్రతీ పౌరుడికీ గుర్తింపు కార్డెందుకూ, ఏదో ఎన్నికల టైములో పట్టించుకుంటే సరిపోదా…  blah..blah..  అని ఏవేవో అనేసారు., ఆ కార్డుల ప్రక్రియ పూర్తయేసరికి  UPA  వారి పుణ్యకాలం కాస్తా పూర్తయిపోయింది…   BJP  అధికారంలోకి రావడమేమిటి, ఇదివరకటి  సంక్షేమ పథకాల పేర్లన్నీ మార్చేసి, కొత్త పేర్లు పెట్టేసారు   Old wine in New bottle… పైగా ఇవన్నీ ” అచ్చే దిన్ ” అన్నారు.. ఓహో నిజమే కాబోసనుకున్నారు జనాలు. ఆధార్ గుర్తింపు కార్డుదగ్గరకొచ్చేసరికి, ఏం చేయాలీ  తీసేద్దామా పోనీ, అని తర్జనభర్జనలు చేసేసి, మళ్ళీ ఖర్చెందుకూ అనుకుని, ఏదో ఘనకార్యం చేసినట్టు , తీసేయకుండా కొనసాగించారు.పోనీ ఉంచినవాళ్ళు శాంతంగా ఉండాలా, అబ్బే, ప్రతీదానికీ లింకు చేయాలన్నారు. అసలు మన అస్థిత్వం , ఆ ఆధార్కార్డ్ లో నిక్షిప్తం అవాలన్నారు.. అసలు ఏవేంకావాలో, ఆ కార్డ్ చేసినప్పుడే అడిగేస్తే గొడవుండేది కాదు… అబ్బే ప్రభుత్వ నిర్వాకం కదా, రోడ్లు వేసేటప్పుడు, ప్రాంతీయ స్థాయిలో ఎలా ఉంటుందో, అదే జాతీయ స్థాయిలో  మొదలెట్టారు..  ఓవైపున  మొబైల్ లో కొత్త సిమ్ వేసుకోడానికి,  biometeric  ఎలాగూ చేస్తారు.. అది   TRAI  కి సరిపోదుట, మన ఆధార్ కార్డుకీ, మన మొబైల్ నెంబరు జోడించడం అనివార్యం అని మొదలెట్టారు… 

సరే మా ఇంటిదగ్గర ఉండే  IDBI Bank  బయట  2018  జనవరి నుండీ, ప్రతీరోజూ, జనాలు బారులు తీసి నుంచోడం చూడ్డమయితే చూసాను.. ఓ రోజు క్యూలో నుంచున్న ఓ పెద్దమనిషిని అడిగితే, ” ఏమో నాకూ తెలియదూ.. అందరూ నుంచుంటున్నారు కదా అని నేనూ నుంచున్నానూ, ఏమో మోదీగారు అప్పుడెప్పుడో ప్రతీ బ్యాంకు ఎకౌంటులోనూ 15 లక్షలు వేస్తానన్నారుగా.. అదయుండొచ్చూ.. “.. ఇలాకాదని అక్కడుండే సెక్యూరిటీ అతన్ని అడిగితే చెప్పాడు.. ఆధార్ – మొబైల్ లింకింగ్ ప్రక్రియ అని. మూడేళ్ళ క్రితం నా  Pension life certificate  కోసం  SBI  కి వెళ్ళినప్పుడు, నా అధార్ కార్డూ, నా  mobile  లో  O T P   లక్షణంగానే వచ్చాయి.. అయితే ఈ గొడవ నాకవసరం లేదని వదిలేసాను… ఆమధ్య ఎప్పుడో,  SBI ATM  కి వెళ్తే, మొట్టమొదట..  ” You want to update your ADHAAR ? ”  అని   display  అవగానే, బుధ్ధిమంతుడిలా, నెంబరు వేసాను… ” అబ్బే  ..  could not be verified  అంది.మరి ఇదివరకు లక్షణంగా ఉన్నది ఏమైపోయినట్టో ఆ దేవుడికే తెలియాలి.. సరే పేద్ద పనేమీ లేదుగా, నేనూ చేసేసికుందామనుకుని ఏప్రిల్ 3 న  IDBI Bank  కి వెళ్తే, ఆ  Adhar Exercise  అంతా ఆపేసామన్నారు. హాయిగా ఇంటిదగ్గరది వదులుకుని, ఊళ్ళో ఈ కేంద్రాలగురించి అన్వేషణ ప్రారంభం…  e- seva kendras  లు చూస్తే, అక్కడేమో కొల్లేరుచేంతాళ్ళంత క్యూలూ.., పైగా రోజుకి limited to 10 Nos,  వాటికి  టోకెన్లూ.. అడక్కండి, చిరాకెత్తిపోయింది. ఊళ్ళో ఉన్న ఈ కేంద్రాలన్నీ వెదికినా, ఇదే తంతు. పోనీ ఆ నింపాల్సిన  application form  ఇస్తారా అంటే అదీ లేదూ.. క్యూలో నుంచుంటేనే ఇస్తారుట.. ఈ మధ్యలో మా అబ్బాయి ..” డాడీ లింకుచేసారా.. ” అంటూ.. ఇంటావిడైతే అడక్కండి… ఈమధ్యలో వాళ్ళెవరో  Supreme Court  లో  P I L  వేసారు–ఇదంతా  against fundamental rights  అని.. వాళ్ళేమో   తీర్పు ఇచ్చేదాకా ప్రభుత్వాన్ని నోరుమూసుక్కూర్చోమన్నారు..ఏమో ఆ తీర్పెలా ఉంటుందో ఎవడికి తెలుసూ, మనపనేదో చేసేస్తే ఓ గొడవొదిలిపోతుందీ అనుకున్నాను. నా అదృష్టం చూడండి.. మా దగ్గరలో ఉండే,  IDBI Bank  దగ్గర బోర్డుపెట్టారు.. ఆధార్ కార్యక్రమం గురించి.. లోపలకి వెళ్ళిఅడిగితే, ఓ ఫారం ఇచ్చి, నింపితెమ్మన్నారు.. సరే అనుకుని మర్నాడు వెళ్తే, అదేదో మాయదారి  Server down.. ఓ గంట కూర్చున్నతరవాత మళ్ళీ రమ్మన్నారు. ఆ సోమవారం, ఇంటావిడ బయటకు వెళ్ళడంతో నేనూ, నా సంచీ ( పంచాంగం కట్టలాగ ) రెడీ.. మూడునిముషాల్లో పని పూర్తిచేసాడు ఆ అబ్బాయి. ఆంటీని మర్నాడు తీసుకొస్తే ఆవిడదికూడా చేసేద్దామూ అని ఆశ్వాసనిచ్చాడు. మర్నాడు నేనూ. ఇంటావిడా, నా సంచీ ..మళ్ళీ హాజరూ..  Server down  మళ్ళీ…

తిరిగి మూడున్నరకి వెళ్ళి ఆంటీగారి ఆధార్ సంబంధిత యజ్ఞం పూర్తిచేసాము.. కథ సుఖాంతం..

నాకో డౌటు– ఈ మధ్యన  TRAI  వాళ్ళు మొబైల్ నెంబర్లన్నీ  13 digits  లోకి మారుస్తామంటున్నారు.. మళ్ళీ ఇదంతా తిరిగిచేయాలేమో..  keeping fingers crossed.  మధ్యలో ఎవడో ” ప్రవర ” లింకుచేయాలనొచ్చు.. ఏమో.. ” అఛ్ఛే దిన్ ” కదా..  anything can happen.

Advertisements

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు- రెండు సినిమాలు

 ఒకానొకప్పుడు కొత్తగా వచ్చిన సినిమాలు ఏ కారణం చేతైనా మిస్సయితే, వాటిని  TV  లో చూడ్డానికి చాలారోజులు పట్టేది. పైగా ఈమధ్యన  Social media  ధర్మమా అని, కొత్తసినిమాల రివ్యూలూ, అభిప్రాయాలూ ఊదరగొట్టేస్తున్నారు.. ఏదైనా సినిమా వస్తే చాలు Facebook  లో పోస్టులూ, వాటిపై స్పందనలూనూ.. అవన్నీ చదివి అయ్యో మనం చూడలేకపోయామే అనే ఓ రకమైన  disappointment  కలుగుతుంది… సినిమా మాటెలా ఉన్నా, దాన్ని మొదటి వారం లో, ( ofcourse  ఇదివరకటిరోజుల్లోలాగ శతదినోత్సవాలు కాదనుకోండి,) లేదా కనీసం పన్నెండొ రోజుకైనా చూడలేకపోతే, సమాజంలో అందరూ చిన్నచూపు చూస్తారు… వీటన్నిటికీ విరుగుడుగా, కనీసం నెలన్నరలోపులో అయినా చూడ్డానికి కొత్తగా రెండు మాధ్యమాలు ..  Amazon Prime Video, Netflix  రంగంలోకి వచ్చాయి. హాయిగా మనిష్టం వచ్చినప్పుడు, ఎటువంటి చెత్త యాడ్లూ లేకుండా చూడొచ్చు. ఏదో అత్తగారు తిట్టిందనికాదుకానీ, తోటికోడలు నవ్వినందుకన్నట్టు, సమాజంలో ఇంకోరితో చెప్పుకోడానికి చూడాల్సొస్తోంది.. ఎవరో మనకి తెలిసినవారు.. ఫలానా మహానటి చూసారా? మా అమ్మాయి ఫోనుచేసి చెప్పడంతో , వెంటనే వెళ్ళిపోయామూ.. అయ్యో మీరింకా  చూడలేదా… అని .

వీళ్ళెలాగూ చూడలేదుకదా అని, ఒకటికిరెండింతలు చేసేసి, వర్ణించేసి, అక్కడికేదో మనం జీవితంలో ఏదో మహావిలువైనది పోగొట్టూకున్నామన్నంత   guilty feeling  ఆపాదించేస్తారు. అందుకోసం ఊళ్ళోవాళ్ళకోసమైనా సినిమాలు చూస్తూ ఉండడం ఆరోగ్యకరం… ” పొగత్రాగడం, మద్యపానం చేయడం ఆరోగ్యానికి హానికరం ” లాగన్నమాట.

ఈమధ్యన అలాటి  guilty feelings  ఉండకూడదనే సదుద్దేశ్యంతో రెండు సినిమాలు చూసేఅదృష్టం కలిగింది.

మొదటిది ” రంగస్థలం “-—

ఈ సినిమా పుణెలో వచ్చినట్టుగా కూడా తెలియదు. తెలిసినా బహుశా వెళ్ళుండకపోవచ్చు.  Somehow  రెండో తరం సూపర్ స్టార్ల సినిమాలు  ( ఏ ఒక్కరో ఇద్దరో తప్పించి )  నాకంతగా వంటపట్టలేదు…  may be my mindset/ block.  ఒకరకమైన అనాసక్తి.. అంతే.. ఇప్పటిదాకా ఇతను నటించిన ఏ ఒక్కసినిమా చూడలేదూ, చూడనందుకు  విచారించాలేదు.. కానీ రంగస్థలం  గ్గురించి అద్భుతంగా  రివ్యూలు చదివాను.. పోనిద్దూ వీళ్ళంతా అభిమానసంఘాల వారూ.. అనుకుని వదిలేసా.. .. కానీ నెలన్నరక్రితం   Amazon లో browse  చేస్తూంటే, కనిపించింది.. పోనీ ఒక్కసారి చూద్దామా అనిపించింది.. ఏక బిగిన  pause  లేకుండా కట్టిపడేసింది. చాలా చాలా బావుంది,  especially  క్లైమాక్స్.. పాటలు, నటన excellent.  అంత గ్లామొరస్ హీరో, హీరోయిన్లు , ఎటువంటి భేషజం లేకుండా, పక్కా గ్రామీణ యాసతో డయలాగ్గులూ…  overall  very excellent  అనొచ్చు.

Rating : 4.5 / 5

 

రెండో సినిమా  ” మహానటి “

ఈ సినిమా మాకు పుణెలో అన్ని మల్టీప్లెక్సుల్లోనూ రిలీజవలేదు. ఎక్కడో దూరంగా ఉన్నవాటిలో అయితే ఉంది… అంతదూరం వెళ్ళి చూసేటంత ఆసక్తైతే లేదు నాకు… somehow  ఈ  biopic  లమీద నాకు అంత సదభిప్రాయం లేదు. ఉన్నదున్నట్టుగా చూపించే ధైర్యం ఉండదు దర్శక నిర్మాతలకు– బతికున్న ఆ మహామహుల ( ఎవరి బయోపిక్కు తీసారో)  దాయాదులకి కోపాలొస్తాయేమో అని.  ఏదైనా సినిమాకి  Biopic  అన్నందుకు, వారిలో ఉన్న  both positive and negative shades  కూడా చూపించాలి. అలాకాకుండా,  cinematic  గా చూపించడం , మోతాదుకి మించి గ్లామరైజు చేయడం fair  కాదు.

సావిత్రిగారు మహానటి అనడంలో ఏమాత్రం సందేహమూ లేదు… ఆవిడ జెమినీ గణేశన్ తో  ఎలా ప్రేమలో పడిందీ, చివరకు ఆవిడ ఏ స్థితికి చేరిందీ అన్న విషయాలు , వివరాలూ, ఎన్నో ఎన్నెన్నో పుస్తకాలలో చదివాము… ఆ చదివినవాటి వెనుక ఉండే విషయాలు తెలుసుకోవాలని చాలామంది ఆశిస్తారు.. అలాగే మిస్సమ్మ చిత్రంలో భానుమతి గారి స్థానంలో సావిత్రి ని ఎలా తీసుకున్నారో అనే విషయం మీద, ఏదో  నామ్ కే వాస్తే గా ప్రస్తావించకుండా, మరిన్ని వివరాలు ఇచ్చుండొచ్చు. సినిమా చాలా భాగం జెమినీ గణేశన్ ని   over dignify  చేయాల్సిన అవసరం లేదు… అలాగే సావిత్రి గారు నటించిన ఎన్నో ఎన్నెన్నో చిత్రాలలో అద్భుతమైన సన్నివేసాలున్నాయి.. వాటన్నిటినీ స్పృసించలేకపోయినా,  మరికొన్నైనా చూపించవలసింది.  విమర్శించడం సుళువే..  ఇదేదో జెమినీగణేశన్   PR  Exercise  లా ఉందే కానీ, మహానటి  టైటిల్ కి న్యాయం చేకూర్చలేదేమోననిపించింది.   నిజమే రెండున్నరగంటల్ల్లో జీవితచరిత్ర తీసి మెప్పించడం కష్టమే.. ఆ దృష్టితో చూస్తే  , సినిమా మరీ అందరూ పొగిడినంత కాకపోయినా ,  just above average  అనిపించింది.

మరో విషయం… ఏదైనా మనసుకి నచ్చిన సినిమా ఒకసారి చూస్తే, మళ్ళీమళ్ళీ చూడాలనిపిస్తుంది. కానీ దురదృష్టవశాత్తూ  ” మహానటి ” మరోసారి చూడొచ్చేమో అని అనిపించలేదు. కానీ ” రంగస్థలం ” అలా కాదు.. మరోసారి చూసే సినిమాయే… Both films are of different genres.. so comparison is not fair. Comparison is only about the overall quality , and of repeat viewing…

Rating :  3 / 5

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు–జ్ఞానోదయం….

  ఈమధ్యన రాజమండ్రి, తణుకు ప్రయాణాల్లో, ఒకింత జ్ఞానం వంటబట్టింది.ఎప్పుడో ఏ బంధువో ఆహ్వానిస్తే వెళ్ళడం తప్పదు.  వాటిని సామాజిక బాధ్యత అని ఓ పేరుకూడా పెట్టొచ్చు… ఒక వయసు దాటిన తరువాత ప్రయాణాలు చేయడం కూడా కష్టమౌతోంది.అలాగని చెప్పి ఏదో విధాయకంగా వెళ్ళే ప్రయాణాలకి మరీ  flights  ఎందుకూ, అత్యవసర పరిస్థితుల్లో అయితే ఎలాగూ వెళ్ళాలి.. అంతకంటే, హాయిగా, మన భారతీయ రైల్వేలని పోషిస్తే, పుణ్యమూ, పురుషార్ధమూనూ, అనేది నా policy.   ఉద్యోగం చేస్తున్నప్పుడు వెళ్ళలేదూ? ఇప్పుడుమాత్రం, మనకేమైనా కొమ్ములొచ్చాయా ఏమిటీ?. పైగా కొన్ని రైళ్ళలో  AC First Class  కూడా ఉంటోంది. మన వయసు దృష్ట్యా ఏవో  కన్సెషన్లు కూడా ఉంటున్నాయి.. హాయిగా దాంట్లో ప్రయాణం చేస్తే, సుఖానికి సుఖం, కిట్టుబాటుకి కిట్టుబాటూనూ.. కదూ…అంతే కాకుండా పేద్ద పోజుకూడా పెట్టొచ్చు… జీవితమంతా జనతా జనార్ధన్ క్లాసుల్లో ప్రయాణాలు చేసిన మొహమే నాది…. ఏం చేస్తాం అప్పుడు అంతే తాహతు. ఇప్పుడు బాధ్యతలు తీరిన తరువాత, అప్పుడప్పుడు , మనకోసం కాకపోయినా, జీవిత సహధర్మచారిణి సుఖంకూడా చూడాలిగా, ఆవిడతోపాటే  Also ran  లా మనమూనూ..పైగా నీ  comfort  కోసమే ఈ  ఏసీలూ, ఫస్ట్ క్లాసులూ అని తోసేయొచ్చు…

ఇలాటి ప్రయాణాల్లో  గమనించేదేమిటంటే, మనకి వేలల్లో ఖర్చు ఎలాగూ అవుతోంది.. ఇంకొచం ( మరీ వేలల్లో కాదూ) మనవి కాదనుకుంటే, ప్రయాణంలో ఎటువంటి శ్రమా లేకుండా, హాయిగా ఉంటుంది. ఆ  మాత్రందానికి వెనుకాడకూడదు. ఇన్నేళ్ళకి, ఇన్ని ప్రయాణాలు చేసిన తరువాత కలిగిన జ్ఞానోదయం… అదికూడా స్వతహాగా కాదులెండి… ఇంటావిడ చెప్తే అనిపించింది నిజమే కదూ… అని.

మేము రాజమండ్రి వెళ్ళినప్పుడు, పెద్ద స్టేషనుదాకా కాకుండా, ” గోదావరి ” స్టేషనులో దిగి, హొటల్ కి ఆటోలో వెళ్ళి  check in  అయ్యాము… ఆ వివరాలన్నీ ఇంకో పోస్టులో.. 

కిందటిసారి రాజమండ్రీ నుండి, తణుకు వెళ్ళడానికి ఓ టాక్సీలో వెళ్ళడంలో ఉండే సుఖానికి రుచిమరిగాము.హాయిగా బస్సులోనో, రైల్లోనో వెళ్ళడానికి రోగమా అనొచ్చు, కొందరు.. అలాటప్పుడు ఏసీలూ అవీ ఎందుకూ, హాయిగా 3  Tier Sleeper  లో వెళ్ళొచ్చుఎవడు చోడొచ్చాడూ? ఏదో ప్రాణానికి సుఖంగా ఉంటుందనేగా, ఏసీలూ అవీనూ.. అలాగే ” పల్లెవెలుగు ” బస్సులోనూ వెళ్ళొచ్చు, ఇంక సుఖపడేదెప్పుడండీ? పిల్లలేమీ అడగరాయే, డబ్బులన్నీ అలా వృధా చేస్తున్నారా అని, పైగా బస్సులూ అవీ ఎక్కిప్రయాణాలు చేస్తే, కోప్పడే రోజులు కూడానూ.. పైగా ఈ వయస్సులో అంతంత దూరాలు వెళ్తూ, లేనిపోని హైరాణెందుకూ అంటారు. అలాగని వెళ్ళకుండానూ ఉండలేమాయె.. వయామీడియాగా అన్నమాట ఈ టాక్సీలూ అవీనూ.. Anyway  మొత్తానికి అప్పుడుతీసికెళ్ళిన టాక్సీ అతనికే ఫోను చేసి, మా ప్రోగ్రాం అంటే, రాజమండ్రి to  తణుకు , మధ్యలో నిడదవోలులో, ఓ గంటన్నర, మా ఇంటావిడ స్నేహితురాలితో.. ఎలాగూ ఇంతదూరం వచ్చామూ, ఓసారి మండపాక ఎల్లారమ్మ దర్శనంకూడా చేసుకుంటే, బావుంటుందీ.. ఎంతైనా ఈ సుఖాలన్నీ ఆ అమ్మ దయే గా…. అనుకున్నాము… అంటే ఆ టాక్సీ అబ్బాయి, పన్నెండయిపోయిందీ, గుడితలుపులు మూసేస్తారూ, సాయంత్రం వచ్చి తీసికెళ్తానూ అన్నాడు. అలాగే వచ్చి తీసికెళ్ళాడు… మా తిరుగు ప్రయాణం గురించి అడగ్గా,   తెల్లవారుఝామున  3 గంటలకి అని చెప్పాము.. మేమున్న మా అత్తవారిల్లు, ప్రాంతంలో, పగటిపూట రిక్షాలు దొరకడమే కష్టం.. ఇంక అర్ధరాత్రీ, అపరాత్రీ ఎవడొస్తాడూ?.. ” కంగారు పడకండి, నేనే వచ్చితీసికెళ్తానూ ..” అన్నాడు. టైముకి రాకపోతే .. మళ్ళీ అదో డౌటూ.. సెకండ్  షో సినిమా చూసేసి, మీ ఇంటికెదురుగానే టాక్సీలో పడుక్కుంటానూ, రెండింటికి మీరే లేపండీ అని చెప్పి, స్టేషనుకి రెండున్నరకల్లా చేర్చాడు. మేమూ, మా రెండు సూట్ కేసులూ, ఓ సంచీనూ. తీరా వెళ్ళేసరికి ట్రైన్ ఇంకో ప్లాట్ఫారానికన్నారు. అంతంత దూరాలు సామాన్లు మోయలేమూ, ఎంత  సూట్ కేసులకి చక్రాలున్నా,   Overbridge   ఒకటుందిగా, కూలీలా  ఉండరూ.. చివరకి ఆ టాక్సీ అతనే, రైలొచ్చేదాకా, ఆగి , ఆ రైలా ఆగేది ఒకే నిముషం.. మమ్మల్ని ముందరెక్కమని, సామాన్లు అందించి. క్షేమంగా పంపాడు.అతనితో కుదుర్చుకున్న లెక్కకంటే, నేను ఇచ్చింది మరికొంత చిన్న ఎమౌంటు.. అదీ అతనడగలేదు.. ఈ  AC  ల్లో తీండీ తిప్పలకి చాలా కష్టం.. ఈ బోగీలూ ఆ చివరో, ఈ చివరో ఉంటాయి, మనకా వెళ్ళే ధైర్యం లేదు, రైలు కదిలిపోతే, పరిగెత్తే ఓపిక్కూడా లేదు. ఇలాటప్పుడు ఆ బోగీలో ఉండే  attendant  మన rescue  కి వస్తాడు.. తనకే డబ్బులిచ్చి, ఏ ఫలహారమో, పళ్ళో తెమ్మంటే, పాపం తెచ్చిపెడతాడు– మనం అడిగే పధ్ధతిలో ఉంటుంది… అలాటప్పుడు ఓ టిప్పులాటిది ఇవ్వడంలో తప్పేమీ లేదూ, మన ఆస్థులేమీ కరిగిపోవడం లేదూ..హొటళ్ళలో ఇవ్వడం లేదూ.. ఇదీ అలాగే…

మొత్తానికి పుణె అర్ధరాత్రి ఒంటిగంటకి చేరాము…  Platform No 1  మీదే ఆగడంతో,  overbridge  దాటాల్సిన అవసరంకూడా లేకపోయింది. మామూలుగా  Uber, Ola  లైతే అర్ధరాత్రి ఓ 200   దాకా పడుతుంది… మేము గేటు బయటకి రావడంతోనే, ఓ ఆటో వాడు , ఎక్కడకో చెప్పగానే, 250 అన్నాడు… కాదు 230  అన్నాను, బేరంఆడ్డం జన్మహక్కాయే… సరే అని ఒప్పుకుని,  సామాన్లుకూడా తనే ఎత్తి,  మా సొసైటీకి చేర్చి, లిఫ్ట్ లో సామాన్లుకూడా పెట్టడంతో, నాకే అనిపించింది– ఇరవైరూపాయలకోసం అంత కక్కూర్తి పడాలా అని..  అతనడిగినదానికి ఇంకో పాతిక చేర్చి ఇచ్చాను… మొత్తం ప్రయాణం లో నేను అదనంగా  ఖర్చుచేసింది మహా అయితే నామమాత్రమే.. బస్..ఎక్కడా శ్రమన్నదిలేకుండా హాయిగా కొంపకి చేరాము. ఈ అదనపు ఖర్చుకి  చూసుకుంటే ఏమయ్యేదో చెప్పక్కర్లేదుగా… 

వేలల్లో ఖర్చుపెడుతున్నప్పుడు,  Goodwill  కోసం కొంత ఖర్చుపెట్టడంలో నష్టమేమీ లేదన్నది నా అనుభవం…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– ” అఛ్ఛే దిన్ ” అంటే ఇప్పుడు తెలుస్తోంది…

అప్పుడెప్పుడో నాలుగేళ్ళ క్రితం, అవేవో ” అఛ్ఛేదిన్ ” వచ్చేస్తున్నాయంటే, నిజమే కాబోసనుకున్నాము. .. అవన్నీ మనలాటి సామాన్యులకి కాదనీ, బ్యాంకుల్లో డబ్బులు దోచేసుకుని, దేశాలు వదిలి పారిపోయేవారికే ననీ…పోనిద్దురూ ఎవరో ఒకళ్ళు బాగుపడ్డారు కదా అంటారా? సరే అయితే..

 రాత్రికి రాత్రి ఏదో కోటీశ్వరులైపోతామనేమీ కలలు కనలేదు… కానీ ఉన్న డబ్బులేవో, బ్యాంకుల్లో సవ్యంగా డిపాజిట్టైనా చేసుకోవచ్చనుకున్నాము. అబ్బే అదీ కుదరదుట… వీలైనన్ని తిప్పలు పెట్టడమే ప్రభుత్వ ధ్యేయం కాబోలు..

ఇదివరకటి రోజుల్లో బ్యాంకులలో ఓ సాదాసీదా నెంబరుండేది మన ఎకౌంటుకి.. దాన్ని అదేదో  Core Banking  అని పేరుపెట్టి, కొల్లేరుచాంతాడంత చేసారు.. ఛస్తే గుర్తుండదు. పైగా దీనివలన దేశంలో ఏ బ్రాంచి నుంచైనా, లావాదేవీలు చులాగ్గా చేసుకోవచ్చన్నారు. అవేవో  ATM లు,  Netbanking  లూ వచ్చాయి.  ATM  లలో డబ్బులుండవనుకోండి, అది వేరే విషయం..

 బ్యాంకింగ్ వ్యవస్థ  User friendly  అన్నారు..  thats the Joke of the Century..   ఈరోజుల్లో ఖరీదులు చూస్తే, అసలు డబ్బులే మిగలవనుకోండి.. అధవా మిగిలినా, బ్యాంకులకి వెళ్ళి  Deposit  చేయడానికి, ఎన్ని తిప్పలు పెడతారో తెలిసొచ్చింది… మా ఇంటావిడ  అప్పుడూ ఇప్పుడూ దాచుకున్న డబ్బులు ,  బ్యాంకులోనే వేయమంటూంటుంది.. తను మాత్రం ఏం చేస్తుందీ, ఎప్పుడో రాత్రికి రాత్రి,  ఎవడో.. రేపణ్ణుంచి ఫలానా ఫలానా నోట్లు చెల్లవూ.. అన్నా అనొచ్చు. అఛ్ఛే దిన్ కదా మరి.

నిన్నటి రోజున దగ్గరలోనే ఉందికదా అని  HDFC Bank  కి వెళ్తే, ఇది నీ  Home Branch  కాదూ, 25000  దాటితే, వెయ్యికి 5 రూపాయలు  charges  వసూలు చేస్తామూ… అన్నారు. మళ్ళీ ఆ ఫారాల్లో సరిదిద్ది ,  చేసొచ్చాను. మిగిలిన డబ్బులని, ఛార్గెస్ లేకుండా, మూడు దఫాల్లో deposit  చేసుకోవచ్చన్నారు… ఈ మాత్రం ముచ్చటకి మూడుసార్లెందుకూ దండగా, అనుకుని, ఇవేళ ఇంకో కొంత  amount  అక్కడే, వేసి, ఆ మిగిలినదేదో, ఎదురుగుండా ఉన్న  State Bank  కి వెళ్ళాను. అక్కడి సీను….

 ATM    Debit Card  ఏదీ అంటుంది.. ఇది నీ  Homebranch  కాదుగా, అక్కడకెందుకు వెళ్ళలేదూ?

అంటే అక్కడకి వెళ్ళడానికి ఇంకో వందో రెండువందలో ఖర్చుపెట్టుకోవాలన్న మాట… ఏదో మెహర్బానీ చేస్తున్నట్టు, మొత్తానికి తీసుకుంది ఆవిడ. సరే విషయం తెలుసుకుందామనుకుని,  Home branch  లో ఎంత డబ్బు ఒకేసారి చేయొచ్చూ అని అడిగితే,  ఒకేసారి ఎంతైనా  deposit  చేయొచ్చూ, కానీ  ఖాతాదారు స్వయంగా వెళ్ళాలీ ట.

 మరి అప్పుడు అదేదో  Demonitisation  చేసినప్పుడు, ఖాతాదారులందరూ స్వయంగా వెళ్ళే, తమ  black money  ని white  చేసుకున్నారటా? లేక ఈ తలతిక్క  Rules  అన్నీ మనలాటివాళ్ళకేనా?

ఈ తిప్పలన్నీ పడలేక, అసలు  Banking System  అంటేనే చిరాకొచ్చి, మొత్తం వ్యవస్థని కూలగొట్టే ప్రయత్నమంటారా?  అలాకాదంటే, ఉన్న డబ్బంతా ఇంట్లో నేల మాడిగలు తవ్వి దాచుకోవాలనటా?   ఓవైపు  Black money  control  చేయడానికే  demonetisation  అని ప్రగల్భాలు చెప్పినప్పుడు, ఈ తలతిక్క  rules  ఎందుకూ? 

అదీకాదూ అంటే, ఏ రాత్రికి రాత్రో… ” మిత్రోం.. రేపణ్ణుంచి మీ దగ్గరున్న కరెన్సీ నోట్లు చెల్లవూ.. ” అని ఇంకో దఫా ” అఛ్ఛే దిన్ ” స్లోగన్  చెప్పుకోడానికా?

ఆ భగవంతుడొచ్చినా సామాన్య మానవుడిని బాగుచేసే వాడుండడు..

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– 99.999%…

సాధారణంగా ఈ టపాకి పెట్టిన శీర్షిక లాగ, చాలామందికి ఎటువంటి గొడవాలేకుండా, జీవితం సాగిపోతూంటుంది.  ఆ మిగిలిన .001 % కోవ ఉందే, అదిగో దాంట్లోకే వస్తూంటాను నేను అదేం గ్రహచారమో.. ఏదో ఒక సమస్య… అదృష్టమేమంటే , అటుతిరిగీ, ఇటుతిరిగీ సమస్య పరిష్కారమయితే అవుతుంది.. అసలు రావడమెందుకో? ఖాళీగా ఉన్నాను కాబట్టి , పట్టువిడవని విక్రమార్కుడిలా, దాని వెనక్కాల పడతాను. అదో కాలక్షేపం. మరీ సీరియస్ సమస్యలు కాదనుకోండీ, కానీ పంటికిందరాయిలా అన్నమాట ( అసలు మీకు పళ్ళేలేవుగా అని మొదలెట్టకండి ). ఏదో మాటవరసకి అన్నాను…

 నిన్న రాత్రి  Amazon Prime Video  లో ఓ తెలుగు సినిమా చూసాను.. –  ” తస్కర ”  అని. అందులో  Theme  ఏమిటంటే, ఒక   NRI,  అమెరికాలో  IMF  లో పనిచేస్తూంటాడు.. ఏదో అభిప్రాయబేధం వచ్చి, మన దేశానికి  తిరిగి వచ్చి  RBI Site  ని  hack చేసి, 10 లక్షల కోట్ల రూపాయలు హాంఫట్ చేసేస్తాడు… ఎలా చేయగలిగాడో  కూడా  వివరిస్తాడు– Site ముందర  hack  చేసి, అందులో డబ్బు , దేశంలోని వివిధ  dmat  accounts  లోంచీ, debit  చెసి, ఆ రూట్ ద్వారా మొత్తం 10 లక్షల కోట్లూ, దాటించేస్తాడు.  Brief  గా ఇదీ  theme.  మరి ఆ   account holders  కి తెలియదా, అంటే.. తెలుసూ–   account  కి 100- 200 చొప్పున  debit  చేయబడిందని  ఫోనులో  SMS  వచ్చినా, ఎవరూ పట్టించుకోరూ.. ఏవో  Bank charges  అని వదిలేస్తారూ— అలా దేశంలోని ప్రతీ  Account  నుండీ , debit   చేసేస్తాడు..

 ఇదండీ నా కథకి  Background–  ఈరోజుల్లో ఎక్కడ చూసినా,  digital transactions  కదా.. పొద్దుటే దగ్గరలో ఉన్న  Reliance Mall  కి వెళ్ళి, payment  సమయంలో, నా  I C I C I  Card   swipe  చేసింది అక్కడున్న పిల్ల–  Declined  అని  display  అవడంతో, సరే అనుకుని, నా  SBI Card  ఇచ్చి పనిపూర్తిచేసుకున్నాను. ఈ  Transactions  కి సంబంధించిన  SMS  లు వస్తూంటాయిగా– కానీ నిన్న చూసిన సినిమా ప్రభావంలో ఉన్నానేమో, నా రెండు ఫోనులూ  check  చేసుకుంటే, రెండు  కార్డుల నుండీ  debit  అయినట్టు చూసాను. ఓరినాయనో.. ముఖేశా మరీ ఒక్కో బిల్లింగుకీ రెండేసిసార్లు చేస్తావన్నమాట– అదన్నమాట ప్రతీ  quarter  లోనీ అంతంత లాభాలూ.. అనుకుని, ఇవేళ పొద్దుటే, ముందుగా  Reliance Mall  కి వెళ్ళి, నిన్నటి రసీదూ, నాకొచ్చిన  రెండు ఫోన్ల  SMS  లూ తీసికుని వెళ్ళి, ఓ  Complaint  చేసాను.  ఓ నాలుగురోజుల్లో అన్నీ సరిచూసి చెప్తామన్నారు.దారిలోనే ఉందిగా అనుకుని,  I C I C I Bank  కి వెళ్ళి, నా సమస్య చెప్పగా, అక్కడున్నావిడ check  చేసి, నిన్నటి ఆ  Amount, reverse credit  అయిందని చెప్పారు. అదెదో ఓ  SMS  పంపించుంటే, నాకీ తిప్పలుండేవి కావుగా… ఏమిటో అంతా అయోమయం, అధ్వాన్నమూనూ..

అదండీ విషయం.. కథ కంచికీ, నేను ఇంటికీ…

బాతాఖాని-లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– कानून का हाथ लंबे होते है…

 ఈ టపాకి పెట్టిన శీర్షిక  ఏదో సినిమాల్లో నూ, పుస్తకాల్లోనూ చూసినట్టు జ్ఞాపకం. ” చట్టం తన పని తను చేసికుంటుందీ..  blah..blah.. ”  అని అధికారపక్షం వారి ప్రకటనలూ వింటూంటాం.   చట్టంకూడా పాపం పలుకుబడి ఉన్నవారి జోలికి పోదు…  ఈరోజుల్లో ఏ న్యాయస్థానం విషయం తీసికున్నా, లక్షలాది కేసులు,  ఉలుకూ పలుకూ లేకుండా పడున్నాయి. కిందకోర్టువారు ఏదైనా తీర్పు ఇచ్చినా, ఆ పైకోర్టుకి ఎపీల్, సుప్రీంకోర్టు లో ఏక న్యాయాధిపతి తీర్పిస్తే, మళీ దానికి ఓ  Constitutional Bench  అడగడమూ.. ఎప్పుడో ఏ రాజకీయనాయకుడో, తింగరి వేషాలు ( అధికార పక్షానికి వ్యతిరేకంగా ) వేస్తే, వాడి పాత నేరాల చిఠ్ఠా విప్పుతారు ఏలినవారు… ఏతా వేతా చెప్పేదేమిటంటే ఈ ”   कानून का हाथ बहुत लंबे ”  అన్నది ఈ కారణాలవలనే వాడుకలోకి వచ్చిందేమో అని.

మనదేశంలో చాలా చట్టాలున్నాయి, కానీ వాటిని   implement  చేయడంలోనే అసలు గొడవంతా.. ఎప్పుడో ప్రభుత్వం ఇరుకులో పడ్డప్పుడు, ఆ రాజ్యాంగం ఏదో ఓసారి చూసి, అవేవో సెక్షన్ల కింద ఓ కేసు రిజిస్టర్ చేస్తారు.. అదికూడా, ఆ నేరం చేసినవాడు అధికారపక్షం వాడా, ప్రతిపక్షం వాడా అన్నది చూసుకుని మరీనూ…ఇదంతా ఏదో విమర్శించడానికి కాదు, జరుగుతున్న కథే. పైగా ఏదో కేసులాటిది file  చేయగానే, అదేం చిత్రమో మొదట వాడికి గుండెనొప్పో ఏదో వచ్చి ఆసుపత్రిలో చేరతాడు. ఆ తరవాతెప్పుడో కోర్టులో హాజరు పరచడమేమిటి, క్షణాల్లో  Bail  మీద బయటకొచ్చేస్తాడు… ఈ సౌలభ్యాలన్నీ రాజకీయనాయకులకీ, పలుకుబడున్నవారికీనూ.. అసలు దేశం విడిచి పారిపోయే సదుపాయాలుకూడా ఉన్నాయి. అదేం కర్మమో ఆ నేరస్థులు హాయిగా ఉన్నారు. ఇక్కడ ప్రభుత్వాలు నెలకోసారి, కేసు నడుస్తోందీ, త్వరలో వాణ్ణి దేశానికి తెప్పించి శిక్ష వేసేస్తామూ.. అని ప్రకటనలు చేస్తూనే ఉంటారు. వాడు రానూ రాడూ, శిక్షా పడదూ…

 అలాగని పోలీసు వ్యవస్థ పనిచేయడంలేదా అనుకోకూడదు. పని చేస్తోంది– వారి  limits  వారివీ.. సినిమాల్లో చూడ్డం లేదూ ? వీళ్ళకి తేరగా దొరికేది మాత్రం సాధారణ జనాలు…ఈమధ్యన  Traffic Signals  తో పాటు అవేవో   CC Cameras  కూడా పెట్టేసారు, పెద్దపెద్దనగరాల్లో..ఏదైనా పెద్ద పెద్ద నేరాలు జరిగినప్పుడు ఈ  C C Footage  ద్వారానే నేరస్థుడిని పట్టుకుంటూంటారు.. అలాగే  Signal ని  Jump  చేసినప్పుడల్లా, వాడి అదృష్టం బాగోక, ఆ కెమేరాలో, వాడూ, వాడి బండీ పడ్డాయా, వెంటనే వాడి ఫోను కి ఓ  S M S  వెళ్ళిపోతుంది.. నువ్వు ఫలానా చోట సిగ్నల్ అతిక్రమించావూ, నీకు జుర్మానా వేసాము అవటా అని…ఆ  sms  అందుకున్నవాడు ఏ  Law abiding citizen  అయితే, వెంటనే పోలీసు స్టేషన్ కి వెళ్ళి కట్టేస్తాడు. కానీ అందరూ అలా ఉండరుగా.. ” చల్తా హై యార్.. ” అని ఆ విషయం వదిలేస్తారు. కానీ ఆ పోలీసు రికార్డులో, వీడూ, వీడి ప్రవరా అన్నీ ఉంటాయి. ఇలాటప్పుడే ”  कानून का हाथ बहुत लंबे है ”  అన్నది రంగంలోకి వస్తుంది. మన అదృష్టం బాగోకపోయినా, లేచినవేళ బాగోకపోయినా, మనకి సంబంధం లేకపోయినా, మనమూ అందులో భాగస్వాములవుతూంటాము.

Exactly  నిన్న సాయంత్రం మాకు ఇలాటి అనుభవమే జరిగింది.. ఎవరో స్నేహితుడింటికి వెళ్ళాలని ఓ  U B E R  ని పిలిచాం.. కొంతదూరం వరకూ బాగానే వెళ్ళాం… ఇంతలో రోడ్డుకడ్డంగా పోలీసులూ,  Traffic Barriers  పెట్టి వచ్చేపోయే గాడీల నెంబర్లు చూడ్డమూ, ఏదో గాడీ చూసి, ఆపి, పక్కనే ఉండే ఖాళీ స్థలంలోకి పంపడమూ. అప్పటికే అక్కడ ఓ పదిపదిహేను  Cab  లు ఉన్నాయి… మమ్మల్ని కారులోవదిలేసి, డ్రైవరు కిందికి దిగి వెళ్ళాడు. పావుగంటైనా రాడే.. గొడవేమిటో తెలియదు, ఇంతలో మరికొన్ని స్వంతవాహనాలు కూడా చేరాయి.. అందులో కొంతమంది స్కూటర్లూ, బైక్కులూ ఆడా, మగా.. ఓ తీర్థంలా తయారయింది. పైగా వాళ్ళు .. ” మావి టాక్సీలు కాదే, ఈ  harassment  ఏమిటీ.. ” అని దబాయించడం, అక్కడికేదో స్వంతవాహనాలవారు నేరాలంటే అస్సలు తెలియదన్నట్టు పోజెట్టి… విషయమేమిటో తెలిసికుందామని, మా ఇంటావిడ వద్దంటున్నా, నేనూ కిందికి దిగాను. ఆ పోలీసులతో నేనేం గొడవ పెట్టుకుంటానో అని తన భయమాయె.. ఇంతలో మా  Driver  వచ్చి ”  सार.. आप्के पास ATM Card   है क्या ..”   అన్నాడు.. అదేదో దారిదోపిడీల్లో, ఏకాంత ప్రదేశానికి తీసికెళ్ళి, బలవంతంగా మన  ATM   Card Swipe  చేయించి ఉన్న డబ్బేదో లాగేస్తాడేమో అన్నంత భయమైతే వేసింది… ఇంతమంది పోలీసులుండగా మరీ అంత అఘాయిత్యం చేస్తాడా అనుకుని, ” నా  Debit Card  తో నీకేం పనీ.. ” అన్నాను.  సార్  Fine 200  రూపాయలు కట్టాలీ, కానీ నా దగ్గర Card  లేదూ, మీకు  Cash 200  ఇచ్చేస్తానూ వెంటనే, అని ఆశ్వాసన్ ఇవ్వడంతో, ఆ పనేదో కానివ్వడమూ, వీడు నాకు ఓ రెండువందల నోటు ఇవ్వడమూ.. కథ కంచికీ, మేము ముందుకీ పయనం చేసి వెళ్ళాల్సిన చోటుకి క్షేమంగా చేరాము…

 దారిలో అడిగాను– ఆ డ్రైవర్ ని ” ఏమిటి నాన్నా విసేషమూ.. ” అని. వాడెప్పుడో అయిదారునెలల క్రితం   Traffic Signal break  చేసాడుట– ఆవిషయం వీడి ఫోనుకి  SMS  కూడా వచ్చిందిట.. చూద్దాంలెద్దూ అని వదిలేసాడుట. ఆ నేరం  online  లో రిజిస్టరవడం వలన ఆ ఫైనేదో కట్టేదాకా వీడిని వదలరు, ఆ ఫైను కూడా  Cash  రూపాన కాకుండా,  Card  ద్వారానే.. అప్పుడు తెలిసింది– ఈ కానూనూ, లంబే హాథ్ కీ అర్ధం… ఇటుపైన ఏ  Cab  ఐనా  book  చేసినప్పుడు వాడిని ముందుగానే అడగాలేమో … ” నీకు నేర చరిత్ర ఏమైనా ఉందా.. ” అని.  ఈ లోపులో మనకి  allot  చెసిన  Driver  గారి  reputation  మాత్రం  U B E R  వాడు మనకి పంపిస్తూనే ఉంటాడు…

శుభం…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు

ఏదో నెత్తిమీదకి ఏళ్ళొచ్చాయికదా అని ప్రతీదీ మనకే తెలుసుననుకోకూడదు… చిన్నప్పుడు నాన్న చెయ్యిపట్టుకుంటే ఆయన ఎక్కడకి తీసికెళ్తే అక్కడికే వెళ్ళడం.  ఉద్యోగంలో చేరాక, ఆరోజుల్లో, ఏవో ” ఉడుపి హొటళ్ళు ” తప్ప ఇంకేమీ ఉండేవికావు.. ఉండేవేమో ఎవడికి తెలుసూ, వచ్చే నాలుగురాళ్ళకీ ఈ పెద్ద హొటల్స్ కూడా ఎందుకూ?.. పెళ్ళైన తరవాత, ఆ వెర్రి ఇల్లాలు,  నాకన్నీ తెలుసుననే భ్రమలో ఉండేది.. మహా వెళ్తే ఏ ఆదివారప్పూటో సినిమాకి వెళ్ళడం. పైగా ఆరోజుల్లో శనాదివారాలు రాత్రి భోజనం మానేసి ఫలహారం ( దీన్నే జరుగుబాటు రోగం అంటారు ).. పక్కనే ఉండే ఏ ఉడిపీ హొటల్లోనో ఇడ్లీ సాంబార్, కావల్సొస్తే రెండేసి ప్లేట్లు లాగించేసి కొంపకి చేరడం.

అఛ్ఛా.. అప్పుడెప్పుడో ఓ సినిమా వచ్చింది.. అందులో హీరోయో, హీరోయిన్ దో డబుల్ రోల్– ఒకరు చలాకీ , రెండొవారు అమాయకమూనూ.. స్థానాలు మార్చుకుంటారు.. అమాయకపు  ప్రాణిని ఇంట్లోవాళ్ళు యాతనపెడితూంటే , కొత్తగావచ్చిన మనిషి, పరిస్థితిని చక్కపెట్టాలని, నిశ్చయించుకుంటుంది. ఆస్థి అంతా ఈపిల్లపేరునే ఉంటుంది. ఏదో చెక్ సంతకం పెట్టాల్సినప్పుడు, చేతికో కట్టుకట్టుకుని మొత్తానికి తప్పించుకుంటుంది…

నిన్నటి రోజున మా శివ జాస్థి గారు, మా ఇంటికి వచ్చారు. ఇంట్లో ఎందుకూ, డిన్నర్ బయటే తిందామన్నారు.. సరే మరి, తప్పుతుందా.. నాకేమో ఈ పెద్దపెద్దహొటల్స్ లో ఆర్డరు ఎలా ఇవ్వాలో తెలియదాయే.. ఉడిపీ హోటళ్ళ స్థాయే నాది… పిల్లలతో పెద్ద హొటళ్ళకి వెళ్ళినా, వాళ్ళే ఆర్డర్ చేయడంతో నేనెప్పుడూ వీధిన పడలేదు… ఇవేళ బాధ్యతంతా నామీద పెట్టేసింది మా ఇంటావిడ.. పైగా ఆ మెనూ చూసి మనక్కావాల్సినవి ఆర్డర్ చేయాలిట.. నాకేమో ఆ పేర్లు తెలియవు.. అప్పుడెప్పుడో ఓ Five Star Hotel  లో అదేదో  బఫేట.. అక్కదపేర్చున్నవన్నీ నాకళ్ళకి ఒకేలా కనిపించాయి.. ఏదో చూడ్డానికి బావుందికదా అని తీసుకోబోతూంటే, మా మనవడు, ” తాతయ్యా నువ్వు  Non Veg  ఎప్పుడు మొదలెట్టావూ.. ” అన్నాడు. ఓరినాయనోయ్ అది Non veg  అని నీకెలా తెలుసురా అంటే, అక్కడేదో   Red Dot ఉందిగా అన్నాడు. అప్పుడుతెలిసింది, ఆ Red Dot  కీ, Green dot  కీతేడా..  This is my only brush with Buffet in a Big Hotel. మళ్ళీ , ఎవరో ఒకరు తోడులేకుండా మళ్ళీ ఆ బఫేల మొహం చూడలేదు. ఇప్పుడు నాలాటివాడికి అదేదో   A la carte Dinner  ఆర్డరు చేయాలంటే జరిగే పనేనా? భగవంతుణ్ణి ప్రార్ధిస్తే ఏదో మార్గం చూపిస్తాడే.. అదేం అదృష్టమో నిన్నటి రోజున, నాకు రొంపా, జలుబూ, దగ్గూ వచ్చేసి, గొంతుక కాస్తా  Mute  అయిపోయింది… నోరువిప్పితే మాట కి బదులుగా ఓన్లీ హవా మాత్రమే.. అమ్మయ్యా బతికిపోయానురా అనుకుని, శివ గారినీ, మా ఇంటావిణ్ణీ ఆర్డరు చేసేయమన్నాను.. ఆ డిన్నర్ పూర్తిచేసి ఇంటికొచ్చాము.

 ఇంక వాళ్ళిద్దరూ  deep discussions  లో పడిపోయారు. వాళ్ళు మాట్టాడుకునే విషయం, నా మట్టిబుర్రలో పడదాయె.. ఆ సాహిత్యం పజిల్సూ అవీనూ.. నా  IQ levels  బహుతక్కువ. మధ్యలో నన్నేదైనా అడుగుతారేమో అని భయం. అలాగని అక్కడ కూర్చోకుండా ఉన్నా బాగోదూ.. అంత అభిమానంతో వచ్చిన అతిథిని చిన్నబుచ్చినట్టుండదూ?  మళ్ళీ, నేనూ, నా మూగబోయిన గొంతుకా నా rescue  కి వచ్చెసాయి.. అయినా ఏదో నాకు నేననుకోడమేకానీ , వాళ్ళకీ తెలుసు నా  role  ఆటలో సత్రకాయ లాటిదని .

అలా మొత్తానికి హొటల్లోకానీ, వీళ్ళ సాహిత్యచర్చలో కానీ, నాకున్న పరిమిత జ్ఞానం బయట  పెట్టుకోవాల్సిన అవసరం లేకుండా బయటపడ్డాను.