బాతాఖానీ ఖబుర్లు — 11

                                                    

    పూనా లో ఇంటర్వ్యూ కి వెళ్ళడానికి నన్ను అన్నిరకాల ముస్తాబులూ చేశారు. అమలాపురం లో ఆరోజుల్లో పెద్ద పెద్ద షాప్ లు ఉండెవి కాదు. అందువలన ఒక రోజు ముందుగా రాజమండ్రి వచ్చి , కొత్త బూట్లూ, కొత్త పాంటు, కొత్త చొక్కా కొనుక్కొని హైదరాబాద్ వెళ్ళామండీ. ఆ రోజుల్లో బొంబాయి వెళ్ళడానికి ఒక్క కంపార్ట్మెంట్ మాత్రం ఉండేది. దాన్ని ” వాడీ ” లో ఇంకో ట్రైన్ కి కలిపేవారు. ఎలాగోలాగ అది ఎక్కి మర్నాడు పొద్దున్న పూనా చేరాము. మా పెదనాన్న గారి అబ్బాయి అక్కడ   ఏ.ఎఫ్.ఎమ్.సీ. లో మొదటి సంవత్సరం లో ఉండేవాడు. మేం ఇద్దరం క్లాస్ మేట్లమే– బాగా చదువుకుంటే వాడిలాగ ఉండే వాడి నన్న మాట, మన కి ఆ యోగం లేదు ఏమైతేనే తను స్టేషన్ కి వచ్చి వాళ్ళ హాస్టల్ కి తీసికెళ్ళాడు. ఓ యమ్మో ఆ  మిలిటరీ డిసిప్లీన్ అవీ చూసిన తరువాత పోన్లే నేను ఇలాంటి కష్టాలు పడఖర్లేదు అని సంతోషించాను.

                                                    

    ఆ రోజు సాయంత్రం మేము ముగ్గురూ కలసి ( మర్చిపోయాను నా తో మా నాన్న గారు కూడా వచ్చేరండోయ్, పిల్లాడు ఒక్కడు వెళ్తున్నాడూ అని మా అమ్మమ్మ గారు పంపించేరు !!). ఆ పెద్దాయన శ్రీ శస్త్రి  గారి ఇంటికి వెళ్ళామండీ. ” అరే ఈ మాత్రం దానికి మీరు పెద్దవారు ఇంత దూరం రావాలా, అబ్బాయిని పంపితే సరిపోను గా” అన్నారు ఓ హో మనకి ఉద్యోగం వచ్చేసినట్లే ఉంది అనుకొన్నాను. ఓ గంట సేపు అదీ ఇదీ ఖబుర్లు చెప్పుకొన్న తరువాత, ఇంక నా మీదకు దృష్టి పెట్టారు. ” బాగా ప్రిపేర్ అయ్యావా” అన్నారు. ఏదో ” హై ఎక్స్ప్లోజివ్స్ ఫాక్టరీ”లో ఇంటర్వ్యూ కదా అని గొప్పగా ఆల్ఫ్రెడ్ నోబల్, అవీ ఇవీ అన్నీ బట్టి పట్టేసి , ” ఆ బాగానే చదివానండీ” అన్నాను. ఆయన వాలెన్సీ, మాలిక్యులర్ వైట్,  అలాంటివి అడగడం మొదలెట్టారు. డిగ్రీ చేతిలోకి రాగానే వాటి గురించి మరచి పోయాను ( అలాంటివి గుర్తు పెట్టుకోవడం నామోషీ అనిపించి ). పరీక్ష పాస్ అయి ఇంకా రెండు నెలలు కాలేదు. నాకేమైనా జ్ఞాపకం ఉంటెకదా ఆయన ప్రశ్నల కి సమాధానం చెప్పడానికీ. నేను మిగిలనవి అన్నీ ప్రిపేర్ అయ్యానండీ అన్నాను, పెద్ద పోజు పెట్టి.  వాటి గురించి నేర్చుకోవడానికి ఉద్యోగం లో చేరిన తరువాత ఇక్కడ ట్రైనింగ్ ఇస్తారూ, నువ్వు ముందర ఇప్పుడు నేను అడిగిన వన్నీ గుర్తు పెట్టుకొని రేపు ఇంటర్వ్యూ లో సమాధానాలు ఇయ్యి. అన్నారు.

                                                 

     అక్కడ నుంచి హాస్టల్ కి తిరిగి వచ్చిన తరువాత ఇంక చూడండీ నా అవస్థా!! కాలేజీ లో ఫస్ట్ యియర్ లో ఉన్నారు కదా, అక్కడ మా కజిన్ గారి ఫ్రెండ్స్ అందరూ అన్ని రకాల కెమిస్ట్రీ  పుస్తకాలూ తీసి నన్ను  తోమేశారండి ఆ రాత్రంతా. వాళ్ళకెంత సంబరమో. ఆ కాలేజీ కి అదే మొదటి బాచ్, రాగ్గింగ్ గురించి వినడమే కానీ చేయడానికి ఎవరూ  లేరు, నేనో బక్రా గాడిని దొరికాను వాళ్ళకి. ఎలాగో రాత్రి మూడింటి దాకా నాకు<b. " సర్వ శిక్షా అభియాన్" స్కీమ్ లో లాగ నన్ను తయారు చేశారు. ఈ హాస్టల్ నుండి నేను ఇంటర్వ్యూ కి వెళ్ళే ప్లేస్ 10 కిలోమీటర్లు ఉంది. ఎలాగో ఆ ముందర రోజు వెళ్ళిన రూట్ గుర్తు పెట్టుకొని బయల్దేరానండీ ( కొత్త పాంటూ, షర్టూ, కొత్త బూట్లూ –చప్పుడు చేశేవి  ). బస్సు దిగిన తరువాత ఓ కిలో మీటర్ నడవాలండి. కొత్త బూట్లు కదా కరవడం మొదలెట్టాయి. ఎలాగో లాగ అవస్థ పడి ఆ చోటకి చేరానండి.  సెక్యూరిటీ  వాళ్ళు గేట్ దగ్గర ఆపేశారు. అది రక్షణ శాఖ లో ఉన్న ఒక ఆర్డినెన్స్ ఫాక్టరీ, చేతిలో గన్స్ తో సెక్యూరిటీ అదీనూ. సమాధానం చెప్పి నా ఇంటర్వ్యూ లెటర్ చూపిస్తే లోపలికి వదిలారండి. నేనూ, నా వేషం, కుంటుకుంటూ ( బూట్లు కరుస్తున్నాయి గా ) ఓ రూమ్ లో కూర్చోపెట్టారండీ. ఓ అర గంట పోయిన తరువాత ఆయనెవరో మేనేజర్ ట ఆయన గదిలోకి పంపించారు. బూట్లు చప్పుడు చేసికొంటూ ఆయన రూం లోకి వెళ్ళాను. ఈ చప్పుడు విని ఆయనకి చిరాకు వచ్చినట్లుగా అనిపించింది నాకు( మనకేంటి అనుకున్నా). టేక్ యువర్ సీట్ అన్నవెంటనే  నా చేతిలో ఒక ఫైలూ అవీ ఉన్నాయి గా

అందులోంచి నా డిగ్రీ సర్టిఫికేట్ , ప్రిన్సిపాల్ గారిచ్చిన  “  రాముడు మంచి బాలుడు” లాంటి  సర్టిఫికేట్లు ( చాలా మంది దగ్గర బలవంతం చేసి తీసికొన్నాను), స్కొట్, గేమ్స్ససర్టిఫికేట్లూ. ఆయన అదృష్టం బాగుండి కాన్వకేషన్ అయిన తరువాత విశాఖపట్నం లో తీయించుకొన్న ఫొటో ఒకటీ మర్చిపోయాను !!

                                                

    ఆయన ఇంటర్వ్యూ మొదలెట్టారండి, — ” నీ పేరేమిటి, మీ ఊరు ఇక్కడికి ఎంత దూరం, మీ అన్న దమ్ములెంత మందీ,శ్రీ శాస్త్రి గారు మీకు చుట్టమా” ఇలాంటివి అన్నీను. ఆ వాలెన్సీలు గొడవలు అన్నీ రాత్రంతా నా చేత బట్టీ పట్టించారే అవి తొందరగా అడిగేస్తే ఒక గొడవ అయిపోతుందికదా అని , లేకపోతే మళ్ళీ మర్చిపోతానేమో అని భయం. ఈ యనకేమో ఆ వ్యవహారమే పట్టదు. నా ఖంగారు నాది. ఇంతట్లో ఇంకొక చిన్న అఫీసర్ ( అడ్మిన్ ఆయన ) వచ్చి –” సార్ ఈ అబ్బాయికి ఇంకా 18 ఏళ్ళు నిండలేదూ, అప్పుడే ఉద్యోగం ఎలా ఇస్తామూ” అన్నారు( అంతా ఇంగ్లీష్ లోనే అయింది లెండి ). ఓరి నాయనో ఇదెక్కడి గొడవరా బాబూ అని నాకు టెన్షన్ వచ్చేసింది. 18 ఏళ్ళు నిండగానే వచ్చి జాయిన్ అవూ అన్నారు. ఉద్యోగం వచ్చినట్లా లేదా. అమలాపురం వెళ్ళి మా ఫ్రెండ్స్ అందరికీ ఏం చెప్పాలీ — అన్నీ వర్రీలే.