బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు- రెండు సినిమాలు

 ఒకానొకప్పుడు కొత్తగా వచ్చిన సినిమాలు ఏ కారణం చేతైనా మిస్సయితే, వాటిని  TV  లో చూడ్డానికి చాలారోజులు పట్టేది. పైగా ఈమధ్యన  Social media  ధర్మమా అని, కొత్తసినిమాల రివ్యూలూ, అభిప్రాయాలూ ఊదరగొట్టేస్తున్నారు.. ఏదైనా సినిమా వస్తే చాలు Facebook  లో పోస్టులూ, వాటిపై స్పందనలూనూ.. అవన్నీ చదివి అయ్యో మనం చూడలేకపోయామే అనే ఓ రకమైన  disappointment  కలుగుతుంది… సినిమా మాటెలా ఉన్నా, దాన్ని మొదటి వారం లో, ( ofcourse  ఇదివరకటిరోజుల్లోలాగ శతదినోత్సవాలు కాదనుకోండి,) లేదా కనీసం పన్నెండొ రోజుకైనా చూడలేకపోతే, సమాజంలో అందరూ చిన్నచూపు చూస్తారు… వీటన్నిటికీ విరుగుడుగా, కనీసం నెలన్నరలోపులో అయినా చూడ్డానికి కొత్తగా రెండు మాధ్యమాలు ..  Amazon Prime Video, Netflix  రంగంలోకి వచ్చాయి. హాయిగా మనిష్టం వచ్చినప్పుడు, ఎటువంటి చెత్త యాడ్లూ లేకుండా చూడొచ్చు. ఏదో అత్తగారు తిట్టిందనికాదుకానీ, తోటికోడలు నవ్వినందుకన్నట్టు, సమాజంలో ఇంకోరితో చెప్పుకోడానికి చూడాల్సొస్తోంది.. ఎవరో మనకి తెలిసినవారు.. ఫలానా మహానటి చూసారా? మా అమ్మాయి ఫోనుచేసి చెప్పడంతో , వెంటనే వెళ్ళిపోయామూ.. అయ్యో మీరింకా  చూడలేదా… అని .

వీళ్ళెలాగూ చూడలేదుకదా అని, ఒకటికిరెండింతలు చేసేసి, వర్ణించేసి, అక్కడికేదో మనం జీవితంలో ఏదో మహావిలువైనది పోగొట్టూకున్నామన్నంత   guilty feeling  ఆపాదించేస్తారు. అందుకోసం ఊళ్ళోవాళ్ళకోసమైనా సినిమాలు చూస్తూ ఉండడం ఆరోగ్యకరం… ” పొగత్రాగడం, మద్యపానం చేయడం ఆరోగ్యానికి హానికరం ” లాగన్నమాట.

ఈమధ్యన అలాటి  guilty feelings  ఉండకూడదనే సదుద్దేశ్యంతో రెండు సినిమాలు చూసేఅదృష్టం కలిగింది.

మొదటిది ” రంగస్థలం “-—

ఈ సినిమా పుణెలో వచ్చినట్టుగా కూడా తెలియదు. తెలిసినా బహుశా వెళ్ళుండకపోవచ్చు.  Somehow  రెండో తరం సూపర్ స్టార్ల సినిమాలు  ( ఏ ఒక్కరో ఇద్దరో తప్పించి )  నాకంతగా వంటపట్టలేదు…  may be my mindset/ block.  ఒకరకమైన అనాసక్తి.. అంతే.. ఇప్పటిదాకా ఇతను నటించిన ఏ ఒక్కసినిమా చూడలేదూ, చూడనందుకు  విచారించాలేదు.. కానీ రంగస్థలం  గ్గురించి అద్భుతంగా  రివ్యూలు చదివాను.. పోనిద్దూ వీళ్ళంతా అభిమానసంఘాల వారూ.. అనుకుని వదిలేసా.. .. కానీ నెలన్నరక్రితం   Amazon లో browse  చేస్తూంటే, కనిపించింది.. పోనీ ఒక్కసారి చూద్దామా అనిపించింది.. ఏక బిగిన  pause  లేకుండా కట్టిపడేసింది. చాలా చాలా బావుంది,  especially  క్లైమాక్స్.. పాటలు, నటన excellent.  అంత గ్లామొరస్ హీరో, హీరోయిన్లు , ఎటువంటి భేషజం లేకుండా, పక్కా గ్రామీణ యాసతో డయలాగ్గులూ…  overall  very excellent  అనొచ్చు.

Rating : 4.5 / 5

 

రెండో సినిమా  ” మహానటి “

ఈ సినిమా మాకు పుణెలో అన్ని మల్టీప్లెక్సుల్లోనూ రిలీజవలేదు. ఎక్కడో దూరంగా ఉన్నవాటిలో అయితే ఉంది… అంతదూరం వెళ్ళి చూసేటంత ఆసక్తైతే లేదు నాకు… somehow  ఈ  biopic  లమీద నాకు అంత సదభిప్రాయం లేదు. ఉన్నదున్నట్టుగా చూపించే ధైర్యం ఉండదు దర్శక నిర్మాతలకు– బతికున్న ఆ మహామహుల ( ఎవరి బయోపిక్కు తీసారో)  దాయాదులకి కోపాలొస్తాయేమో అని.  ఏదైనా సినిమాకి  Biopic  అన్నందుకు, వారిలో ఉన్న  both positive and negative shades  కూడా చూపించాలి. అలాకాకుండా,  cinematic  గా చూపించడం , మోతాదుకి మించి గ్లామరైజు చేయడం fair  కాదు.

సావిత్రిగారు మహానటి అనడంలో ఏమాత్రం సందేహమూ లేదు… ఆవిడ జెమినీ గణేశన్ తో  ఎలా ప్రేమలో పడిందీ, చివరకు ఆవిడ ఏ స్థితికి చేరిందీ అన్న విషయాలు , వివరాలూ, ఎన్నో ఎన్నెన్నో పుస్తకాలలో చదివాము… ఆ చదివినవాటి వెనుక ఉండే విషయాలు తెలుసుకోవాలని చాలామంది ఆశిస్తారు.. అలాగే మిస్సమ్మ చిత్రంలో భానుమతి గారి స్థానంలో సావిత్రి ని ఎలా తీసుకున్నారో అనే విషయం మీద, ఏదో  నామ్ కే వాస్తే గా ప్రస్తావించకుండా, మరిన్ని వివరాలు ఇచ్చుండొచ్చు. సినిమా చాలా భాగం జెమినీ గణేశన్ ని   over dignify  చేయాల్సిన అవసరం లేదు… అలాగే సావిత్రి గారు నటించిన ఎన్నో ఎన్నెన్నో చిత్రాలలో అద్భుతమైన సన్నివేసాలున్నాయి.. వాటన్నిటినీ స్పృసించలేకపోయినా,  మరికొన్నైనా చూపించవలసింది.  విమర్శించడం సుళువే..  ఇదేదో జెమినీగణేశన్   PR  Exercise  లా ఉందే కానీ, మహానటి  టైటిల్ కి న్యాయం చేకూర్చలేదేమోననిపించింది.   నిజమే రెండున్నరగంటల్ల్లో జీవితచరిత్ర తీసి మెప్పించడం కష్టమే.. ఆ దృష్టితో చూస్తే  , సినిమా మరీ అందరూ పొగిడినంత కాకపోయినా ,  just above average  అనిపించింది.

మరో విషయం… ఏదైనా మనసుకి నచ్చిన సినిమా ఒకసారి చూస్తే, మళ్ళీమళ్ళీ చూడాలనిపిస్తుంది. కానీ దురదృష్టవశాత్తూ  ” మహానటి ” మరోసారి చూడొచ్చేమో అని అనిపించలేదు. కానీ ” రంగస్థలం ” అలా కాదు.. మరోసారి చూసే సినిమాయే… Both films are of different genres.. so comparison is not fair. Comparison is only about the overall quality , and of repeat viewing…

Rating :  3 / 5

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు–జ్ఞానోదయం….

  ఈమధ్యన రాజమండ్రి, తణుకు ప్రయాణాల్లో, ఒకింత జ్ఞానం వంటబట్టింది.ఎప్పుడో ఏ బంధువో ఆహ్వానిస్తే వెళ్ళడం తప్పదు.  వాటిని సామాజిక బాధ్యత అని ఓ పేరుకూడా పెట్టొచ్చు… ఒక వయసు దాటిన తరువాత ప్రయాణాలు చేయడం కూడా కష్టమౌతోంది.అలాగని చెప్పి ఏదో విధాయకంగా వెళ్ళే ప్రయాణాలకి మరీ  flights  ఎందుకూ, అత్యవసర పరిస్థితుల్లో అయితే ఎలాగూ వెళ్ళాలి.. అంతకంటే, హాయిగా, మన భారతీయ రైల్వేలని పోషిస్తే, పుణ్యమూ, పురుషార్ధమూనూ, అనేది నా policy.   ఉద్యోగం చేస్తున్నప్పుడు వెళ్ళలేదూ? ఇప్పుడుమాత్రం, మనకేమైనా కొమ్ములొచ్చాయా ఏమిటీ?. పైగా కొన్ని రైళ్ళలో  AC First Class  కూడా ఉంటోంది. మన వయసు దృష్ట్యా ఏవో  కన్సెషన్లు కూడా ఉంటున్నాయి.. హాయిగా దాంట్లో ప్రయాణం చేస్తే, సుఖానికి సుఖం, కిట్టుబాటుకి కిట్టుబాటూనూ.. కదూ…అంతే కాకుండా పేద్ద పోజుకూడా పెట్టొచ్చు… జీవితమంతా జనతా జనార్ధన్ క్లాసుల్లో ప్రయాణాలు చేసిన మొహమే నాది…. ఏం చేస్తాం అప్పుడు అంతే తాహతు. ఇప్పుడు బాధ్యతలు తీరిన తరువాత, అప్పుడప్పుడు , మనకోసం కాకపోయినా, జీవిత సహధర్మచారిణి సుఖంకూడా చూడాలిగా, ఆవిడతోపాటే  Also ran  లా మనమూనూ..పైగా నీ  comfort  కోసమే ఈ  ఏసీలూ, ఫస్ట్ క్లాసులూ అని తోసేయొచ్చు…

ఇలాటి ప్రయాణాల్లో  గమనించేదేమిటంటే, మనకి వేలల్లో ఖర్చు ఎలాగూ అవుతోంది.. ఇంకొచం ( మరీ వేలల్లో కాదూ) మనవి కాదనుకుంటే, ప్రయాణంలో ఎటువంటి శ్రమా లేకుండా, హాయిగా ఉంటుంది. ఆ  మాత్రందానికి వెనుకాడకూడదు. ఇన్నేళ్ళకి, ఇన్ని ప్రయాణాలు చేసిన తరువాత కలిగిన జ్ఞానోదయం… అదికూడా స్వతహాగా కాదులెండి… ఇంటావిడ చెప్తే అనిపించింది నిజమే కదూ… అని.

మేము రాజమండ్రి వెళ్ళినప్పుడు, పెద్ద స్టేషనుదాకా కాకుండా, ” గోదావరి ” స్టేషనులో దిగి, హొటల్ కి ఆటోలో వెళ్ళి  check in  అయ్యాము… ఆ వివరాలన్నీ ఇంకో పోస్టులో.. 

కిందటిసారి రాజమండ్రీ నుండి, తణుకు వెళ్ళడానికి ఓ టాక్సీలో వెళ్ళడంలో ఉండే సుఖానికి రుచిమరిగాము.హాయిగా బస్సులోనో, రైల్లోనో వెళ్ళడానికి రోగమా అనొచ్చు, కొందరు.. అలాటప్పుడు ఏసీలూ అవీ ఎందుకూ, హాయిగా 3  Tier Sleeper  లో వెళ్ళొచ్చుఎవడు చోడొచ్చాడూ? ఏదో ప్రాణానికి సుఖంగా ఉంటుందనేగా, ఏసీలూ అవీనూ.. అలాగే ” పల్లెవెలుగు ” బస్సులోనూ వెళ్ళొచ్చు, ఇంక సుఖపడేదెప్పుడండీ? పిల్లలేమీ అడగరాయే, డబ్బులన్నీ అలా వృధా చేస్తున్నారా అని, పైగా బస్సులూ అవీ ఎక్కిప్రయాణాలు చేస్తే, కోప్పడే రోజులు కూడానూ.. పైగా ఈ వయస్సులో అంతంత దూరాలు వెళ్తూ, లేనిపోని హైరాణెందుకూ అంటారు. అలాగని వెళ్ళకుండానూ ఉండలేమాయె.. వయామీడియాగా అన్నమాట ఈ టాక్సీలూ అవీనూ.. Anyway  మొత్తానికి అప్పుడుతీసికెళ్ళిన టాక్సీ అతనికే ఫోను చేసి, మా ప్రోగ్రాం అంటే, రాజమండ్రి to  తణుకు , మధ్యలో నిడదవోలులో, ఓ గంటన్నర, మా ఇంటావిడ స్నేహితురాలితో.. ఎలాగూ ఇంతదూరం వచ్చామూ, ఓసారి మండపాక ఎల్లారమ్మ దర్శనంకూడా చేసుకుంటే, బావుంటుందీ.. ఎంతైనా ఈ సుఖాలన్నీ ఆ అమ్మ దయే గా…. అనుకున్నాము… అంటే ఆ టాక్సీ అబ్బాయి, పన్నెండయిపోయిందీ, గుడితలుపులు మూసేస్తారూ, సాయంత్రం వచ్చి తీసికెళ్తానూ అన్నాడు. అలాగే వచ్చి తీసికెళ్ళాడు… మా తిరుగు ప్రయాణం గురించి అడగ్గా,   తెల్లవారుఝామున  3 గంటలకి అని చెప్పాము.. మేమున్న మా అత్తవారిల్లు, ప్రాంతంలో, పగటిపూట రిక్షాలు దొరకడమే కష్టం.. ఇంక అర్ధరాత్రీ, అపరాత్రీ ఎవడొస్తాడూ?.. ” కంగారు పడకండి, నేనే వచ్చితీసికెళ్తానూ ..” అన్నాడు. టైముకి రాకపోతే .. మళ్ళీ అదో డౌటూ.. సెకండ్  షో సినిమా చూసేసి, మీ ఇంటికెదురుగానే టాక్సీలో పడుక్కుంటానూ, రెండింటికి మీరే లేపండీ అని చెప్పి, స్టేషనుకి రెండున్నరకల్లా చేర్చాడు. మేమూ, మా రెండు సూట్ కేసులూ, ఓ సంచీనూ. తీరా వెళ్ళేసరికి ట్రైన్ ఇంకో ప్లాట్ఫారానికన్నారు. అంతంత దూరాలు సామాన్లు మోయలేమూ, ఎంత  సూట్ కేసులకి చక్రాలున్నా,   Overbridge   ఒకటుందిగా, కూలీలా  ఉండరూ.. చివరకి ఆ టాక్సీ అతనే, రైలొచ్చేదాకా, ఆగి , ఆ రైలా ఆగేది ఒకే నిముషం.. మమ్మల్ని ముందరెక్కమని, సామాన్లు అందించి. క్షేమంగా పంపాడు.అతనితో కుదుర్చుకున్న లెక్కకంటే, నేను ఇచ్చింది మరికొంత చిన్న ఎమౌంటు.. అదీ అతనడగలేదు.. ఈ  AC  ల్లో తీండీ తిప్పలకి చాలా కష్టం.. ఈ బోగీలూ ఆ చివరో, ఈ చివరో ఉంటాయి, మనకా వెళ్ళే ధైర్యం లేదు, రైలు కదిలిపోతే, పరిగెత్తే ఓపిక్కూడా లేదు. ఇలాటప్పుడు ఆ బోగీలో ఉండే  attendant  మన rescue  కి వస్తాడు.. తనకే డబ్బులిచ్చి, ఏ ఫలహారమో, పళ్ళో తెమ్మంటే, పాపం తెచ్చిపెడతాడు– మనం అడిగే పధ్ధతిలో ఉంటుంది… అలాటప్పుడు ఓ టిప్పులాటిది ఇవ్వడంలో తప్పేమీ లేదూ, మన ఆస్థులేమీ కరిగిపోవడం లేదూ..హొటళ్ళలో ఇవ్వడం లేదూ.. ఇదీ అలాగే…

మొత్తానికి పుణె అర్ధరాత్రి ఒంటిగంటకి చేరాము…  Platform No 1  మీదే ఆగడంతో,  overbridge  దాటాల్సిన అవసరంకూడా లేకపోయింది. మామూలుగా  Uber, Ola  లైతే అర్ధరాత్రి ఓ 200   దాకా పడుతుంది… మేము గేటు బయటకి రావడంతోనే, ఓ ఆటో వాడు , ఎక్కడకో చెప్పగానే, 250 అన్నాడు… కాదు 230  అన్నాను, బేరంఆడ్డం జన్మహక్కాయే… సరే అని ఒప్పుకుని,  సామాన్లుకూడా తనే ఎత్తి,  మా సొసైటీకి చేర్చి, లిఫ్ట్ లో సామాన్లుకూడా పెట్టడంతో, నాకే అనిపించింది– ఇరవైరూపాయలకోసం అంత కక్కూర్తి పడాలా అని..  అతనడిగినదానికి ఇంకో పాతిక చేర్చి ఇచ్చాను… మొత్తం ప్రయాణం లో నేను అదనంగా  ఖర్చుచేసింది మహా అయితే నామమాత్రమే.. బస్..ఎక్కడా శ్రమన్నదిలేకుండా హాయిగా కొంపకి చేరాము. ఈ అదనపు ఖర్చుకి  చూసుకుంటే ఏమయ్యేదో చెప్పక్కర్లేదుగా… 

వేలల్లో ఖర్చుపెడుతున్నప్పుడు,  Goodwill  కోసం కొంత ఖర్చుపెట్టడంలో నష్టమేమీ లేదన్నది నా అనుభవం…

బాతాఖాని- లక్ష్మిఫణి కబుర్లు– ” అఛ్ఛే దిన్ ” అంటే ఇప్పుడు తెలుస్తోంది…

అప్పుడెప్పుడో నాలుగేళ్ళ క్రితం, అవేవో ” అఛ్ఛేదిన్ ” వచ్చేస్తున్నాయంటే, నిజమే కాబోసనుకున్నాము. .. అవన్నీ మనలాటి సామాన్యులకి కాదనీ, బ్యాంకుల్లో డబ్బులు దోచేసుకుని, దేశాలు వదిలి పారిపోయేవారికే ననీ…పోనిద్దురూ ఎవరో ఒకళ్ళు బాగుపడ్డారు కదా అంటారా? సరే అయితే..

 రాత్రికి రాత్రి ఏదో కోటీశ్వరులైపోతామనేమీ కలలు కనలేదు… కానీ ఉన్న డబ్బులేవో, బ్యాంకుల్లో సవ్యంగా డిపాజిట్టైనా చేసుకోవచ్చనుకున్నాము. అబ్బే అదీ కుదరదుట… వీలైనన్ని తిప్పలు పెట్టడమే ప్రభుత్వ ధ్యేయం కాబోలు..

ఇదివరకటి రోజుల్లో బ్యాంకులలో ఓ సాదాసీదా నెంబరుండేది మన ఎకౌంటుకి.. దాన్ని అదేదో  Core Banking  అని పేరుపెట్టి, కొల్లేరుచాంతాడంత చేసారు.. ఛస్తే గుర్తుండదు. పైగా దీనివలన దేశంలో ఏ బ్రాంచి నుంచైనా, లావాదేవీలు చులాగ్గా చేసుకోవచ్చన్నారు. అవేవో  ATM లు,  Netbanking  లూ వచ్చాయి.  ATM  లలో డబ్బులుండవనుకోండి, అది వేరే విషయం..

 బ్యాంకింగ్ వ్యవస్థ  User friendly  అన్నారు..  thats the Joke of the Century..   ఈరోజుల్లో ఖరీదులు చూస్తే, అసలు డబ్బులే మిగలవనుకోండి.. అధవా మిగిలినా, బ్యాంకులకి వెళ్ళి  Deposit  చేయడానికి, ఎన్ని తిప్పలు పెడతారో తెలిసొచ్చింది… మా ఇంటావిడ  అప్పుడూ ఇప్పుడూ దాచుకున్న డబ్బులు ,  బ్యాంకులోనే వేయమంటూంటుంది.. తను మాత్రం ఏం చేస్తుందీ, ఎప్పుడో రాత్రికి రాత్రి,  ఎవడో.. రేపణ్ణుంచి ఫలానా ఫలానా నోట్లు చెల్లవూ.. అన్నా అనొచ్చు. అఛ్ఛే దిన్ కదా మరి.

నిన్నటి రోజున దగ్గరలోనే ఉందికదా అని  HDFC Bank  కి వెళ్తే, ఇది నీ  Home Branch  కాదూ, 25000  దాటితే, వెయ్యికి 5 రూపాయలు  charges  వసూలు చేస్తామూ… అన్నారు. మళ్ళీ ఆ ఫారాల్లో సరిదిద్ది ,  చేసొచ్చాను. మిగిలిన డబ్బులని, ఛార్గెస్ లేకుండా, మూడు దఫాల్లో deposit  చేసుకోవచ్చన్నారు… ఈ మాత్రం ముచ్చటకి మూడుసార్లెందుకూ దండగా, అనుకుని, ఇవేళ ఇంకో కొంత  amount  అక్కడే, వేసి, ఆ మిగిలినదేదో, ఎదురుగుండా ఉన్న  State Bank  కి వెళ్ళాను. అక్కడి సీను….

 ATM    Debit Card  ఏదీ అంటుంది.. ఇది నీ  Homebranch  కాదుగా, అక్కడకెందుకు వెళ్ళలేదూ?

అంటే అక్కడకి వెళ్ళడానికి ఇంకో వందో రెండువందలో ఖర్చుపెట్టుకోవాలన్న మాట… ఏదో మెహర్బానీ చేస్తున్నట్టు, మొత్తానికి తీసుకుంది ఆవిడ. సరే విషయం తెలుసుకుందామనుకుని,  Home branch  లో ఎంత డబ్బు ఒకేసారి చేయొచ్చూ అని అడిగితే,  ఒకేసారి ఎంతైనా  deposit  చేయొచ్చూ, కానీ  ఖాతాదారు స్వయంగా వెళ్ళాలీ ట.

 మరి అప్పుడు అదేదో  Demonitisation  చేసినప్పుడు, ఖాతాదారులందరూ స్వయంగా వెళ్ళే, తమ  black money  ని white  చేసుకున్నారటా? లేక ఈ తలతిక్క  Rules  అన్నీ మనలాటివాళ్ళకేనా?

ఈ తిప్పలన్నీ పడలేక, అసలు  Banking System  అంటేనే చిరాకొచ్చి, మొత్తం వ్యవస్థని కూలగొట్టే ప్రయత్నమంటారా?  అలాకాదంటే, ఉన్న డబ్బంతా ఇంట్లో నేల మాడిగలు తవ్వి దాచుకోవాలనటా?   ఓవైపు  Black money  control  చేయడానికే  demonetisation  అని ప్రగల్భాలు చెప్పినప్పుడు, ఈ తలతిక్క  rules  ఎందుకూ? 

అదీకాదూ అంటే, ఏ రాత్రికి రాత్రో… ” మిత్రోం.. రేపణ్ణుంచి మీ దగ్గరున్న కరెన్సీ నోట్లు చెల్లవూ.. ” అని ఇంకో దఫా ” అఛ్ఛే దిన్ ” స్లోగన్  చెప్పుకోడానికా?

ఆ భగవంతుడొచ్చినా సామాన్య మానవుడిని బాగుచేసే వాడుండడు..